უარყოფილი (თავი 4)

ასეთი დამცირებული, ასეთი უმწეო, ასეთი საწყალი არასდროს ვყოფილვარ. მაშინაც კი, როდესაც ზურამ ჩემზე ძალა იხმარა. მაშინაც კი მქონდა იმედი, იმედი იმისა, რომ მამაჩემი გადამარჩენდა.

უარყოფილი (თავი 3) +18

სიტყვას ვეღარ ვაწევ, ისე სწრაფად გადის ბანკიდან და გაკვირვებულს მტოვებს. ღრმად ვისუნთავ დაბინძურებულ ჰაერს და ვცდილობ წარსული არ გავიხსენო. რა ლამაზია ზოგჯერ წარსული, ტკივილის გარდა რაღაც ხომ იყო. ბედნიერების ზღვარს გადასული მოკლე დღე, ჩუმი და

უარყოფილი (თავი 2)

შევიცვალე. აღარ ვარ ის ვინც ვიყავი. მგონია რომ საერთოდ არ ვარ, დავსრულდი. ყოველ დღეს ერთი ფერი აქვს. მარტო ვარ საკუთარ ფიქრებთან ერთად. იყო ისეთი დღეებიც, როდესაც ვნანობდი, რომ არ გავგიჟდი. ვიყო ასეთი ნორმალური სირცხვილია. ვიყო ასეთი გადარჩელი

უარყოფილი (თავი 1)

კედელთან ჩაკეცილი ვიყავი, ხელები მუხლებზე მქონდა მოხვეული. ტკივილს ვერ ვგრძნობ. მამამ უარმყო, ნეტა დედამაც? არა არ შემიძლია ვერ დავიჯერებ, დედა ამას არ იზავდა, არც ნიკა მიმატოვებდა. ის აუცილებლად მოვიდოდა ჩემს წასაყვანად. ჰო ნიკა ჩემი შეყვარებულია,

უარყოფილი სინდისის ხმა

იქ, სადაც ყველა გაუჩინარებული ერთმანეთს ხვდება და საღებავებივით ურთიერთში იზილება, რომ ერთ მთლიანობად იქცნენ, კვლავ სიცარიელეში ზავდებიან - ამჯერად სამუდამო გაქრობისთვის, რადგან როგორც ზედიზედ დაყრილი ლეშები, ისე შენდებიან მაღალ ზვინებად!

უარყოფილი სიყვარული

მე არ მინდა თვალზე ცრემლი, და არ მინდა შენზე ფიქრი, მაგრამ ვაი ვერ ჩერდება ოცნება და გრძნობა წრფელი. მინდა მუდამ წამეშალოს განვილი და ნაცრისფერი წლები, მინდა მუდამ განუწყვეტლივ ვიარსებო სიყვარულის ფერით.