რას ფიქრობ

იცი თავს ვკარგავ შენ რომ გიყურებ თვალების ცქერით რომ ვეღარ ვტკბები ხელში ჩაგიკრავ და ისევ ვხვდები რომ ქვეყანაზე შენახარ ერთი

ზოგჯერ,არა ხშირად ფიქრობ

ზოგჯერ,არა ხშირად ფიქრობ რომ ეს ცხოვრება ზედმეტად გრძელია შენთვის... ელოდები,ელოდები დასასრულს მაგრამ არ უჩანს ბოლო უსასრულო მოლოდინს.. ამ დროს ფიქრები მძაფრდება და მიდიხარ უკანასკნელ გადაწყვეტილებამდე და ბოლოს გაელვებული აზრი წყვეტს შენს სიცოცხლეს!

რას ფიქრობ შენ(დაიანას)

ჩვენ ვგავართ ცეცხლიან გზას, შენს გარდა არავინ მყავს. დღეს სხვა მე ვერავინ მწვავს, ნეტავ შენ რას ფიქრობ, რას? მე შენთვის მოვიკლავ თავს, რადგან შენ არავინ გგავს. სიყვარულს არ ავხსნი რა, ამ თემამ დამაჭირა. რატომღაც მე შენი მწამს, ღვინოს ან ძმარს

მე

ზოგჯერ უბრალოდ ზიხარ და ფიქრობ, ფიქრობ საკუთარ ცხოვრებაზე, გავლილ გზაზე, იმაზე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო და რა მოხდა. საკუთარ ოცნებებზე და რეალობაში დაკარგულ პატარა გოგოზე რომელიც წლების წინ ასეთი უდარდელი გეჩვენებოდა.

ფიქრობ რომ გიჟის ვარ არა? ვარ!

ყოველთვის მიჭირდა საკუთარი ადგილი მეპოვნა ამ სამყაროში...ახლაც მიჭირს... თითქოს ზედმეტად უცხოც კი ვარ აქაურობისთვის, და ეს რეალობაც ზედმეტად პრიმიტიულია ჩემთვის,მართლაც... ალბად უკვე ფიქრობ

რას ფიქრობ?

აღარც ზამთარი დგას, არც ვინმე არსებობს სჭირდებოდე, დგახარ მარტო და მართლაც რა საჭიროა იმედი, თუკი მხოლოდ საკუთარი თავის გრჩება.

ნუ მიბღვერ!ყველაფერი ვიცი რასაც ფიქრობ 3

ჯანდაბა!რა კარგი დილა გამითენდა დღეს .ჯერ იყო და მოკლე პიჟამოეით გავტანტალდი სამზარეულოში ,სადა ჩემთვის უნობებს მოეყარათ თავი,მერე უნივერსიტეტში ლექტორათ ბრაზიანი უცნობი არ გამეჩითა?!.ამას თან ერთვის თეკოს გაუთავებელი ტიტინი.სადაცაა ჩემი დომხალი

ნუ მიბღვერ!ყველაფერი ვიცი რასაც ფიქრობ 2

-ამ შუა დღეს რა პიცა აგიტყდა ?!შენი ნახვა ,რომ მინდოდა თორეე.....გამასინჯე აბა ერთი....არა რა ...რა ოქროს ხელები გაქვს...-დაიწყო ჩემი ქება. -თეკო ,რა აფერისტი ხარ.ფეხები ჩამოწიე სკამიდან! -აუუ,ასე უფრო კარგია.სულ როგორ უნდა ბუზღუნებდეე?!მიდი რა

ნუ მიბღვერ!ყველაფერი ვიცი რასაც ფიქრობ

ჯერ კიდევ საშინლად მეძინებოდა,როცა ფანჯრიდან შემოსულმა მზის სხივებმა შემაწუხეს.საწოლიდან ძვლივს წამოვიზლაზნე.ფანჯარა გავაღე და ჰაერი ჩავისუნთქე.უცებ მწველი მზერა ვიგრძენი და თვალები ფრთხილად გავახილე.მოპირდაპირე სახლის

ჩემო მხატვარო, რას ფიქრობ ნეტავ?! (თ.ჯ)

ჩემო მხატვარო იქნებ დახატო, __ორი ღიმილი, მა და შენ ერთად. ჩემო მხატვარო, მინდა გამიგო, დღემდე უთქმელი, მხოლოდ შენ ქვეყნად... მინდა რომ ერთად ვიყოთ ჩვენ ორნი, ვუყუროთ ციდან ვარსკვლავთა ცვენას. შენ მე დამარქმევ ფუნჯების მუზას, მე შეგასწავლი ლექსების