გჯეროდეს ჩემი!

გჯეროდეს ფიცის და არა სიტყვის! გჯეროდეს ჩემი და არა სხვისი! სხვისი ხარ ვიცი, მაგრამ მიყვარხარ! მჯერა შენი რომ ისევ გიყვარვარ! ნეტავ, გჯეროდეს ჩემი და ღმერთის!

ჩემი ! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის (დასასრული)

თავს ვიტყუებდი ! მიყვარს ! ამ სამყაროში ყველაზე მეტედმიყვარს. არ მიდა სამყაროს მმის გარეშე ვხედავდე. და მე ვაღიარებ რო მსოფლოში ყველაზ ეყველაზე მეტად მიყვარსბიჭი

წამო, გეხვეწები, მინდა ძველებურად სისხლი გადაგისხა ჩემი მაჯებიდან.

არ მჯერა სახურავების, ხიდების, ღრუბლების, საიდანაც არავინ გადმომხტარა. არც მდინარეების, ზღვების, ოკეანეების, სადაც არავინ დამხრჩვალა.არც სახლში დაწერილ ლექსების, რომლებიც უსახლკაროებზეა, არც მაძღარზე დაწერილ ლექსების, რომლებიც მშივრებზეა, არც

ჩემი მარადიულობა ხარ!

-ვისზე ფიქრობ?-ადამიანზე რომელიც ჩემზე ფიქრობს -ჩემზე? -შენზე.-ჩემი გოგო დაგარქვი და ასე იქნება მთელი ცხოვრება -ჰმმ მე არაფერს მეკითხები? -მშობლები სახელს რომ გარქმევდნენ აზრი გკითხეს -ჰმმ) -სულ შენთან ვიქნები გპირდ... -ჩუუ..არ დამპირდე

ჩემი არ გეშინოდეს! (დასასრული)

სასაფლაოზე მიმიყვანა, მაგრამ ვერ ვხვდებოდი აქ რა მინდოდა. ერთ-ერთი ბიჭის საფლავზე გავჩერდით. ქვაზე გამოსახული იყო ახალგაზრდა ბიჭი, სადაც ეწერა ლექსო ქალდანი. ვერაფერს ვხვდებოდი, აქ რა გვინდოდა, ან ვინ იყო ეს ბიჭი. გეგამ ხელი ჩამკიდა და იქვე მდგარ,

ჩემი არ გეშინოდეს! 6

-გეგა, ხომ კარგად იქნები?-მგონი სულელურად ჟღერს, ჩემი კითვა, მაგრამ ყველაზე მეტად, გეგა მაღელვებს. -ნენე, ოთახში წადი!-კი არ მთხოვს, მიბრძანებს! მეც საძინებელში შევდივარ და იქვე მდგარ კარადაში ვძვრები და ტანსაცმელს ვეფარები. მაისურში შეხვეულ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 6)

სიტყვებს არ უჯერებდა...გაოგნებულმა ახედა ლუკას, დაინახა ბიჭის თვალებში მოციმციმე პატარა ჭინკებს..მარიამს გაეღიმა და მაგრად ჩაეხუტა მისთვის მიუწვდომელ და თბილ სხეულს..ლუკა ვერ იჯერებდა,რომ ახლა მის მკლავებში მარიამი იყო. ხელები სახეზე ფრთხილად

ჩემი ლექსები...

აპრილი მოვა... აპრილი მოვა ლამაზ ფერებით, ფერად-ფერადი ცისარტყელებით და უნაზესი ფერებ-ფერებით, ახავერდებულ მინდორ-ველებით... კი მოვა, მაგრამ მე რას მომიტანს?_ შენ თან მოგიყვანს?! სხვა მამჯობინე! ის სიყვარული გავატანე დუდუნა წვიმას, შენ რომ კარებთან

ჩემი თვალით დანახული

და ცხოვრება ახლიდან დავიწყე ნელა ვაკეთებდი ყველაფერს არ მეჩქარებოდა და მთელი ცხოვრება კეთილი სულით ავიწყე ყველაფერი დალაგდა ყველაფერი გამოსწორდა სამყაროში ხალხს დიდი იმედი გაუჩნდა ბევრი ტკივილი ბევრი ბოროტება ამოწყდა სამყაროსკენ მომავალი

ჩემი არ გეშინოდეს! 5

ჩემ თავს აღარ ვგავდი, თითქოს გულში პეპლებმა დაიწყეს ფრენა და ვარდისფერი სათვალე გამიკეთეს. თვალები მზესავით მიბრწყინავდა. გეგაც აღარ მეჩვენებოდა ისეთ ურჩხულად. მეგონა კონკია ვიყავი, რომელსაც ფერია ესტუმრა და ჯადოსნური ჯოხით ოცნებები აუხდინა.