ასე ძლიერად ჯერ არასოდეს მყვარებია

ნუცა პირველად, როდის გავიცანი არ მახსოვს, მაშინ პატარა ბავშვები ვიყავით. გავიდა წლები და დიდი ხნის შემდეგ ნუცას კიდევ ერთხელ შევხვდი ახლა ნუცა უკვე 17 წლისაა. პირველად დავინახე ამდენი წლის შემდეგ და პირველი რაც გავიფიქრე ის იყო რომ ნუცა ძალიან

გიჟური დღეები - დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

რამდენჯერმე ძლიერად დავაბრახუნე კარებზე და სანდროს ჩაწყვეტილი ხმით დაძახებული „მოვდივარ“იც გავიგე. თმა აბურძგნულმა და სასმლის ბოთლით შეიარაღებულმა გამიღო კარი. თვალები ჭყიტა მე, რომ დამინახა. ახლა ისეთი საყვარელი იყო, ცოტა ხნის წინ გაჩენილი დარტყმის

ნუ მეთამაშები.! (თავი 14)

-ბექა.-ეხლა ეს იყო რაც ყველაზე მეტად მტკიოდა. -ჩემი ბექა.-თვალები ძლიერად დავხუჭე და აღვიდგინე მისი ღიმილი, შავი ლამაზი თვალები, მისი ძლიერი ხელები ასე რომ მაგიჟებდნენ. -ღმერთო ნუთუ ასე უნდა მომხდარიყო. ნუთუ ეს ყველაფერი დავიმსახურე. ეხლა როგორ

გიჟური დღეები (თავი 16)

-არა ბებიაჩემი! -ამოისუნთქა. -სულების არსებობის შენც გჯერა ? - შეთქმულივით ამოვილაპარაკე. -ძლიერად დაარტყი ხო თავი ? - დამწუხრებულმა მკითხა. -იმდენად ძლიერად, რომ აგერ მხოლოდ შავი ფერია სამყარო/

იქ,სადაც იხვევა ლენტები

ცა იღვრებოდა ცრემლებად და თეთრი ფერიც ქრებოდა ვიდექი მის წინ ეულად წვიმა კი ცრემლად შრებოდა.