ნაკვალევი (11-12 თავები)

- მენდე არ ინანებ! - სველი თმები ალერსიანად ამიჩეჩა. გული ეჭვით ამევსო ვიდრე ავტომობილს მართავდა. კოცნით თუ ვიმსჯელებდი, გამოუცდელ ქალს არ გავდა. უცნაური არსებაა ადამიანი. დილით მის ნახვას ვნატრობდი. ეხლა კი თავში ათასი სისულელე მომდიოდა თავში. რა

ნაკვალევი (9-10 თავები)

თბილისში ჩემი დაბრუნების შესახებ მალევე გაიგეს. შინაურები თუ გარეულები სანახავად მოდიოდნენ. რამდენიმე დღე ჩემს ოჯახში სუფრა იყო გაშლილი. უკვე მაღიზიანებდა ამდენი ხელოვნური სახის დანახვა. ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანები არ ჩანდნენ. აღარ მყავდა

Chocolate 4თავი

ბატონო კი არა,წესიერად ჩაიცვი,აქ მარტო არ ცხოვრობ-ხაზგასმით ამბობს და ჩემს პერანგს აშტერდება. -მერე რაა?-არაფერს ვიმჩნევ და შოკოლადს ვკბეჩ. -ნუ თამაშობ-ცინიკურად მეუბნება და შოკოლადს მართმევს-გაგასუქებს. -და შენ რა გადარდებს?-ვბრაზდები და შოკოლადს

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 12

-იმიტომ ვიცავ რომ დედაჩემია,ყველაფრის და მიუხედავად და შეიგნე,-ხელი მიშვა და წამოდგა,-ჩვენ არ ვიცით რა მიზეზით მიგვატოვა და არ უნდა განვსაჯოთ,-მისი საუბარი მიდიოდა იმ დასკვნამდე რომ არ უნდა ვყოფილიყავი დედის მიმართ უარყოფითად განწყობილი,მაგრამ ეს

ერკე მიდასი... ექსკალიბური (9)

-მხოლოდ შავია, როგორც სიბნელე, რა უნდა ვუქნათ ამას? ჩემი ხმალიც კი წამართვა. - ბოროტების ხმაური რომ გადაეფარა, ყვიროდა მეფე. მანგუსი საშინლად გამოიყურებოდა. მუხლებზე იდგა და თითქოს ლოცულობდა, ხელები მაღლა აღეპყრო. ლარბუსი მწარედ მოთქვამდა, ყველაფერი

ნაკვალევი (7-8 თავები)

მეშვიდე თავი ადრე დისტანციური ურთიერთობის, მით უმეტეს სიყვარულის არ მჯეროდა. ახლა? ტკივილამდე მენატრებოდა. ვინმეს რომ ეთქვა, შენი გრძნობები არარეალურია და სალომეს არ უყვარხარო, ჩემი ხელით გავისტუმრებდი იმ ქვეყნად. სასტიკი ვიყავი? ალბათ, ან უბრალოდ

Chocolate 3თავი

"გატკენ''-რა? რა დებილია,მეტი სიტყვა არ იცის,მეცინება. -''მშიშარა ხარ, სინათლეზე გამოსვლის გეშინია,ღამეს და სიბნელეს ეფარები''-ვწერ თმებს თითებით ვეთამაშები. -"ნუ ცდილობ ამაგდო,არაფერი გამოგივა და თმებს თავი დაანებე chocolate ''ამაზე უარესად

ცხოვრებისეული გამოცდა (სრულად)

-ხო ხვდები უკვე მაგრად რო ატ*რაკებ?-გაბრაზებულმა გავხედე „შეყვარებულს“ და ხელები გულზე გადავიჯვარედინე -გოგო ნუ მეუზრდელები-გაიწელა გუგა -მოდი გუგიკო რა ვქნათ იცი?-ვითომ დავითბე ხმა მე ხელები კი ბეჭებზე შემოვაწყვე -რა ვქნათ?-მოლბა ისიც

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 11

-რამდენი სუნამოა მაღაზიაში,მაგრამ მე მაინც ერთის სურნელს ვგრძნობ,-მომესმა ჩემს უკან გაბრიელის ხმა და გაფითრებული წამოვხტი,-რატომ გეშინია?,-მკითხა და მომიახლოვდა,ერთიანად ვკანკალებდი.

ნაკვალევი (5-6 თავი)

მეხუთე თავი რამდენიმე დღეში სალომე წავიდა ბებიასთან დასასვენებლად და დაიწყო ჩემი წამებაც. ვერ ვისვენებდი, ვშფოთავდი. ჩემი დაძაბულობა ბოლოს მამუკამაც კი შეამჩია. - რა გჭირს, შე-ჩემა აღარ იტყვი? - გაბრაზდა ის, როცა კარგა ხნის საუბრის შემდეგ შეამჩია,