თქვენო აღმატებულებავ (3)

- ხომ კარგად ხარ? - ვკითხე სიცილით. - ძალიან მიყვარხარ - მიპასუხა სრულიად შეუსაბამოდ. - მემგონი მაგრად მოგარტყეს თავში. - შევეცადე, როგორმე შემემსუბუქებინა ვითარება. - ერთი წელია, უიმედოდ მიყვარხარ. - რაებს ამბობ? - ძალიან მიყვარხარ

აბლაბუდა (მეცამეტე თავი)

- მიუხედავად იმისა, რომ მიმოწერას ვაგრძელებდით, შეხვედრას აღარ ცდილობდა, თითქოს დრო მომცა სიტუაციის გასაანალიზებლად. მიმოწერაც შეამცირა, ზოგჯერ რამდენიმე დღეც იკარგებოდა, შემდეგ ისევ გამოჩნდებოდა და ისე აახლებდა დიალოგს, თითქოს არც არაფერი მომხდარა.

თამაშის ორივე მხარეს( თავი 3)დასასრული

თვალები დავხუჭე და მეტი აღარ გამიხელია, ან რა აზრი ქონდა, ვგრძნობდი როგორ მეცლებოდა ხელიდან ჩემი სიცოცხლე და მე ვერაფერს ვაკეთებდი.. ამ თამაშში მე არც არჩევანი ვიყავი არც მიზეზი და არც პრიორიტეტი... ამ თამაშში მე თამაშგარე ვიყავი და თამაშში მხოლოდ

თამაშის ორივე მხარეს (თავი 2)

სირბილით ავიარე მთელი 5 სართული და გიჟივით ვეცი პალატის კარებს... კედელს მივეყუდე და ადგილზე ჩავიკეცე... ჩემი პატარა გოგონა მთლიანად ბინტებში იყო გახვედული..მერჩინვა მე მომკვდარიყავი ვიდრე ანანო დამენახა ასე... სახე დალურჯებოდა, სუნთქვა უჭირდა,

თამაშის ორივე მხარეს ( თავი 1)

ცხოვრებაში იმაზე მტკივნეული არაფერი ვიდრე საყვარელი ადამიანის მხრიდან მოყენებული ტკივილი.. ხანდახან ჭკუიდან გადავყავართ იმ აზრს რომ ეს ტკივილი ნათლად ყურების საშუალებას არ გვაძლევს ,ტვინს გვიბლოკავს და გვიბიძგებს შური ვიძიოთ ადამიანზე რომელის

დრო მიდის

აწი ვეღარავის ვეტყვი, რომ აღარ მინდა იმ ადამიანად ყოფნა, რომლადაც ვიქეცი, აწი ვერავის გადავუშლი გულს ბოლომდე, ვერ ვუწილადებ სევდასა თუ სიხარულს, ბედნიერებას თუ უბედურებას.

თქვენო აღმატებულებავ (2)

- ნახვამდის ჰაიდენ - არ მოელოდა, მაგრამ დღეს მართლა მადლიერი ვიყავი მისი. ამიტომ, ავდექი და ლოყაზე ვაკოცე. ცოტა წამოწითლდა. - ანუ აღარ გძულვარ. - სახე გაუნათდა. - მთვრალზე ყველა მიყვარს, ჩემი სიფხიზლის გეშინოდეს! - ვუთხარი სერიზულად. - შეხვედრამდე

ლურჯი ფორთოხალი [სრულად]

სადღაც გაიელვებს, რომ საპირისპირო დროს ხართ დაბადებული. წამიერად იმასაც დაწერს ღრუბელი, რომ ღმერთს ერთმანეთისთვის არ გაუჩენიხართ. იმ წამს ნაცრისფერი გადაფარავს ყველაფერს და ეშმაკი დაწერს - ღმერთმა არ იცის.

თქვენო აღმატებულებავ (1)

- მომატყუეთ? - კი. ცოლი არასოდეს მყოლია. - ჰო და ვერც გეყოლებათ! - წყევლას უფრო ჰგავდა ჩემი სიტყვები. - თქვენს ასაკში შვილიშვილები ჰყავთ უკვე. - მე კი მეგონა რომ ჩემზე ხანდაზმულებიც ირთავდნენ ცოლებს. - ილუზიაში გიცხოვრიათ. - რამდენისას ვგევარ?

ჩანაცვლება {სრულად}

-მახსოვს ერთხელ მითხარი,ჩემი მოძებნა თუ მოგინდება ყოველთვის მომაგნებო...არც მიძებნიხარ,ისე მოგაგენი.ერთხელ მოგაგენი და მას შემდეგ იმ სიმშვიდისკენ ვიწევ რასაც შენთან, თუნდაც იატაკზე მჯდარი ვგრძნობ...იქ,იმ წყეულ სახლში უბრალოდ სული მეხუთება და რაღაც