" შამანი,ანუ უნიჭო თამაში "(სრულად)

მთელი ერთი თვე, გაძარცვულ ხელს ვმალავდი,ვცდილობდი, თამრიკოს არ შეემჩია. წამალის მიღების წესს ზუსტად ვიცავდი. თავს უკეთესობას ვატყობდი და მიხაროდა,რომ მკურნალობა კარგად მიდიოდა.

ქარაფებზე მოსიარულე (17)

ქალმა მორცხვად დაუქნია თავი და მასთან ერთად გარეთ გავიდა. ახლადშემდგარ წყვილს აღარც ტურისტების გამაყრუებელი ხმაური და სიცილ-კისკისი ესმოდა, აღარც ჰავაური კულტურისთვის დამახასიათებელი მუსიკა.

ნაბიჯები (დასასრული)

ახლა აქ ვარ, ამ მომენტამდე მოსული და ჯერ ისევ ვერ ვიჯერებ, რომ სესილიმ ეს გააკეთა. მაინც მომცა ის ცეკვა, რომელსაც ერთ დროს თვლიდა, რომ არ ვიმსახურებდი. მომცა და თან მასთან, ვისთან ერთადაც ვისურვებდი.

ნაბიჯები 14 თავი

იმდენად ჰქონდა ფესვები გამდგარი ჩემში იმის რწმენამ, რომ მე და გიორგი მხოლოდ მეგობრები უნდა ვყოფილიყავით, რომ ახლა აზრი, თითქოს მას ვუყვარვარ, რომ მთელი განვლილი წლები ვუყვარდი, ზუსტად ჩემს სიზმრებს ჰგავს. ველოდები, რომ სადაცაა გამომეღვიძება და

ქარაფებზე მოსიარულე (16)

-გაურკვეველ მდგომარეობაში ყოფნას, მირჩევნია გრძნობებში გამოგიტყდე და ყველაფერი აქვე დავადგინო. თუ არ მოგწონვარ, ან ჩემი რელიგიის გამო თავს შეიკავებ, მითხარი. აუცილებლად უნდა ვიცოდე.

გრძნობებით მიტოვებული

ვიცლები, ფეხ ქვეშ მეგება ყოველი ჩემი ნანატრი წამი, რომელიც მსურდა და ვერ შევიცანი. მინდოდა, განმეცადა მათი სიუხვეე, მათი სულის ამაოება და სითბო. სითბო სულ წავიდა ჩემგან, სულ დამტოვა ათოშებული და სიცივესთან მებრძოლი გმირივით შევერკინები მიწას ჩემი

ნაბიჯები 13 თავი

„ - აღარ იქნება აღარაფერი. ეს ზუსტად ვიცი.“ - ჯერ ისევ თავში მიტრიალებს გიორგის სიტყვები. საძინებლის ზღურბლზე ვდგავარ და ვხედავ, როგორ უთვალთვალებენ ახლად ამოსული მზის სხივები მის მხრებს, ჩემს საწოლზე მძინარეს, პლედიდან რომ მოუჩანს.

"ამნეზია" (სრულად)

ცალტვინა! გაბრაზებით წამოვიძახე და ლიფტის ღილაკს თითი სამჯერ მივაჭირე გამეტებით.დღესვე ვიშოვნი ახალ სამსახურს! ყოფილ უფროსის მისამართით დავიმუქრე და გაზეთების ჯიხურთან მივიჭერი.

ნაბიჯები 12 თავი

ალბათ სახეზე ყველაფერი მაწერია. ჩემს გაოგნებას, გაურკვევლობას, მოულოდნელობით გამოწვეულ ელდას, ალბათ ყველაფერს კითხულობს. სხეულზე მოგვრილი ჟრუანტელი არ წყდება. ეს გრილი სიო, ცოტა ხნის წინ რომ მსიამოვნებდა, ახლა მგონია, რომ სადაცაა გამყინავს.

ქარაფებზე მოსიარულე (15)

დიდხანს იწრიალა სარამ. უნებურად ოლივერის და თავის დიალოგზე ეფიქრებოდა. იმ ღამეს მასთან სიახლოვით გამოწვეული შიში რომ არა, დაუსრულებლადაც შეეძლო ესაუბრა სხვა დანარჩენზეც