მოსალოდნელი საფრთხე (თავი 8)

იცი, ინტელექტუალ მამაკაცზე სექსუალური არაფერია... წიგნი რომ უჭირავს და მთელი გრძნობით ფურცლავს, ნებისმიერ გამობერილ კუნთზე მეტად მიზიდავს.. შენ კი, ბოლოს რა წაიკითხე ? რამდენჯერ გამოგატანინე წიგნი, მაგრამ აზრი ?

ას ოთხმოცი მარგალიტი (დასაწყისი)

“ადრე სადღაც წამიკითხავს : ადამიანის სული მკვლელობის დროს იყოფაო. არა და არა - არასწორია ფიქრობდე, რომ შენი სული მხოლოდ შენ გეკუთვნის. ის ნაწილებადაა გაყოფილი და ბევრია მისი წილხვედრი : ოჯახი, საყვარელი, მეგობრები. ერთდღეს გადავყწვიტე, რომ მინდოდა

ნაკაწრები 12 თავი

მცირე კამათის შემდეგ, კალე მაინც მომყვება. ლელა შორიდანვე გვხედავს, ჩემკენ მოიწევს და ატირებული მეხვევა. მის შემხედვარე, ვერც მე ვიკავებ ცრემლებს. მოშორებით ბექას მშობლები სხედან. დედამისი წამდაუწუმ სალფეთქით იმშრალებს ცრემლებს. მეუღლისთვის მაგრად

გაუჩინარებული (მეხუთე ნაწილი)

თუმცა, სანამ შენს ვინაობას გავიგებდი, მანამდე გიყურებდი კლუბში და ვხედავდი, როგორ ვნებიანად, გრძნობააშლილი ცეკვავდი. შენს გამოღვიძებას ვერ ვბედავდი მუსიკის მარადიული სიზმრებიდან, რათა მეკითხა, ვინ იყავი, რა გერქვა. გონებაში, ათას სახელს გარქმევდი,

ორი გზა და ერთი კარი

ოზონი - მომწამლავი, თუ ბედნიერების მომტანი ? - გიჩნდება კითხვა, მაგრამ უაზრო; შენთვის ხომ ბედნიერების მხოლოდ ერთი კარიღა დარჩენილა ღია - კარი დასასრულისა, იმ დასასრულისა, რომელიც საბოლოო ბედნიერებას მოგიტანს, ბედნიერებას, რომელიც ცხოვრებამ არ

გაუჩინარებული (მეოთხე ნაწილი)

- რა გჭირს? - გამომედევნა გეგიც. ვერ ვპასუხობდი. ვერც ვსუნთავდი. წამით, რაღაცის თქმა დავაპირე, მაგრამ პირის გაღებისას, შეუჩერებლად გადმოიქცა ამ დროის მანძილზე დაგროვებული სევდა, შიში, ნაღველი და მონატრება

უფერული [სრულად]

რა მალე გადიოდა წუთები. არადა, მის გვერდით რომ ვიყავი, იწელებოდა ყველა წამი. თითქოს, დროც გვაცდიდა, რომ უფრო დიდ ხანს ვყოფილიყავით ერთმანეთთან. და რა?! გაქრა ესეც. წამი გარბოდა წუთში, წუთი - საათში.

მოსალოდნელი საფრთხე (თავი 7)

მია უფრო ძლიერად აბჯენს მამაკაცის თეძოებს ფეხებს, აჩი მკლავებ ქვეშ აქცევს გოგონას, შემდეგ ადგილს უცვლის, როგორც ფუტკარი საბედოს ყვავილს და უფრო ძლიერად აცხრება ბაგეებს, რომლების კისრისკენ უხმობს.. შემდგომ ტუჩებით სწევს მიას პერანგს, გოგონა კი მის

მე

ზოგჯერ უბრალოდ ზიხარ და ფიქრობ, ფიქრობ საკუთარ ცხოვრებაზე, გავლილ გზაზე, იმაზე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო და რა მოხდა. საკუთარ ოცნებებზე და რეალობაში დაკარგულ პატარა გოგოზე რომელიც წლების წინ ასეთი უდარდელი გეჩვენებოდა.

გაუჩინარებული (მესამე ნაწილი)

გეგის შევხედე და მისკენ გავექანე. მისი რამდენიმე ძმაკაცი უხეშად გავწიე და გულში მოსიყვარულე საყვარელივით ჩავეკარი(თან ძალიან გრძელი იყო და ახტომა მომიწია). გეგი გაქვავდა. სრულმა სიჩუმემ დაისადგურა. გულახდილად რომ ვთქვა, გეგიზე მთლიანად ვიყავი