თეთრი თოლია [სრულად]

სანაპიროზე თოლიას ქანდაკება იდგა, ფრანგული წარწერით. "Fou ne meurs pas!" -გიჟები არ კვდებიან, ნინო. მეტიც, სიცოცხლე უხარიათ!

მარიონეტი (ოცდამეცხრამეტე თავი)

ალბათ, ძნელი წარმოსადგენი არ უნდა იყოს, როგორ ჩაივლიდა პანაშვიდები და დასაფლავება. არც მე შეგაწყენთ ამაზე საუბრით თავს. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც აღვნიშნავ, ტატოს მკვლელობის სხვადასხვა ვერსია არსებობდა. სამძიმარზე მომსვლელნი ხან ერთ სიბინძურეს

ანამარია - გარდაცვლილი გოგონა (2)

წარსულს შემოვისხამ ფრთებად და თუ კიდევ ერთხელ დამჭრეს, შენთან გამოვატან წერილს ჩვენი სიყვარულის მაცნეს. წინა ცხოვრებიდან მომდგამს გრძნობა, დამჩნეული დაღად... იქნებ მოგონება გებრძვის, იქნებ გახსენდება რაღაც. თუ კი კვლავ შევხვდებით სადმე, შენს თავს

თეთრი პლანეტა [ნაწილი მესამე]

დიდ ოთახში, სადაც დაახლოებით ექვსი ფანჯარა იქნებოდა, მხოლოდ ერთად-ერთი სარკმლიდან შემოდიოდა მზის ყვითელი შუქი და პირდაპირ, პიანინოს კლავიშებზე დაწყობილ თითებს ეცემოდა ერთ ხაზად.

ანამარია - გარდაცვლილი გოგონა (1)

- წადი და შენს ბატონს უთხარი, რომ ანამარია მოვიდა და თუ იქ არ დააბრუნებთ, სადაც მისი ადგილია, ყველას ჯოჯოხეთის ცეცხლს შეგინებთ! - ხმადაბლა დაემუქრა გოგონა, თუმცა მის ჩურჩულში, იმხელა ენერგია იყო, რომ გაბრიელს ეგონა,უყვიროდნენ. რამდენიმე წამით,

ღმერთთა ცოდვანი (სრულად)

- ამ ქალის მოკვლა, ბედნიერებას მომანიჭებდა. მასში ბაბუაჩემის მკვლელის სისხლი სჩქეფს. იგი კაენისა და მამაჩემის მკვლელიცაა, რადგან რომ არა ის, ყველანი ბედნიერები ვიქნებოდით! თაიას გაეცინა. - დაგვცინის კიდეც! - დაიკივლა ებონმა და სურდა, თმაში წვდოდა

ღმერთთა ცოდვანი (6)

- ძალიან მიყვარხარ, თუმცა თაია უფრო ძვირფასია ჩემთვის. მაპატიე... - სისხლის ცრემლები ჩამოუგორდა კაენს თვალებიდან და იგრძნო, როგორ ეხუთებოდა, უმძიმდებოდა სული ჩადენილი ცოდვისგან. ის ვეღარასდროს ივლიდა მსუბუქად, რადგან მომაკვდინებელი ცოდვა დემონივით

წყვდიადის აჩრდილი [სრულად]

რამოდენიმე საათში, ისევ ძველ რუტინას დავუბრუნდით. ნოე სამსახურში წავიდა, მე კი სახლში... ბედნიერი ვიყავი, რომ ბებიაჩემის საყვარელი ადამიანის სული გავანთავისუფლე. ეს ყველაფერი ერთი დიდი სიგიჟე იყო ჩემს ცხოვრებაში, სიგიჟე, რომელსაც ნოე დაემატა და

მარიონეტი (ოცდამეთვრამეტე თავი)

მაქსიმუმ ნახევარი საათის სავალი გზაღა იქნებოდა დარჩენილი ყაზბეგამდე. წარსულის ტკბილ ზმაზებაზე ფიქრში ზუსტად ვერ მიხვდა რა დროს ჩაეძინა ნინოს. ღიმილი სახეზე შერჩენოდა. ოდნავ გახსნილი წითელი ტუჩებიდან მარგალიტებივით მოუჩანდა თეთრი კბილები. შუბლზე

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეოთხე]

გასაგებია, არ იცოდი, არაფერს ვამბობ, შევეგუე ისედაც გულის გატეხვებს, პირველი არ ხარ. ამოიხვნეშა და ყავა მოსვაა. ერთადერთზე რაზეც ვოცნებობდი ის იყო, რომ მარი მალე მოსულიყო და ნიკასთან მარტო ლაპარაკი შემეწყვიტა... მთრგუნავდა მასთან ასე ახლოს ყოფნა,