შავი ჩარჩო
დღეს უკვე მერამდენედ დავფიქრდი ერთსა და იმავე საკითზე, თუმცა პასუხი არსად ჩანს . გონებაში დალექილი კითხვის ნიშნები ისე ხმაურიანად აკაკუნებენ,რომ მინდა გავიქცე და დავემალო თითოეულ კითხვის ნიშანსა თუ ძახილისას.არეულობაა გარშემო და აბლაბუდა იბმევა. თუჩემი ბიჭები
სახლში წასვლის დროა,საათი შვიდს აჩვენებს.. თუმცა სულაც არ მიხარია.. ქალაქში გაზაფხულს მარტი მაიცნ ებრძვის და მაინც მოღუშა ზეცა,მეც ხასითში გადამივიდა...მონატრება უფრო გამიმძაფრდა..ისე მივედი სახლამდე ვერც გავიგე,ვფიქრობდი თუ როგორი მე ვიქნებოდი მეასე ძალიან რომ გვიყვარს....
სიჩუმით ვლაპარაკობთ,თვალებით ვლაპარაკობთ,სახეს ჩემსკენ სწევ, შენი თბილი ჰაერი სახეზე მელამუნება, ტანში ჟრუანტელი მივლის, სუნთქვა მიხშირდება, შენი წვერი სახეზე მეღატუნება,ჩემს სხეულში ცისარტყელაა,ფერადი ცისარტყელა,ჩვენი ცისარტყელა,ჩემი და შენისამყარო შენშია
ზოგადი განმარტებით სამყარო ყოველივე გარშემო არსებულის ერთობლიობაა, მე კი ვფიქრობ, რომ ადამიანში არსებული სივრცეების ნაზავია ის, რასაც ჩვენ თვალით ვხედავთ.(ლამაზი ხედი ყვავილების სურნელით, მახინჯი სულის მქონეს არავის გაგახსენებთ.) ჩვენ ვქმითდამარხული სული
გაუთბო...ყვირი,ემუდარები მაგრამ არავინ გისმენს, უბრალოდ სიბრალურით სავდე თვალებით გიყურებენ და მაინც გართმევენ მას,ან მისგან დარჩენილ ნაწილს... იბრძვი მაგრამ რისთვის??? ის უკვე გაასვენეს სახლიდან და ახლა უკვე მიწაში უშვებენ თოკებით...მარხავენ მისზეციური მტვერი
ის, რასაც ვგრძნობ, ღებინებამდე თავბრუს დამხვევია. წითელ თმიანს გონია, რომ ჩემი შეგრძნებების სიმძიმე გაშიშის ეფექტს ეფუძნება... ჩემი მთელი ზრდასრული ცხოვრებაა პულსარებზე ვფიქრობ, ამ წამსაც, როცა მისიის შენ ხარ, რაც ჩემში ძგერს
იცი? ხანდახან ვფიქრობ ხოლმე, იმაზე თუ რამდენად დიდი ხარ და ამასთანავე რამდენად მცირე, არ ვიცი რას შეგადარო. შენ ხარ ყველაფერში და ყველაში, ანდაც შენშია ყველა და ყველაფერი. შენ ხარ ბედნიერებაში, სიხარულში, სილამაზეში, ნგრევაში, ომში, ცრემლებში,მე ჩემი ზღვა მქონდა...
მერე გავშალე ფრთები და უსასრულო ფრენაში ჩავები, სახით მივაპობ ახლა ქარებს და ვხვდები ეს დამღუპველია, კიდევ იმას ვხვდები რომ წვიმისთვის უნდა ილოცო, ხელით უნდა ზიდო წყალი, ცრემლით უნდა აავსო გუბე, მაგრამ უნდა აცხოვრო მუდამ, არასდროს უნდა დააშრო შენიფოთლებსაც ისე სტკივათ როგორც მე?
ბევრჯერ მოატყუეს, გააცურეს, უღალატეს, გული ატკინეს და ისწავლა ბოლობოლო. ისწავლა, რომ ახლა უკვე მისი ჯერია. მალე ნახავენ ალბათ ერთმანეთს. მანამდე კი გავა ბევრი შემოდგომაც ალბათ. მანამდე მრავალჯერ დასცვივდებათ ხეს ფოთლები.დაუნახშირებია. ხის ტოტებიშემოდგომის ნახანძრალი ტყე
- "ჩამეძინა და საკმაოდ უცნაური სიზმარიც ვნახე.მივრბოდი და ვერ ვერკვეოდი, სად ვიყავი ..."არ დავიწყებ წინასწარმეტყველებას იმაზე, თუ როგორ დასრულდება ყველაფერი. ადრე დავობლდი და ბებიამ გამზარდა. არასდროს მიგრძვნია სიცივე, ან სიღარიბე, მაგრამ მხოლოდტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.


ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.