8 თავი
ღამის სამის ნახევარზე ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა და გიჟივით წამოვხტი.
-გაგა?! -ვუთხარი ხმამაღლა
-სანდრო გეძინა?
-კი არაუშავს მოვიდე უკვე? -იმდენად გახარებული ვიყავი რომ უკვე შარვალს ვიცმევდი.
-ბიჭოო, მოდი თუ გინდა მარა ისეთები ხდება აქ რო,
-რა ხდება? სალი როგორაა? არ უნდა წამოვსულიყავი ხოო?! -ათასნაირმა აზრმა გამიელვა იმ წამს.
-არა ბიჭო. მამა მოვიდა და დედა და მამა ჩხუბობენ. თან ერთი გოგო მომკვდარა და იმის მშობლები და ახლობლები ექიმებს და ექთნებს.
-სალი ხო კარგადაა? -შიშმა ამიტანა
-კიი კარგადაა. ჯიგრულად. -გაეცინა
და საიდან გაიგო?
-ნუ არ ვიცი. მოდი შენ თუ გინდა. აქ მაინც ისეთი ამბავია ძაან არ დაგინახონ შენ
-აუუ გაგა ძმა ხარ! -ვუთხარი გახარებულმა და მეორე ფეხსაცმელიც ჩავიცვი.
-მერე ძმის და უნდა გიყვარდეს ბიჭოო?! -სიცილით მითხრა.
ძალიან გახარებული ვიყავი მაშინვე შენთან გამოვიქეცი. საავადმყოფოს შესასვლელთან ზალიან ბევრი ხალხი იყო რომლებიც მორიგე ექიმებს ექთნებს და სანიტრებსაც კი ეჩხუბებოდნენ.იმთაც კი რომლებიც არც კი სეხებიან იმ გოგოს. დაცვა მათ აშველებდა. ჩემი შესვლა არავის შეუმჩნევია. მეოთხე სართულზე ამოვედი და გრძელ დერეფანს გავუყევი. დერეფნოს ბოლოს გაგა შემხვდა.
-აქვე ახლოს ცხოვრობ? -მკითხამან
-არც ისე. რა არი?
-5 წუთის წინ არ გელაპარაკე და სახლში იყავი მაგ დროს.
-სხვათაშორის 20 წუთის წინ
-კაი რა მნიშვნელობა აქვს. გინდა შეგიშვა?
-აბა არ მინდა ბიჭოო.
-კაი წამო. ოღონდ მალე გამოდი ვინმე არ მოვიდეს.
-კაი კაი. მადლობა გაგა.
შენთან შემოვედი.
-გამარჯობა პატარავ. როგორ ხარ? მიხარია აპარატზე რომ აღარ ხარ მიერთებული. ეს იმას ნიშნავს რომ მალე გაიღვიძებ და კარგად იქნები. ხომ გეუბნებოდი ყველაფერი კარგად იქნებათქო. ჩვენ ისევ ერთად ვიქნებით მაგრამ არა ისე როგორც მეგობრები. ჩემი ლამაზი გოგო. - სახეზე მოგეფერე.
-სანდრო! სანდრო გამოდი სწრაფად! -გაგამ დამიძახა და მეც მის სიტყვას დავემორჩილე. გასასვლელში დედაშენს გადავაწყდი. რომელიც გაბრაზებული სახით მიყურებდა და ყვირილით მითხრა -შენ აქ რა გინდა?! რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ აღარ მოხვიდე აქ? გაიგე რომ არ სჭირდები ჩემს შვილს! ისედაც ბევრი რამ შეიცვალა მის ცხოვრებაში ბოლო რამოდენიმე წელში და ახალი გულის ტკივილი შენი სახით აღარ სჭირდება.
-რატომ გგონიათ რომ გულს ვატკენ? -ვეღარ მოვითბინე და ვკითხე. მაპატიე სალი თუ ცუდად მოვიქეცი.
-იმიტომ რომ ნებისმიერი ადამიანი მის ცხოვრებაში ახალი გულის ტკივილია ის ყველაზე ზრუნავს რადგან ჰგონია თუ მოკვდება მათ გული დასწყდებათ და მეტი არ სჭორდება ვეღარ გაუძლებს. ესეც რომ არა შენც ატკენ მას გულს ადრე ტუ გვიან.
-მე ის მიყვარს და არ დავუშვებ მას ჩემო მიზეზით მაინც ეტკინოს გული.
-მიყვარს. ვუყვარვარ რა იციან თქვენნაირმა ბავშვწბმა რა არის სიყვარული?
-სიყვარულმა ხომ ასაკი, დრო, ადგილი, მდგომარეობა არაფერი არ იცის.
-არც თქვენ არ იცით რა არის სიყვარული. აი ნახავ 1 კვირა რომ ვეღარ ნახავ დაგავიწყდება შენც და მასაც დაავიწყდები.
-არ დამავიწყდება! იმიტომ რომ მართლა მიყვარს ის! და ვიცი რომ მასაც ვუყვარხარ!
-სანდრო ბევრს ლაპარაკობ უკვე და დავიღალე. ყველაფრისგან! ისედაც ცუდად ვარ და ჯობია სახლში წახვუდე და იმაზე იფიქრო რაზეც მე გითხარი.
-არ წავალ! მე მასთან მინდა ყოფნა!
-შეეგუე რომ მასთან ვერ იქნები!
დაიყვირა და ატირებული შემოვიდა შიგნით. სალი არ ინერვიულო არაფერზე. და დამიჯერე რომ თუ ეს სენი სურვილიც იქნება ჩვენ მაინც ერთად ვიქნებით!
რადგან აპარატზე აღარ ხარ შეერთებული ჩუმად შემოპარვა აღარ მჭირდება თუ რა თქმა უნდა დედაშენმა არ დამიშალა. არ ვიცი რატომ არ უნდა რომ აქ ვიყო ან ერთად ვიყოთ. მაგრამ იცოდე, შენ თუ გინდა მთელი სამყაროც რომ ჩვენი წინააღმდეგი იყოს ჩვენ მაინც ერთად ვიქნებით! მომენტს არ ვუშვებ ხელიდან რომ არ გნახო. თუნდაც უბრალოდ შემოგხედო. მაშინაც ჩუმად გიყურებდი დედაჩემი რომ მოვიდა ყურზე ხელი მომკიდა და თავისი კაბინეტისკენ წამათრია
-აუ! აუ მტკივა, რა მოგივიდა? გამიშვი ხო მოვდივარ ჩემით
-შემოეთრიე შენ აქ. და ფეხი არ გაადგა აქედან მოვალ ახლავე!
-კაი რა დავაშავე?
-ენაა! არ გახვიდე აქედან!
10 წუთში შემოვიდა მაგიდასმიუჯდა და მითხრა
-რაგინდა აქ?! რატომ მოდიხარ?!
-ხო იცი რატომაც მოვდივარ
-და შენი სასიყვარულო რომანის გამო მე მერამდენე შენიშვნა უნდა მითხრან?
-და რო მიყვარს? სუ რო მომკლან აქედან ვერ გამაგდებენ!
-რამდენს ლაპარაკობ? ჯერ ერთი რას ქვია გიყვარს ავადმყოფი როა ვერ ატყობ?
ამის გაგონებაზე ისე გავრაზდი მინდოდა მომეკლა. დივნიდან წამოვხტი, მაგრამ სიბრაზე მოვთოკე ფა ფანჯარასთან მივედი -მასზე ასე ნუ ლაპარაკობ!
-ვის ექაჩები ბიჭო შენ?! შენს ძმაკაცებში ხო არ გეშლები?! იმ გოგოს გამო მზად ხარ შენს საკუთარდეფასაც დაუპირისპირდე?!
-არავის მივცემ უფლებას მასზე რამე ცუდად თქვას!
-ეს სიმართლეა ის ავადმყოფია და შენ ეს იცი!
-შემეშვი და მასზე ასე ნუ საუბრობ!
-ნორმალური გოგო მოძებნე სანდრო შეეშვი სალომეს!
-ჩემთვის ის სრულიად ნორმალურია!
-სანდრო შეიგნე რომ ავადმყოფია!
-რატომ? რადგან სიმსივნე აქ? ეგრე მეც ავადმყოფი ვარ ხო ანუ?
-შენ რა შუაში ხარ?
-მისი ავადმყოფობა თუ სიმსივნეა ჩემი დალტონიზმია!
-ეს სხვადასხვაა! ის მთელი ცხოვრება დაიტანჯება და სულ ოპერაციები დასჭორდება!
-მე? მე რამდენიმე დღეში განვიკურნები? თუ ჯერ არ გამიკეთებია ოპერაცია? გაიგე რომ მე ის მიყვარს! და რაც არ უნდა მოხდეს, სულ რომ ღმერთი გამოგვეცხადოს და იმან დაგვიშალოს ჩვენ მაინც ერთად ვიქნებით!
-სანდრო გაჩუმდი! და ვაფშე წადი რა სახლში!
-არ წავალ!
-წადი სანამ მამაშენისთვის დამირეკია!
-დაურეკე მოვიდეს! რას მიზავს რო?!
-ხო იცი რო დაგარტყავს რო გაიგოს აქ რატომ ხარ და როგორ მელაპარაკე?!
-დამარტყას! მცემოს! თუ უნდა დანა დამარტყას მაგრამ მე მაინც იმას გავაკეთებ რაც მინდა! და იმასთან ვიქნები ვინც მინდა!
-მორჩა ვურეკავ!
-!დაურეკე!
ჩემდა საუბედუროდ მამაჩემი ნქხევარ საათში მოვიდა და ახალი ლექციის წაკითხვა დამიწყო რასაც გინება მოჰყვა, გინებას ხელის დარტყმა და ბოლოს დასჯით დასრულდა. და ეს მხოლოდ იმიტომ რომ დედაჩემს შევეწინააღმდეგე საყვარელი ადამიანის შეურაწყოფის გამო?!ანუ სიყვარული დამაშაულია? კარგით რა. ნუ ასეა თუ ისე ჩემი მკაცრად გაკონტროლება მამაჩემმა ითავა და შვებულებაც აიღო სამსახურში რომ ჩემთვის "ჭკუა ესწავლებინა". ასე რომ შენი ნახვა უფრო რთული გახდა გახდა ვიდრე აქამდე იყო. მიუხედავად იმისა რომ შენთან შემოსვლა ახალა ჩემთვისაც დასაშვებია.
-----------------------------------------------------------------------------
იმედია მოგეწონებათ