სიყვარული თუ შურისძიება? (თავი 2)

ეს არის ჩემი პირველი ისტორია.იმედი მაქვს მოგეწონებათ.ამის შემდეგ გავიდა ერთი თვე ლიზა ჩვეულებრივად ცხოვრობდა. მისი ცხოვრება ერთფეროვანი იყო. მან დაუმეგობრდა მის მეზობელ ნიას, რომელიც ძალიან მოეწონა.ასევე ნიასაც მოეწონა ლიზა. ისინი ყოველდღე ლიზას

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი)

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი) დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ

პეპელა 5

"_ ის ყველას ერთად აღებულს გჯობიათ. ჩემი შეცდომების გამო არ აგებს პასუხს, ის იდეალურია და მე ვიამაყებ. ახლაც ვამაყობ, გესმით? ნინაკა არ არის ავად! ყველაზე ჭკვიანი და მაგარი ბავშვია, იმიტომ რომ ჩემნაირი დედა და სანდროსნაირი მამა ყავს გვერდით. სანდრო

Supernatural -თავი 3-

ახლოს ვიყავი მასწავლებლის სახლთან. ერთ-ერთ ყველაზე ჩუმ და მიყრუებულ ქუჩას მივუყვებოდი, როცა უეცრად ვიღაცამ ხელი დამავლო და კედელს ამაყუდა. შიშისგან კივილი ამომხდა, მაგრამ ხელი პირზე ჰქონდა აფარებული. თვალები დახუჭული მქონდა არაფრის დიდებით არ

ერთგვარი განტოლება

-შენ რა ორივეს ერთად უნდა შეხვედროდი? -გულწრფელად გამიკვირდა -არა ცალ-ცალკე -მოკლედ მომიჭრა და გამომხედა -ჩემი პირადის განხილვას ჯობია მითხრა სად გავაჩერო -აი იქ -ორ დიდ სახლს შუა მდგარ, საშუალო ზომის, სტაფილოსფერი აგურით ნაგებ შენობაზე მივუთითე

სანდრო (სრულად)

-შენ კი არა, მე გადაგეყარე ლილი. - ოდნავ გაეცინა სანდროს, ხელები ქურთუკში ჩაიწყო და ღიმილით გახედა გოგონას თმაგაშლილ, თხელ ფიგურას. -მაინც არ მესმის ესე კარგად ჩემს სახელს როგორ ამბობ. -ერთხელ აუცილებლად მოგიყვები! -ერთხელ? - თვალები მოჭუტა გოგონამ.

ისევ შენთან...

ეს იქნება ისეთი ისტორია რომელმაც შეიძლება საბოოლოოდ ბევრი აატიროს...მე ადა 10კლასში ვსწავლობ...მყავს ერთი და ნათია,რომელიც ჩემი სულის და მეტიც ხორცის ნაწილია არასდროს მივატოვებ მას...ის მე-9-ე კლასშია, ასევე მყავს ერთი ძმა იოანე რომელიც მე-11-ე

დეკემბრის რომანი (4)

-რაზე ფიქრობ, პატარავ.-ხელებთან ერთად, სიმშვიდით გაჟღენთილი ხმით შემოაპარა ეს ფრაზები ჩემი მიმართულებით და თავი, ჩემს ცეცხლისფრად აციმციმებულ თმას ჩამოადო. -არაფერზე -და მაინც რა უსასრულოდ ჟღერს ეს „არაფერი“-გადაწყვიტა და ბოთლიდან გადაუშვა მის

ველური ორქიდეა (12 თავი)

_გიორგი? - გაკვირვებით იკითხა აკომ. ის კი მიხვდა ვინც იყო გიორგი, მაგრამ აი, გიგი კიი.. _ჰო, გიო. - ვუპასუხე ჩემს მამიდაშვილს განაზებული ხმით. აბაშიძის ფერი მომეწონა ნამეტანი, სახელი გიორგის ხსენებაზე. გუნებაში კი ბოროტული სიცილით ვქირქილებდი.

გამოშრეტილნი (თავი 1)

არ ვიცი რამდენად გამომივა. არ ვარ დარწმუნებული რომ შევძლებ დასახული მიზნის ბოლომდე მიყვანას. პირველადაა რომ იმაზე ვწერ რისიც მეშინია. ზოგადად ძალიან მშიშარა ადამიანი ვარ. ეს ჩემი პირველი მცდელობაა ამ ჟანრში და იმედი მაქვს გამომივა. საშინელი