ერთხელ პარიზში ( თავი IV )

გათენდა.თვალები ძლივს გავახილე , თავი საშინლად მტკიოდა - ნატაშკააააააააა ,,, ნატაშკააააააა სად წავიდა ნეტა ეს გოგო , ძლივს ავდექი , ის არსად ჩანდა , დავიწკე იმაზე ფიქრი თუ რა მოხდა გუშინ არაფერი მახსოვდა , ვერაფრით გავიხსენე გუშIნ ნატაშკა დაბრუნდა

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 24

ამ სკოლაში ყოფნა კიდევ უფრო დიდ საშინელებად მექცა.მალფოის "ვარჯიშები"საკმაოდ დიდხანს გრძელდებოდა,თითქმის მთელი დღე.მე კი მაქსიმალურად ვცდილობდი თავი ამერიდებინა მისთვის, ხან დაღლას ვიმიზეზებდი,ხან სამეცადინოს,მაგრამ შაბათ-კვირას რა მიზეზი

,,ჯარისქალი'' (4)

გენერლის გარეშე შეტევის გაგრძელება დიდი სისულელეა ასე რომ მტერმა უკან დაიხია. ანამ და ვანომ გაიგონეს როგორ ყვიროდა ქართველი გენერალი: ,, ეს ვინ გააკეთა? ვინ ესროლა ? ვინ იყო ის გმირი’’ მაგრმა ვერავინ პასუხობდა . ამასობაში ანამ და ვანომ მოახერხხეს

маленькая истеричка (1)

_ეხლა ვფიქრობ როგორ მოვკლა და როგორ დავმალო კვალი ისე რომ პოლიციამ ვერ მომაგნოს.თავგასიებული ეგ,მომატყუა იწვის ყველაფერიო და კურტკა წწამომაღებია და აქ რა მხვდება?35გრადუსი სიცხე. კიდე ვაპირებდი სალანძღავი სიტყვების თკმას მაგრამ ტელეფონმა ხმამ

Hospital-ჰოსპიტალი (5)

ცხოვრება რაღაცით წიგნს გავს.არსებობს რომანები,დეტექტიური,სამედიცინო,სასწავლო წიგნები.ჩემი ცხოვრებაც ერთგვარი წიგნია.რომელიც თუ ადრე მხოლოდ სამედიცინო იყო,მასში შეერია მელოდრამა,სიყვარული,და ბიზნესი.ზოგის წიგნი სქელია,ზოგის კიდევ თხელი.სანდროს

პირველი სიყვარული(თავი 3)

კიდევ ერთ კვირას გასტანა ჩვენმა დასვენებამ.კლუბებში სიარულმა,დალევამ მეორე დღეს კი თავის ტკივილმა და მაღაზიაში მორბენალმა ბიჭებმა :დ ჩხუბმა იმის გამო რომძალიან მოკლე კაბა კაცვიათო ან ეს რანაირი შორტიაო ან ეს გამჭირვალე მაიკა თან ულიფოდ...

აკრძალული ხილი(23 ნაწილი)

-გოგო რა ხდებოდა ახლა... რომ მივედი მაღაზიაში მინდოდა რამე ერთის ყიდვა რომ გვეყურებინა, მაგრამ ფეხი ამიცდა სველ იატაკზე და გავიშოტე იქვე. რაც კი დისკები იყო ახლო-მახლო ყველაფერი ძირს დავყარე. ჰოდა მე ხომ ბედი არ მაქვს: ჩამოიარა სიმპატიურმა ბიჭმა

სიყვარული წამებაა, უსიყვარულობა – სიკვდილი! (თავი 1)

ზამთარი, სუსხიანი დღე, ანალოგიური რაც გუშინ, გუშინ წინ, იმის წინ.. არაფერი განხსვავებული.. ისე ციოდა პატრონი ძაღლს არ გააგდებდა, მაგრამ მე სკოლაში წასვლა მიწევდა.. იმდენად უმნიშვნელო იყო ჩემი სიცოცლხე ხშირად მიჩნდებოდა კითხვა, რატომ?! რატომ დავიბადე

უბრალო გიჟი(სრულად)

ის დროა ფანჯრიდან უნდა გადავხტე. უცებ აზრები ირევა, რატომ ვიკლავ თავს? იმიტომ რომ ჩემი შეყვარებული დამშორდა?ან თუნდაც ორი დღის წინ კაცი მოვკალი თუ საგიჟეთში რომ გამომკეტეს?

ჩემი გოგო ჩემთან

გათენდა, გათენდა ჩემი უაზრო ცხოვრების კიდევ ერთი დილა. ისევ ისეა ყველაფერი როგორც ადრე... მე ისევ ჩემი მშობლების ტერორის ქვეშ ვიმყოფები. ეხლა ვზივარ ჩემს მდიდრულ ოთახში და ვფიქრობ ცხოვრებაზე, მეგობრებზე და სიყვარულზე რათქმაუნდა სიყვარულზე რომელიც ამ