მთვარე - ადამიანი /სრულად/

- იცი, არსებობს ასეთი ლეგენდა პლანეტებს შორის. მითი… - რაღაც ხერხით ადამიანად გახდომაა შესაძლებელი? - ჰო. - მაზე ფიქრობდი მას შემდეგ, რაც ლეგენდაზე გაიგე

თავდავიწყებით შემიყვარდი (თავი 16)

- ნიკა მიდის... -  ელეს სიტყვები ჩემს ყურებამდე ელვის სისწრაფით აღწევს და მაშინვე სიბნელეში აღმოცენებულ სინათლის ნაპერწკალს წარმოვიდგენ. იმედი მესახება, რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

მექანიკურად! (19 თავი)

დრო გადიოდა. ცხოვრება თითქოს ჩვეულ კალაპოტში ჩადგა. თათას ასე თუ ისე გამოუსწორდა დედამისთან ურთიერთობა და ძალიან ბედნიერი იყო,იმ მცირედი სითბოთი,რასაც დედამისი აძლევდა. კახა აღარ გამოჩენილა მათ სიახლოვეს. თათას ცხოვრებაც რუტინას დაემსგავსა.ძირითადად

აპრილის დაბადება დეკემბერში -თავი 10-

ვიქტორიას თავისი ბედნიერება ან წუხილი ტილოზე გადააქვს ფუნჯებისა და საღებავების მეშვეობით. ამ კედელზე უმეტესწილად მუქი ფერებით შესრულებულ ნამუშევრებს შეხვდებით, უნდა ითქვას, რომ ამ ნახატში ჩადო მან თავისი დის გარდაცვალება და იქვე დატოვა, ჩაკეტა

თოვდა

-იოანეე-ოთახში გაისმა დაღლილობისგან შეცვლილი ხმა -რა მოხდა ლიზა?-პასუხმა არ დააყოვნა, ღიმილით მიუახლოვდა იოანე ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარ მეუღლეს და მხარზე აკოცა.

სხვისი ქალი აივნიდან -4-

იცი? დღეს მივხვდი რამდენს ნიშნავს ანკა ნიკიტასთვის და მივხვდი რომ ჩემი ადგილი არაა ამ ორის ურთიერთობაში. მივხვდი იმასაც რომ ზედმეტად ბევრ დროს ვკარგავ ჭეშმაროტების ძიებაში. მივხვდი რამდენად უმნიშვნელო პრრრსონაჟი ვარ ამ ისტორიაში.

მცირე კატალეფსია (თავი პირველი)

ჰორიზონტზე გამოჩენილი სილუეტი,უსასრულობაში ჩაკარგული ორი წამი, ის ორი წამი, როდესაც ჩემი სუნთქვის და შენი ნაბიჯებისგან გადათელილი ბალახის ხმის გარდა არაფერი ისმის. ჩემი გონებისთვის/მხედველობისთვის/სმენისთვის სამყარო გამოირთო და სამივე მათგანს მხოლოდ

ყოფილი ნარკომანი (თავი 2)

თბილისის ჰაერი მართლაც მომნატრებია რამდენი წელია გარეთ აღარ ვყოფილვარ. -ანდრეა ბავშვობა გაგახსენდა, ? ერთად რომ ვსეირნობდით ამ ქუჩებზე. -კი ძმა გამახსენდა ყველაფერი, ეხლაც ვსეირნობთ და მიხარია რომ ისევ ვაგრძელებთ ბავშვობის ქუჩებს.

ჭირვეული (თავი 6)

- ცოტა ხანს არავინ გამოუშვა უთხრა ლევანმა. მერე კატოს გადახვია ხელი. წამოდი საძინებელში შევიდეთ, შეიძლება რომელიმე მოსაწევად გამოვიდეს, თბილად უთხრა ლევანმა და კატო საძინებელში გაიყვანა. ძალიან ესიამოვნა კატოს მზრუნველი ლევანის მკლავებში ყოფნა,

სისხლისფერი მთვარე

ყოველთვის მეგონა,რომ სამართლიანობა საბოლოო წერტილს დასვამდა ადამიანთა ცხოვრებაში.გაავლებდა ზღვარს კაცობრიობის უსაზღვრო უწესობასა და სათნოებას შორის.თუმცა ყოველთვის ვერ ან არ ავლებს ამ ხაზს.