Je t'aime (3 თავი)

დღეს პარასკევია. ძალიან მიყვარს პარასკევი, რადგან მთელი ორი დღე მაქვს დასასვენებლად, ნუუ თითქმის ორ ნახევარი. უნივერსიტეტში არაფერი საინტერესო მომხდარა. ლექციებმა მალევე ჩაიარა, საინტერესო იყო და არ გაწელილა.. შემდეგ დათოს უაზრო მცდელოები.. ნეტა

ესპანელი მაფიოები◇◆8◇◆

_არ შემიძლია_სევდიანად გამიღიმა ხელი თმაზე გადამისვა და ტუჩები შუბლზე მომაკრო.გახევებული ვიდექი.არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, ვერ ვვაზროვნებდი და თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. ნელა მომშორდა და ჩემს დაბნეულობაზე გაეცინა

თავდავიწყებით შემიყვარდი (თავი 4)

- სხვათაშორის მომწონს შენი ახალი სათამაშო. ლამაზი გოგოა, მაგრამ ჩემს სტილში უფრო ჯდება ვიდრე შენსაში. - მესმის ტატოს ხმა, ვჩერდები და ვცდილობ ყველა სიტყვა ზედმიწევნით გავიგო. ვიცი ცუდი საქციელია სხვისი ლაპარაკის მოსმენა, მაგრამ ეს საუბარი ჩემზეა და

მიყვარხარ (თავი პირველი)

ლიზა ბარამიძის პატარა და მხიარულ ცოხვრებაში სადაც ის მხოლოდ ძმას და მცირერიცხოვან სამეგობროს ხედავდა უეცრად აღმოჩნდება უსაყვარლესი ალექსანდრე ყანჩელი, ვნახოთ როგორ განვითარდებს მოვლენები :)

ერთადერთი (17)

- მიყვარხართ შეშლილებო - ვთქვი და გზა განვაგრძე - ჩვეენც - უკნიდან პასუხი მომაძახეს მეს ღიმილით წავედი სახლისკენ - ბუ - ჩუმათ მივდიოდი ჩემთვის ნუ სხვა დროს არ შემეშინდებოდა მაგრამ ახლა უბრალოდ მოულოდნელი იყო . ბევრი ფიქრი არც იყო საჭირო ადვილი იყო

არ დამივიწყო (თავი მესამე)

კართან გაშეშებული რამდენიმე წამს ვიდექი, მერე კარებს მოვშორდი, კედელს მივეყრდენი და კარი ღია დავტოვე იმის ნიშნად რომ სახლში შემოსვლა შეეძლო. შემოვიდა და პირდაპირ მისაღებისკენ წავიდა ბარბაცით,

ჩემი გულის მეპატრონე (2 ნაწილი)

ეს ისტორია ჩემთვის პირველია როგორც უკვე გითხარით,ამიტომ მინდა კარგი გამომივიდეს და გთხოვთ მითხრათ ის რასაც ფიქრობთ ამ ისტორიის შესახებ ,რომ შემდეგი თავი უკეთესი დავდო :) დღეები გადიოდა.ჩვეულებრივ დავდიოდი სკოლაში , ვნახულობდი ციცის და ჩემ კლასელებს

ქარს გატანებული წერილები (სრულად)

ქორწილში მომხდარი გატაცება... საბედისწერო შემთხვევა და მის გარშემო დატრიალებული აყალმაყალი... ვის ინტერესებს შეეწირა ნინო თადეშვილი და როგორ შეიცვალა ტიტე ავაზნელის ცხოვრება ავბედითი ღამის შემდეგ?..

ნუკა(1თავი)

აცრემლებული ვჯდები თვითმფრიანვში და საქართველოშუ ვბრუნდები. მთელი გზა მეძინა არაფერი გამიგია.ჩემს გვერდით მჯდარი შვთვალა გოგონა მაღვიძებს. ბარგს ვიღებ ბავშვს ხელს ვკიდებ და ინასკენ მივდიავრ გიჟივით ვეხუტები მონატრებულ მეგობარს... ამდენი წელი გავიდა

რელიქვიების მცველი

გამოქვაბულში წამიერი სუჩემო ჩამოწვა. არმაზის სახე სულ უფრო არაადამიანური ხდებოდა,ხოლო ქალის თვალები იმდენ ბოროტებას იტევდა აღწერა შეუძლებელი იყო. ივანმა არ იცოდა რა გაეკეთებინა, დაბნეული სახით ხან ერთს უყურებდა, ხან მეორეს. არავინ იცის რა