მარიამ

არ მოგიწერიათ ძვირფასო მარიამ,სევდა მომაწვა ძალიან ძალიან,მითხარით რა ვუყო ტკივილს ქარიანს ჩემში შემომჯდარს, ცეცხლივით ალიანს,ზეცაში დაიწყო ელვა და ქუხილი აღარ მასვენებს შენზე წუხილი ისევ მიყვარხარ ქალავ მარიამ!

ჩემი გაღიმების რენესანსი

თითქოს ძველი წლებიც მომელანდა, გულს რომ ყოველ ღამე მისერავდნენ, შენ ხარ უსასრულო ოცნება და ჩემი გათენების სიფერადე.

საკუთარ თავთან ყველაზე მეტს შენზე ვსაუბრობ

ჩემს გვერდით ძველი მეგობრებიც აღარ არიან, არ მეცინება, ეს ცხოვრება თუა ხუმრობა, ტყუილია, ვინ თქვა ყველაფერი წარმავალია, ჩემი გრძნობაა ერთადერთი უსასრულობა. შმაგი წიკლაური

,,რაღა დროის''

რა სიმართლე, სიცრუეში გვიცხოვრია, რა ზნეობა სიყალბეა მოდაში რა სიმკაცრე მარიონეტს ემსგავსება დღე და ღამე გვიცხოვრია ბოდვაში...

სიყვარულის ანგელოზი

ქუჩის პირას, ციცქნა კაფე ფინჯან ყავას მოუცლია ისევ ჩვენთვის ვსხედვართ ორნი, მხოლოდ ორნი რომ იცოდე - ჩემი გული როგორ გეტრფის.

ვირთხების დროება

ეხლა ვირთხების დადგა დროება ეხლა ყვავ-ყორნებს აქვთ ჟრიამული და აქ ჩანს ქვეყნის ამაოება ლომს აუკრძალეს აქ სიარული

პოეტზე შეყვარებული

ღამე მესტუმრა და სევდა მორეული ისევ გელოდები.. ჩემი მეც უნდა ვთქვა თორემ გამისკდება გული დარდიანი ფიქრებს თავს ვერ ვუყრი, თვალებდახუჭული იმ წამს ველოდებ... როდის მაღიარებ...

აქ.. ჩემთან..

მოდი აქ! მოდი! მომახავერდე.. შემომიშუქე ბროლი-ფიქალი მე შენზე ფიქრში ისე გავერთე, ჩემთან მოსული ვეღარ გიცანი.. ჯერ არ გასულა ათასი წელი, მე მაინც გეძებ, მოდი! გეძახი! პირველ პაემნის ადგილას ველი, მთვარს შუქჩრდილქვეს გრძნობის შეძახილს..

ვარდის ფურცლების ეკლესიაში

ცელქობს ნიავი.. თვეა ვარდების.. თვეა ვარდების და აღმაფრენის.. უსკრულის პირას, სადაც ვვარდებით ვარდების ფეთქვამ მიბოძა ფრთები..

გამარჯობათ, ნახვამდის

გამარჯობათ, ნახვამდის, საუბარი დასრულდა, უფრო სევდიანი ვარ სურნელებით რომ ვთვრები, მეცინება იმდენი ოცნება არ ასრულდა, უკვე თვალებს მიჭრელებს შემოდგომის ფოთლები.