აქ.. ჩემთან..

მოდი აქ! მოდი! მომახავერდე.. შემომიშუქე ბროლი-ფიქალი მე შენზე ფიქრში ისე გავერთე, ჩემთან მოსული ვეღარ გიცანი.. ჯერ არ გასულა ათასი წელი, მე მაინც გეძებ, მოდი! გეძახი! პირველ პაემნის ადგილას ველი, მთვარს შუქჩრდილქვეს გრძნობის შეძახილს..

ვარდის ფურცლების ეკლესიაში

ცელქობს ნიავი.. თვეა ვარდების.. თვეა ვარდების და აღმაფრენის.. უსკრულის პირას, სადაც ვვარდებით ვარდების ფეთქვამ მიბოძა ფრთები..

გამარჯობათ, ნახვამდის

გამარჯობათ, ნახვამდის, საუბარი დასრულდა, უფრო სევდიანი ვარ სურნელებით რომ ვთვრები, მეცინება იმდენი ოცნება არ ასრულდა, უკვე თვალებს მიჭრელებს შემოდგომის ფოთლები.

ისარი

ისარი ვსტყორცნე ჰაერში, თითქოს ჩაეფლო მიწაში და ისე სწრაფად გაქრა, რომ თვალიც ვერ მისწვდა ზეცაში. მე ვჩურჩულებდი სიმღერას, თითქოს დედამიწაზე და...

წამი ოცნების გარეთ

ჩაკარგულ ნისლში თოვლად ცვივა ნამქერი ფერფლის მე ვერც კი ვიგებ ყოვლად თოვს თუ ფიფქია ცრემლის ეცემა ცისფერ ნისლში გაყინულ მიწას ფერფლი ისე ეცემა ჩემში ბრძოლა და ჟინი ძველი

დილა უშენოდ

ამაზე დიდი ტკივილი, აღარ არსებობს ქვეყნად. შენი სიცოცხლე სხვის გვერდით, ბედნიერებას ხედავს. არ გაიმეტებს შენთვის მოკითხვას მისთვის? ყველაფერს დათმობს.

ჩემი თავად ეშმაკს ეშინია

ღამე უკუნეთი საფიქრალი,უფრო მომაკვდავი საუკუნოდ,სუსტებს დავუტოვე სატირალი,ჩემს მაგივრად რომ ისლუკუნონ.სისხლი მომღიმარი ვენებიდან ჩემში თავად ჩემ თავს ვეღარ ვიტან ჩემი თავად ეშმაკს ეშინია....ცოტა ეფედრინის თრობა მინდა,

მაპატიეთ არსებობა...

ბავშვობიდან მიყვარს ცოტა მავნებლობა, ბოლო ფინიში კი ოთხი ფიცარია, ღმერთმა მაპატია ჩემი არსებობა, მათაც მაპატიონ გვერდით ვინც არიან.

შენ ჩემს თვალებში გაორებული...

როგორც კლარჯეთში მზე ჩადიოდა,ისე წვიმდა და ისე ჰყვაოდა ჩემი ნატვრის ხე, ხელით დარგული იზრდებოდა და დრო გადიოდა...მე ისევ ის ვარ, შენ კი შეცვლილი ჰგავხარ მარტის თოვლს მიწას ადნები,შენში სიყალბებ მე წამაქცია...

მთვარის სონატამ მიაძინა ვარსკვლავი ცაზე...

მთვარის სონატამ მიაძინა ვარსკვლავი ცაზე დაბნელდა ირგვლივ,მთვარეც კი თვლემს და კვლავ დგება განზე ვუყურებ ცას და ჰორიზონტიც გამოჩნდა ხაზზე გათენდება და დარი იქნება,ხან წვიმა,ან მზე...განა ცხოვრებამ მოგვიფინა ია-ვარდები?