გაუგზავნელი წერილი

მაპატიეთ, მეკადრება, ბოდიშს გიხდით, მომიტევეთ, მომიტევეთ ქალბატონო. მომიტევეთ თუკი მახსოვს თქვენი თმები, მომიტევეთ თუკი ისევ დამესიზმრეთ, დამიჯერეთ, ყველა წმინდანს გეფიცებით, დაგივიწყებთ, მეც ოდესმე დაგივიწყებთ.

რატომღაც ბოლო დროს დუმილი დამჩემდა...

გულზე რომ დამაწვა გრძნობების ლოდები მარტო ვარ ღამეში,ისევ გელოდები რატომღაც ბოლო დროს დუმილი დამჩემდა ამას კი უბრალოდ ვერავინ ამჩნევდა...

შენ

გარდამავალი ფერები დასციცინებენ საწმყსოს არეულია ფიქრები აღარაფერი მახსოვს თრთოლვით დაღლილი თითები მასში ხედავენ საქმროს

ღალატი

საუცხოოა ახლა შენი სახის ყოველი, ნიღაბი როცა მოიხსნი და მაინც გამშვენებს. შენი სხეულის ნაწილების ნეტა რომელი ... მიყვარდა ასე, მაგრამ ყველა მოსპე, გათელე.

ნაბიჯი ნელი

ღამით პოეტურ რითმას რომ იმახსოვრებ, არ გინდა გაქრეს და ინიშნავ სადმე, არ გინდა გავქრე და მინიშნავ სადმე. დილით პოეტურ რითმას რომ აფრქვევ,

მორჩი !

მორჩი ! ცრემლების უსაფუძვლოდ დაღვრას, დაცემას, თორემ ეგ გუბე შენს ფეხებთან იქცევა ზღვებად... დასერილ ხელებს, დღეებს წყევლი და შენს გაჩენას, მივდივარ ! მინდა ეგ ცრემლები გიქციო შვებად.

,,იცი არ მიყვარს ზამთარი"

იცი არ მიყვარს ზამთარი,სიცივით არ ვარ გამთბარი,იცი არ მიყვარს ქარი ნელი...სადაც არავის ელი...იცი არ მიყვარს ზამთარი თოვა,ვიცი ყინავს და არავინ მოვა... მაგრამ არც ზამთარში და არც ერთ დროს არ მიყვარს გლოვა!იცი რა მინდა ზამთარში იყოს?

მთოვარე

ერთხელ მივწვდი და ვაკოცე თვალგაოცებულ მთოვარეს,არცა ცდილობდა გასხლტომას ჩემს მკლავზე უხმოდ მკრთომარე. რა სხივი ენთო სახეზე, მისი სინაზით ვდნებოდი, თოვლისგან ნაძერწ გრილ სხეულს ვკოცნიდი,ვეფერებოდი.

თვეები

მაისში ხომ ყვავილები ჭკნებიან და ღმერთმა ქარი ოქტომბერში ჩაკეტა მზის სხივები ჰორიზონტზე ჩნდებიან და მთვარე კიდევ აპრილშია მაკეთა .

12 თვე ორსულად

შემოდგომას ვეცეკვები ტანგოს, გაზაფხული მიფერადებს ფერებს ... ზამთარს ვთხოვ რომ შენში შვილი დარგოს, ზაფხული კი მისთვის წაიმღერებს.