უბრალოება

დაღამდა ისევ, მზე ჩაესვენა, მთვარე, ამოსვლას აღარ კადრულობს, გაფერკმთალებულ ლამპიონს სურს, დღეს სიზმრები ცხადად მაუწყოს.

ცრემლებად ვიშლები...

ცრემლებად ვიცლები ჭკუიდან ვიშლები ლოდინით ვიღლები ეულად ვითვლები...რომ გხედავ,ვიბნევი სულ ასე ვიქნები ნელ-ნელა ვიცვლები ამასაც მიხვდები... ეს წლები გავლილი არ არის ადვილი ნაცნობი შენს გულში ადგილი

ნამსხვრევი დარჩა

უშენოდ ღამეა ჩუმი, დილა უღიმღამო გახდა. უშენობაზე ვწერ და ფიქრი შენს სახეს ხატავს. ვიცი არ მოხვალ და აღარც ველი, დღეს შენს ნაბიჯებს კართან,

არშემიძლია უშენოდ ყოფნა

არ შემიძლია, მარტივად დაგთმო. სხვის გვერდით მშვიდად გეძინოს მკლავზე. მაგას ჯობია ვცხოვრობდე მარტო. და შენთან ყოფნის სურვილი მკლავდეს.

დედი რა ლამაზად მიბერდები

დედი რა ლამაზად მიბერდები, გვიან შევამჩნიე, როგორ გგავარ. გუშინ მთელი ღამე წერილს გწერდი, ყველგან დაგეძებ და არსად არ ხარ.

სიმარტოვე

ქარი ჰკიოდა გუშინ ციოდა გულში მტკიოდა სულში მციოდა გული ცდილობდა, მაგრამ ტიროდა უჩუმრად ისევ, ისევა ყვიროდა სიყვარული ჩუმად ჩუმად იმალებოდა

საუბარი ღმერთთნ

უფალო მოვდივარ მე შენთან ცაზე რადგან სათქმელი ბევრი მაქვს ხალხზე ამბავი მომაქვს კაცზე და ქალზე ფეხი დამიდგამს ცეცხლიან ნალზე

სიყვარულისთვის შევეწირები...

სიყვარულისთვის თავსაც გავწირავ, თუ შენი გრძნობა გადაგყავს ფარსში, მაშინ ამ ჩემს გულს ისევ გავყინავ ყინულს ჩავაქსოვ დაუმდნარს მასში...

მოვა დრო!

მოვა დრო და მიხვდები, მოვა დროდა მიწვდები მოვა დროდა გაიაზრებ, თუ რამდენად გინდები.

მწარე განაჩენი

სულ მეყვარები მერე რა რომ ჩემი არახარ,განა ვერ ხედაავ?!სანთელივით ვღელავ და ვდნები,შენს სიყვარულში მე მივეჩვიე კვლავ დამარცხებას,ო როგორ მინდა დაგიძახო სავსებით ჩემი.თუმცა დამთავრდა აღრა ხარ ჩემი მშვენება,