საუბარი ღმერთთნ

უფალო მოვდივარ მე შენთან ცაზე რადგან სათქმელი ბევრი მაქვს ხალხზე ამბავი მომაქვს კაცზე და ქალზე ფეხი დამიდგამს ცეცხლიან ნალზე

სიყვარულისთვის შევეწირები...

სიყვარულისთვის თავსაც გავწირავ, თუ შენი გრძნობა გადაგყავს ფარსში, მაშინ ამ ჩემს გულს ისევ გავყინავ ყინულს ჩავაქსოვ დაუმდნარს მასში...

მოვა დრო!

მოვა დრო და მიხვდები, მოვა დროდა მიწვდები მოვა დროდა გაიაზრებ, თუ რამდენად გინდები.

მწარე განაჩენი

სულ მეყვარები მერე რა რომ ჩემი არახარ,განა ვერ ხედაავ?!სანთელივით ვღელავ და ვდნები,შენს სიყვარულში მე მივეჩვიე კვლავ დამარცხებას,ო როგორ მინდა დაგიძახო სავსებით ჩემი.თუმცა დამთავრდა აღრა ხარ ჩემი მშვენება,

ვეღარ ვმშვიდდები

დიდი ხანია ხმა მესმის უფლის,ო როგორ მწიფან მზეში შვინდები,რომ თურმე მხოლოდ ჩემს თავზე ვწუხდი,ამეკვიატა.. ვეღარ ვმშვიდდები..დიდი ხანია მეძახის მამა..მე კი.. დავყრუვდი.. არ მესმის მისი,რომ მიილია მითების ხანა

ჩვენ ავირჩიეთ ერთხელ ბარაბა

ჩვენ ავირჩიეთ ერთხელ ბარაბა და იმის მერე ვაწყდებით ნაღმებს...სიჩუმე ხეთქავს ყურის ბარაბანს,მცდარი ვნებებით ვიგუდავ ნაღველს.ტონით მონურით, მონოტონურით,მე მასწავლიდნენ-რა შემერგება...ვუსმენდი, ვთმობდი,

დაკარგული სიყვარული

ისე დაგკარგე, ვერ გითხარი მე სამი სიტყვა, ახლოს რომ მყავდი მე ვიყავი მუნჯი სრულიად, "მე შენ მიყვარხარ" ამისი თქმა, იცი? რთულია, როდესაც გულში დამალული სიყვარულია...

შემომერიე

მახსოვს იმ ღამეს მთვარე ანათებდა ცივი ქარი ქროდა სუსტად ნამიანი მახსოვს ის ცახცახი როგორ მამარცხებდა შენ კი ჯენტლმენობის გქონდა განთიადი სუსტად შემოპარულ უაზრო ჩვენებას ახლდა ლტოლვილობის გრძნობათა მორევი ჩავრჩი ჯერ არ ვიცი

ლექსი მონატრებაზე

სანთელი იწვის, სანთელი დნება,ჩემი ფიქრები უკვალოდ ქრება,ნაღველი ისევ ჩემს გულში რჩება და ეს ოცნებაც კვლავ ქარს მიჰყვება.სანთელი დნება და ფიქრი რჩება,სიქუმე დგება და ღამე კრთება,ღამის წყვდიადში ცა იძირება

სულ ამაოა

წლები წყალს გაყვა მდინარეს და ოცნებებმაც მიმუხთლეს,რამდენი გზა გამოვიარე,გზად მეგობრებმაც მიმტყუნეს...გული ტკივილით აივსო,იჭვებმა ბუდე დაიდეს, აღარავის არ ენდოო მითხრეს და კარი დაიხშეს.მეც მივხვდი, ბავშვი აღარ ვარ,