ვეღარ ვმშვიდდები

დიდი ხანია ხმა მესმის უფლის,ო როგორ მწიფან მზეში შვინდები,რომ თურმე მხოლოდ ჩემს თავზე ვწუხდი,ამეკვიატა.. ვეღარ ვმშვიდდები..დიდი ხანია მეძახის მამა..მე კი.. დავყრუვდი.. არ მესმის მისი,რომ მიილია მითების ხანა

ჩვენ ავირჩიეთ ერთხელ ბარაბა

ჩვენ ავირჩიეთ ერთხელ ბარაბა და იმის მერე ვაწყდებით ნაღმებს...სიჩუმე ხეთქავს ყურის ბარაბანს,მცდარი ვნებებით ვიგუდავ ნაღველს.ტონით მონურით, მონოტონურით,მე მასწავლიდნენ-რა შემერგება...ვუსმენდი, ვთმობდი,

დაკარგული სიყვარული

ისე დაგკარგე, ვერ გითხარი მე სამი სიტყვა, ახლოს რომ მყავდი მე ვიყავი მუნჯი სრულიად, "მე შენ მიყვარხარ" ამისი თქმა, იცი? რთულია, როდესაც გულში დამალული სიყვარულია...

შემომერიე

მახსოვს იმ ღამეს მთვარე ანათებდა ცივი ქარი ქროდა სუსტად ნამიანი მახსოვს ის ცახცახი როგორ მამარცხებდა შენ კი ჯენტლმენობის გქონდა განთიადი სუსტად შემოპარულ უაზრო ჩვენებას ახლდა ლტოლვილობის გრძნობათა მორევი ჩავრჩი ჯერ არ ვიცი

ლექსი მონატრებაზე

სანთელი იწვის, სანთელი დნება,ჩემი ფიქრები უკვალოდ ქრება,ნაღველი ისევ ჩემს გულში რჩება და ეს ოცნებაც კვლავ ქარს მიჰყვება.სანთელი დნება და ფიქრი რჩება,სიქუმე დგება და ღამე კრთება,ღამის წყვდიადში ცა იძირება

სულ ამაოა

წლები წყალს გაყვა მდინარეს და ოცნებებმაც მიმუხთლეს,რამდენი გზა გამოვიარე,გზად მეგობრებმაც მიმტყუნეს...გული ტკივილით აივსო,იჭვებმა ბუდე დაიდეს, აღარავის არ ენდოო მითხრეს და კარი დაიხშეს.მეც მივხვდი, ბავშვი აღარ ვარ,

ალია - მალია

ალია, მალია რა ლამაზი თვალია, ათასფერად ბრჭყვიალებს, როგორც ნატვრისთვალია.თითქოს ერთად შეყრილან იაგუნდი, ლალია.ცუგრუმელა თამუნამ ვერ მოსწყვიტა თვალია.განა მართლა თვალია,ზურმუხტი ან ლალია,

მარტოობაც გაგირბის

ჩვენს დალეულ ღვინის ბოთლს საუკუნით ინახავ, საახალწლოდ წრუპავ და გარდუვალს ბედს უჩივი, თითქოს ყველამ გიმტყუნა, აგარიდა საფარი, მარტოობას ერტფი და... მაგრამ ეგეც სად არი ?!

გაუძელი, გაუძელი, გაუძელი...

დრო გავიდა, სულიერად გავიზარდე, შენც აღარ ხარ ის გოგონა დაუცველი, განაჩენი ჩემი ხელით გავიმზადე გაუძელი, გაუძელი, გაუძელი...

გთხოვთ ქალბატონო

გთხოვთ ქალბატონო მასწავლეთ სიყვარული თორემ დავიტანჯე შავ-თეთრ სამყაროში გთხოვთ ქალბატონო მასწავლეთ სიბრალური თორემ ცხოვრებისგან დავრჩი განსწავლული