ეძღვნება არჩილ ტატუნაშვილს

ქვეყნის ღირსების დაცვისთვის ტატუნაშვილი მოკვდაო, მისი გმირობის ამბავი თვითონ, მტრის ჯარმა მოყვაო, სამშობლოს რად ეწირები, დაწვი ეგ ქართლის ჩოხაო, ფეხი დაადგი, გათელე, ეგ შენი ქვეყნის დროშაო.

ნინი ტუსკაძეს

დაასველა წვიმამ ღამის შავი აფრა, მოგონებებს თავხედივით ავებუნტე, ვამპირივით ყელში მწვდება ნიკოტინი, მაპატიე პირველად რომ გაგებუტე!

აუხდენელი ნატვრა

გულზე მაწვება სევდა აუხდენელი ნატვრის, შენზე ფიქრებმა შთანმთქეს, ეს გულიც ჩუმად ტირის. ვერდაბადებულ ღიმილს ფიქრები შორით მიაქვს, დრამაც თავისას შვრება გულის სიღრმეთა შორის;

სიცარიელე გვითრევს

ვდგავარ ნაპირზე ჩუმად, ძაძით მოსილი ტანით, ვინამავ თვალის უპეს ძლივს შესამჩნევი ნამით, ფიქრი ფიქრს მისდევს, მაგრამ ტალღის ხმა მაინც მესმის, ეს სიხარულის გზაა თუ უიმედო მგზავრის ?!

ვბერდები...

მოჰქრის ჩემკენ ფრაზები, ბედის ნაანდერძები,დაძაბუნდნენ ფეხები.. შენკენ ვეღარ მოდიან..შენზე აღარ ვფიქრობ და თავს შევატყვე.. ვბერდები..თვით სიკვდილის მხლებლებად დაცემულნი მოდიან..მივუყვები შარაგზებს დაობლებულ

დედა!!

თვალებში ნისლი რად გიკრთება,მუდამ მომღიმარო დედიკო?შეხედე თოვლიც კი ფითრდება ქარსაც უნდა,რომ მხნედ იყო.შენ წლები ვერაფერს დაგაკლებს გული გაქვს თბილი და ძლიერი..მერე რა თმებზე თუ დათოვა,

მარტოობა სულისა ...

მარტო ვარ ახლა და ვიაზრებ - აქამდეც სულ მარტო ვიყავი. ქოხი ვარ ობლად რომ მიაგდეს, ამ ქოხის საყრდენი ფიცარიც.

დაგელოდებით მე და ცრემლები

ამ უსასრულო მონატრებას გავატან ქარებს.. და გაგიჟებულ სულს მოუხმობს გული გოდებით. სანამ ეს სევდა არ გაარღვევს გულის ნაპრალებს... და სანამ სული ატირდება სევდის ნოტებად... დაგელოდები... დაგელოდები... დაგელოდებით მე და ცრემლები[

ის ჩემთან მოვა (ელენე ნიკოლაშვილს)

თვალებს დავხუჭავ, მაგრამ ძილი აღარ მეკარება, ფიქრით შენთან ვარ, შენი სახე თვალთ მეხატება, გარეთ ქარი ქრის, სევდიანად ღამე ილევა, ისევ არ მძინავს, შენთან ყოფნა ისევ მინდება.

სულ ოთხი წლის ვარ

სულ ოთხი წლის ვარ, სულ მხოლოდ ოთხის, რადგან ლექსებმა ამ დროს მიპოვეს. იცით? გულიდან მე სისხლიც მომდის, ძველად გრძნობები გამომიგონეს. სულ ოთხი წლის ვარ, სულ მხოლოდ ოთხის, რადგან ლექსებმა ამ დროს შემაბეს. ბევრმა შესახებ იცის ამ ოხვრის, ლექსებმა ადრე