***

შენს ცხოვრებაშიც დგება მომენტი, როცა მიდიხარ უმისამართოდ, მხოლოდ ერთობი სიმარტოვეთი, და აღარ გინდა შემოგთავაზონ, ბედნიერება,სიყვარული,ჰუმანურობა, რადგან ყველაფერს ტკივილი ერთვის,

საქანელა

საქანელაზე, როცა ვისხედით შენ შემეკითხე, როგორ გიყვარვარ? მე გიპასუხე დაუყოვნებლივ, ხელი ავღმართე, ასე მიყვარხარ.

მინდა გფარავდეს მაღალი ღმერთი

მინდა გფარავდეს მაღალი ღმერთი, ამას ყოველდღე ლოცვებში ვეტყვი, შენ დაგიფარავს წმინდა სამება, თუნდაც გინდოდეს ჩემი წამება.

ფიქრები

გრძნობებზე თამაში რომ გადაწყვიტე,მეც რომ აგყევი მალულად, ჩუმად, ჩემს ოცნებებში რომ ჩავიძირე,ვერ დაგივიწყე სრულად...ფიქრებით შენს გულს ვეთამაშები,ფიქრებით მანდ ვარ შორეთში შენთან,

მოღალატე ვარ .

მიიწურება იანვარი დღეს და ხვალ დავწერ თებერვლის სუსხზე - იმ ორ დღეზე მარტი რომ ჰპარავს. ხელით ავწმინდავ ნათოვლარზე სისხლისფერ ლაქებს, პირველ თოვლისას ჩემს ეზოში კესანებს დავრგავ.

მესამე თვალი

„ჯანქი ბოროტების ვირუსის ძირითად ფორმულას - მოთხოვნილების ალგებრას აყალიბებს. ნარკომანი არის ადამიანი, რომელსაც მოთხოვნილება არასოდეს ტოვებს“. უილიამ ბეროუზი

ქალაქი სადაც

ბინძური ხალხით დასახლებულ ტერიტორიას- ქალაქს, რომელსაც დაუნგრიეს სიცილის სკოლა, სიზმრის მოყოლად გაუმხილეს მტერს ისტორია და ყოველ ღამეს ტრადიციათ გადექცათ სროლა;

ისევ დაგთმე,როგორც უწინ...

ისევ დაგთმე,როგორც უწინ და ეს სევდაც ისევ მიტევს სად ვიყურო,უკან თუ წინ შევეხები კვლავ შენს თითებს?

დედი

ისევ მოიცვა ტკივილმა გული ისევ გამუქდა ცა, ისევ ელავს აღარ დადგება კვლავ გაზაფხული და ვეღარ მოვალ მე შენთან დედა,გახსოვს პატარას შენ მასწავლიდი რომ ეს ცხოვრებ არის ფერადი.ჩემი სამყარო შავია დედი ჩემთვის

ჩემი ახალი ლექსი "ტკივილისფერი"

ბავშვობიდან მიყვარს ცოტა მავნებლობა,ბოლო ფინიში კი ოთხი ფიცარია,ღმერთმა მაპატია ჩემი არსებობა,მათაც მაპატიონ გვერდით ვინც არიან.უკვე მემჩნევა რომ ყველამ გადამღალეთ,იცი მლიქვნელი ვარ მგონი არც ასეთი,