მედალიონი

ერთ-ერთ ქალაქის განაპირას ცხოვრობდა ერთი ლამაზი ქალი სილამაზითა და სიკეკლუცითა არავინ იყო მისი შესადარი მისი იმედი და სიხარული იყო ქმარი და პატარა შვილი ცხოვრობდა ერთად თავის ქმარ-შვილით

შიშველ სხეულს საღებავით განგებ გისვრი

შიშველ სხეულს საღებავით განგებ გისვრი, მომწონს, როცა დილით ცდილობს მოშორებას, მომწონს, როცა სიცილითაც არ იღლები, როცა ნახატს გაჩვენებ და ვერ ცნობ შენს თავს.

მთვრალი ვარ და გზისპირს უკან მივუყვები მარტო

ფერი დეკემბრის და კერტებს გემო - ალუბლების უფრო. მინდა შენს ნეკნებზე ვწერდე ლექსებს. მთვრალი ვარ და ვაფრენ.

მე, შენ, სიკვდილი და სიყვარული

შენ ჯვარს იწერდი სიკვდილზე დიდხანს და მიღალატე სიკვდილთან კარგო მიყვარდი მაგრამ მითხარი იმ ხანს სიკვდილთან რომ გსურს ყოფნა სულ მარტო შენ ჯვარს იწერდი სიკვდილზე და თან კვლავაც არ გსურდა მოსმენა ჩემი მე სულ ვიდექი შენს მყუდრო სახლთან და არ მოვიდა აქ

ეგოისტი მე კი არა, შენ აღმოჩნდი

შენ ისე ღრმად შემოიჭერ ამ ჩემ გულში, ადგილიც კი არ დატოვე სხვა გრძნობისთვის. აღარ ვიცი, მარტოსულმა რა უნდა ვქნა, ეგოისტი მე კი არა, შენ აღმოჩნდი.

იმ დილით მქონდა შემოტევა

თურმე მე იმ დილით მქონდა შემოტევა და შენზე ფიქრებმა გული ამიჩქარა. მე მაშინ მინდოდა ჯინსის შემოხევა. იცი? სიგიჟემდე გულმა გაიხარა. იმ საღამოს გულში სიგიჟე სუფევდა, გული სიყვარულით სულ მთლად დაიფარა. მაშინ ჩემს გონებას არვინ აწუხებდა, შენი თავი ჩემში

თუ გამოიცნობ რა ფერისაა ჩემი თვალები?

თუ გამოიცნობ რა ფერისაა ჩემი თვალები? და თუ მიხვდები გული სევდით რატომ მაქვს სავსე? თუ გამოიცნობ რატომ ვითხოვ შენგან სიყვარულს? და რად სჭირდები ჩემ დამპალ სულს ბობოქარს ასე?

სურვილი სურვილად რჩება...

ხედავ ცას,რამდენი ფიფქია? ჩემს გულში ამდენი ფიქრია, ხედავ ველს,რამდენი ვარდია? ჩემს სულშიც ამდენი დარდია... და ისევ გაშავდა ფერები მარტო ვარ,ვეღარ გეფერები

როგორ შეგიყვარე

ძალიან მჭირდები შენ და შენზე წერა, გული სხვანაირი იქმნა, მხოლოდ შენი. შენით აქ დაიწყო ეს ახალი ერა, ჩემი ცხოვრების ხარ ერთადერთი ძღვენი. ძალიან მიყვარხარ და მსურს შენთან ყოფნა, ჩემმა ტკივილებმა ღამე გაათია. მე მსურს ჩაგიხუტო და მსურს შენი კოცნა,

მოდი, “მიყვარხარ” გავხადოთ ფასიანი

მოდი, მიყვარხარ გავხადოთ ფასიანი. გადახდის ვალუტად გძნობა დავაწესოთ, და ვინც კი უაზროდ წარმოთქვამს ამ სიტყვას, სულ ყველა მათგანი ციხეს გავამწესოთ.