მიდის ეს დრო...

მიდის ეს დრო და თან დამაქვს ფიქრები, ვერ ვიტევ ამდენს ვეღარ ვმშვიდდები.

პოეტი ვარ

პოეტი ვარ სულიერი რითმები მაქვს რომანტიკა, განა ვინმეს შევეხვეწე?! წოდება, რომ მომანიჭა?!

წამიერად შემცნეული დარდები

წამიერად შემჩნეულ და ჩაგონებულ დარდებს,ხელს არ უშლი, ნება უშვებ, თითქოს რამეს გარგებს,შეშფოთდები,შეჩერდები, თავს გაიქნევ მწარედ წარბს შეიხრი, თითქოს რამეს აშტერდები განგებ.ყველაფერი იყინება შენს გარშემო წამით

შენ რომ იცრუე

ვფიქრობ რომ როცა მარტოსულად გრძნობ თავს საყვარელი ადამიანი გვერდში უნდა გუდგებოდეს და გულს არ გტკენდეს, ან და ისეთ რამეს არ კაეთებდეს რაც გულს გტკენს მიუხედავად იმისა თუ რამდენჯერ აუხსნი ამას......

ცვალებადობა

ვინ აიტანს გარდასახულ, მოურჩენელ იარებს დადიან და უყურებენ უცხო მოყმის წინაპრებს, თამაშობენ ნაირსახეს, თითქოს რაღას განიცდის რომ უყურო პატიოსნად, წუთსაც აღარ დაგიცდის,

საკუთარ თავთან

მე ვრჩები მარტო საკუთარ თავთან აღარ განვიცდი მარტოსულობას, თუ ვინმე მკითხავს, ვინ ხარ ან რა ხარ მე გავცემ პასუხს მარტო ნულოვანს,

გულის კარტი

სიცოცხლე როგორც წყეულ ამ კარტებს ერთი გზა რჩებათ აქ გადარჩენის ან სიცოცხლის და ანდაც სიკვდილის

იარები

ვინ მომირჩენს მოურჩენელ ტკივილებს და იარებს, გრიგალმა თუ ქარიშხალმა ერთად გადამიარეს,

არდაბრუნება

გადიან წლები, მაგრამ რაღაც რჩება უცვლელი. სხეულის ფსკერზე ნასულარი მტკივა ალაგი. და გეხვეწები, არაფერი არ მითხრა ღმერთზე! ჩემს ჯოჯოხეთში მისი ჩრდილის კვალიც არ არის.

ხელში ვარდებით

ხელში ვარდებით შემიყვარდები იმ დღის ფიქრები თავში მერევა, მე კი არ ვიცი ეს სიყვარული სხვის სიყვარულში რატომ გერევა,