სხეულის ტანჯვა

გადის დრო და წლები ისევ არაფერს მმატებს შავი ღრუბლები მზეს ფარავს და სხივი მომწყურდა, ტკივილისაგან ვიტანჯები, ვუყურებ თვალებს ოქროს ზოდები თითქოს კლდიდან თვითონ მოცურდა

წარსულზე სინანული

შენ ჩემს გულში ხარ დღეცა და ღამეც, მოგონებებად შენს გულში ვრჩები, ისრის ნატყორცნი იარა გმინავს, შენთან ნატრფობი გულმკერდი გელის.

და იქნებ იყოს

ისევ დადგება მომავალი თანაც მაგვარი ახლანდელისა, ისევ დადგება სიყვარული ოცნების ჯამზე, ისევ ჩამოჰკრავს განშორება დროთა ზარებსაც, და სიმარტოვე იბატონებს სიუხვის მთაზე.

ეს ულევი ფიფქები

ეს ულევი ფიფქები მოდის და მოდის არ ვიცი თოვა შეწყდება როდის

დაქვეითება

სისუსტეა, შინაგანად არა ვარ თითქოს, განზე გამდგარი ვითიშები და თავსაც ვერ ვირთობ

არყით მთვრალი ვარ!

ისევ არაყს ვსვამ და ვფიქრობ, ვფიქრობ, ვფიქრობ და ცრემლები მახრჩობს, და ისევ არ მშველის დალოცვილი, მინდა ჩავიხრჩო არაყში თავი, მაგრამ ვერ ვშვები და საქმეც ესაა!

დამიბრუნდი მალე!

არა ასე, არ მინდა! უშენოდ ვერ მოვკვდები! წინ გამიძეხ, ძვირფასო! შენს ნაკვალევს მოვყვები.

მიზნები

ლექსი ეხება იმ ადამიანებს, რომლებიც ბევრ პრობლემებს უმკლავდება, თუმცა მოტივაციას მაინც არ კარგავენ და ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ თავისი მტრები არ გაახარონ.

ჩემო მოჩვენება

ჩამეხუტე და აღარ გამიშვა აღარასოდეს გთხოვ ნურც იმას მკითხავ ისევ გიყვარვარ? შენს გამო სიცოცხლეს ვთმობ

მუზა

და რა ხანია დაგტოვე მუზავ, ცხოვრებით გართულს სიტყვებს ვკარგავდი, ნუ გეგონება დარდისგან დაღლილს, შენგან გაქცევა ვარჩიე შვებად.