კარიბჭესთან

თმების სურნელით გაბრუებულს მაღალი ჯვარიც დამვიწყებია სამოთხისაკენ გზა ამ სირწფელის მე არ მინდოდა სამოთხეში ჯობდა წყვდიადში

ნაწყვეტი საოცრებებით სავსე ცხოვრებიდან

სასწაულის თუ არა გწამთ გეტყვით რომ იწამოთ, ვიცი ჩემი გჯერათ, გესმით რასაც ეხლა ვამბობ, ცხოვრებაში სასწაულებს მუდამ ვხედავ, მესმის, ყურადღება დაგჭირდებათ აზრს რომ ჩაწვდეთ თემის

მელოდია

შენი მელოდია სულს რომ ეხამება ტირის და გადმოსცემს ამ ტანჯვას სიმებით სიმები დაკარგულ ცხოვრებას ემსგავსება

წვიმებს მოიტანს ეს შემოდგომა

წვიმებს მოიტანს ეს შემოდგომა, დღეებს მოიტანს უერთმანეთოს, გათელა ფიქრი ფოთოლთა თრთოლამ, მთვარის მკრთალ შუქზე ღამეს მიაპობს.

????

•შემოდგომაა ირგვლივ ახლა ძვირფასო და ამედევნენ ოქროსფერი ფოთლები ისევ•

არვიცი

აღარ უყვარხარ არავის, დედამიწაზე ასეა თურმე. ჩქარ მდინარეში, წყალი მდორდება, სავსეა უკვე.

ფენიქს

და როცა მგელივით მარტოს, მივძუნძულობდი გზაზე, ცრემლი არასდროს, ჩამომვარდნია თვალზე.

მზე მინდა

ქარი ფლეთს აფრებად გაფენილ ოცნებებს. გაფრენილ წამებსაც სცოდნიათ წუხილი.

ცა მაწვდის ხელებს

ხშირად ცარიელს ცა მაწვდის ხელებს, ღრუბლების სახით, ის მჩუქნის მცველებს.

გეძღვნება შენ ( იკას)

მინდა, მთაში მქონდეს ერთი ციდა ოდა ოდის უკან ჩანდეს დათოვლილი მთები. აივანი ტბას რომ გასცქეროდეს, ჰოდა დაცურავდეს ტბაში ორიოდე გედი.