ცრემლები მახრჩობს

სიტყვის ამოთმა მიჭირს,სუნთქვაც ძნელდება ვიწვი.შიგნიდან ვიწვი.გულს ყვირილი სურს ვერ უძლებს დარდებს.იქნებ ავდგე და მივეცე განცდებს,იქნებ ავდგე და შევცურო ზღვაში,შიგ შუა ზღვაში.იქნებ დავღუჭო თვალი და ვიგრძნო რამე,

სამყაროს მაშინ დავხატავ...

სამყაროს მაშინ დავხატავ,როცა შენს თვალებს შევიცნობ სიყვარულს მაშინ შევხვდები,როცა შენს ღიმილს შევიგრძნობ გამილამაზებ ცხოვრებას ბევრი,ლამაზი ფერებით არ დავიღლები არასდროს შენი შეხებით,ფერებით...

ნაცრისფერ ქალაქში

ეს ლექსი, არის იმ ენაზე დაწერილი,რომელსაც ტკივილი ჰქვია.. ტკივილი,ნაცრისფერ ქალაქში დადის ისე,როგორც მელანქოლია ჩვენს სულში შემოდგომისას,ან ღამით,როცა საკუთარ თავებთან შიშვლები ვართ.. ნიღბების გარეშე!

ფეხზე დაკიდება (suicide)

ღამდება სულში, ვიღაცას სძინავს,ვიღაცას სძინავს რა ხანია და გვირაბის ბოლოს ცხოვრება წინა ხელის მოსმამდე გაუნიავდა თვალწინ. სამყაროს აცვია ბინდი,ისე რომ სხვებსაც გადასდოს ლამის,და სანამ სული არ გტოვებს გინდა,

21 საუკუნეე

ხო საუკუნის ბრალია ყველაფერი დრო გამოიცვალა გრძნობები გაცივდა ადრე თუ სიყვარულს უხსნიდი პირისპირ ეხლა კი მესიჯით აგზავნი თავიდან

სამოთხის ჯოჯოხეთს ვუწოდე ცხოვრება

დამსხვრეულ სარკის წინ გავყურებ ჩემს თავს და ბავშვობამ რამდენი სიწმინდე მომპარა. ცრემლებში ტალღისებრ თვალებს, რომ შეასკდა წარსულის ვარდები ეკლებად მოსჩანდა.

მე და ჩემი გრძნობები

ეს გრძნობები გულს, გონებას გამუდმებით კლავს სიყვარული არასოდეს არ მადებს მის მკლავს. გულს ნაღველი აწვება და მას უკიდებს ალს. ის თავის დარდს თავის მიწის დიდ სიღრმეში ფლავს. მთვარის შუქზე მე ვწერ ლექსებს, ველოდები მას. ის მიპირებს ბასრი დანით გულის

შენი თითებით გამთბარ დეკემბერს,ვერ შეედრება აგვისტოს სიცხე

შენი თითებით გამთბარ დეკემბერს,ვერ შეედრება აგვისტოს სიცხე მე შენ მიყვარხარ,იცი,არ მესმის,ამის გამო რომ ერთ დროს გამკიცხე შენი მშვენებით გამთბარ იანვარს,ვერ მოვატანებ მზით დამწვარ ივლისს

მთვარე, ღრუბელი და სინათლე

შავი ღრუბელი მთვარისკენ მიდის და მგონი მალე ის მას დამალავს. აქ ხიდი არის გრძნობათა მითის, ღრუბელი შავი, მთვარეს დაფარავს. ის მუდამ ებრძვის მთვარის სინათლეს და ხშირად ცდილობს ის მის გაქრობას. ახლა მე გეტყვით თქვენ ერთ სიმართლეს: "ვერ მოვესწრები მე

იყო (suicide)

"იყო და არა იყო რა",მერე არც იყო რაც იყო.დრო მუცელს შენით იყორავს.იყო... და ახლა ნაციხარ კაცივით დაგდევს იარა.არც ნაციხარი კაცი ხარ...იყო... დრომ გადაიარა,შენც ტკივილს ვეღარ აიტან.-სასხლეტი არ აქვს იარაღს.