იქ,სადაც იხვევა ლენტები

ცა იღვრებოდა ცრემლებად და თეთრი ფერიც ქრებოდა ვიდექი მის წინ ეულად წვიმა კი ცრემლად შრებოდა.

წვიმის წვეთის ბრალია...

წვიმის წვეთის ბრალია რომ მიყვარხარ ძალიან წამოწვიმებს და მოდის ამ დროს სევდაც გამოდის...

ოცნება

მე რომ გაჩუქე იების კონა მაშინ მე გთხოვე გამომყევ ცოლად შენ მთხოვე მაშინ რომ დრო მომეცა ნეტავ უარი არ გამეგონა ვახ სიყვარულო თავზარ დამცემო ნუთუ არ მორჩა გამოცდა რთული მის გარეშე ხომ მზეც

მუდამ შენ მეყვარები

მე გადავცურავ ზღვას! შენთვის გადავდგამ მთას! შევხედავ ცისფერ ცას! მე მირჩევნიხარ სხვას! მინდა გითხრა, მხოლოდ შენ ხარ ჩემი გულის სწორი. გულში გრძნობით მძიმედ არის სიცოცხლის სასწორი. გულში სისხლის ნაცვლად მაქვს მე ბევრი ალკოჰოლი. ჩემს გრძნობებს კი

ჰორიზონტთან ახლოს

სადაც დაგკარგე ისევ იქ გეძებ არ ვიცი რატომ...მგონია შევძლებ შენ თუ გგონია უშენოდ გავძლებ აბა შენ სცადე მეძებო წყალზე შენ თუ გგონია უშენოდ შევძლებ მიდი მიყურე ახლა რას ვეძებ მინდა მოგხვიო ხელები წელზე

ღიმილისგან ვიცლები...

გახლეჩილი არსებობა და შეშლილი სამყარო...ნაფლეთებად ქცეული ძირითადი ორგანო...სიბნელესთან შერწყმული და დაშლილი სხეული...გაგლეჯილი ოცნება და დალეწილი მიზნები...მარტოდ მარტო დარჩენილი,

ამ მთვარიან ღამეს.

აღარ შემრჩა ის ღიმილი, სპეტაკი და წმინა. აღარც ჩემი გული ფეთქვას, ნაწილებას იქცა!

მიყვარხარრ...

დღეს ვფიქრობ საკუთარ და შენმა სიტყვებმა როგორი სიხარბე მომმატეს ხალისის როცა კი გიხსენებ სამყარო ნათდება და გართულს მინდება ყურება დაისის და ეს სიტკბოება, წადილი სიცოცხლის შენიდან გამოსულ

მე, ლექსები, საზოგადოება და შენ

მე არაფერი არ მინდა ამ ლექსების გარდა, ჩემსა და თქვენს შორის არის დიდი რკინის ფარდა. გამიგებდით? მე ამის ხომ არასოდეს მწამდა. ეს დაცინვა, გულცივობა ჩემს გულს მუდამ კლავდა. მხოლოდ ერთი მიყვარდა და მას ვუძღვნიდი ლექსებს. თქვენი ცივი სახეები კი

სასჯელი

ღმერო,იმედები გაგიცრუე,ვერ დაგიფასე მადლი.ახლა სასჯელს ვიმკი ცოდვისას,მე ხომ უნაყოფო გავხდი.ჩემში აღარ დარჩა არაფერი,სულის ტკივილის გარდა.მე გადაუხვიე იმ გზებიდან,დედობის რომ მიგყავს კართან.