ტკივილის ფორმა

ოდესმე თუ გიგრძვნია რომ შენი სული ჭკნება?ან ოდესმე გიგრძვნია რომ სულს თვით ხორიც ჰყვება?ალბათ მხოლოდ წამი არის მე რომ ცხადად მესმის ალბათ მხოლოდ წამი არის მე რომ ასე მებრძვის ოდესმე თუ გაგიგია „წამი

ო რა ბნელია განთიადი გათენებამდე....

ო რა ბნელია განთიადი გათენებამდე, სადღაც ჯურღმულში ეშმაკები ყველას გველიან, ცოტა მიკლია... სულ ცოტაღა დანებებამდე ... არადა ჯერ გზის ნახევარი არ გამივლია...

გამარჯობა მარტოობავ,მიცანი?

გამარჯობა მარტოობავ,დაბრუნდი?დაგივიწყე და ამ დროს კი გამოჩნდი ამდენ სევდას რომ ვერ ვიტევ,დავდუმდი მარტოობას კვლავ თავიდან გამოვცდი... გამარჯობა მარტოობავ,მიცანი?ის გოგო ვარ,ცხოვრებით რომ ხარობდა

აღიარება

ვფიცავ,მონატრებას ვეღარ ვერევი ვგრძნობ,რომ ყოველწამს ყოველწუთს გელევი გიბრუნებ ტირილით,სიცილით,ფერებით.დაგხატავს დავინჩი ლამაზი ფერებით.არ მჯერა ყოველდღე სხვა ქალში გერევი.ცოცხალ-მკვდარს ვგავარ ყოველღამ

მე შენ და გალაკტიონი

ალბათ ყველას გაგიგიათ, ტრფობა მერის სილამაზის! ალბათ თქვენც გიოცნებიათ, მსგავსი ქალის მისაბაძის! ალბათ მასზე არ დაწერდა ერთხელ მაინც რომ ენახე! შენზე ფიქრებს გადასცემდა ყველას, გულს რომ შეენახე! შეიძლება ერთი ნახვით მას შენ შეყვარებოდი, მერის შენი

მე-შე-მოდგომები

ირგვლივ სხვა არავინ... მე და ცა და მიწა... გეძებ სამყაროში - მე შენ, მონდომებით... უკვე, მერამდენე წელი გადამიცდა... მაინც, მიყვარხარ და მე-შე-მოდგომები...

თუ მოწერა გინდა

დრო გადის და ისევ არაფერი მიცემს ყოველდღიურ დღიურს გულის ხმები მივსებს სიყვარული შენდამ სიძულვილს ვერ იწყებს ნათქვამს ხან კი, ხან ვერ, ხან კი სულ არ გითმენს!შენ მერეა ბევრი, შენამდე რომ იყო,საფიქრალო, ფიქრის

უცვლელი გრძნობა

ამ ჯადოსნურ დღეს მე გეტყვი, რაც მე დიდხანს, დიდხანს ვერ ვთქვი: "ეს გრძნობა მე მკლავს და მფერფლავს," სიყვარული ყველგან ელავს! ცხოვრებაში ხარ მთავარი, ჩემი გულის ხარ მტარვალი, მე მიყვარხარ, მუდამ გნატრობ! შენი ცქერით მუდამ მათბობ! რომ გიყურებ, ვიწვი

გრძნობების უცვლელი ნოტები

გადის დრო და ვხვდები, ვხვდები, შენს მსგავსს ვერვის ვერ შევხვდები! არ გიყვარდი, არ გიყვარვარ და არც გეყვარები, მაგრამ მუდამ ამ ჭრილობებს, მუდამ ეფარები! ოცნების ქალაქში ვცხოვრობთ და ვიცი, მხოლოდ შენს მიმართ მაქვს გრძნობის ფიცი! მიყვარხარ, მე სულ

რაღა გათენდა...

რაღა გათენდა... წამიც ალიონს, შეეჩეხება ცრემლით თვალები, ისევ ინათებს... და მეც ყალიონს გვერძე გადავდებ.. დავიმალები...ისევ მაშინებს მე მზის სხივები , რადგან, მე სითბოს შენსას მახსენებს. სულმკვდარი ,ძალით გავიღიმები და საათს უკან გადავაყენებ...