მანძილი

შორს ,სადღაც დასკდება კოკრები სურნელი გაფანტავს სევდის კვალს, მინდოდა შენთვის და შენადვე გყოლოდი როგორღაც, როდემდე.

მადლობა ღმერთს

მადლობა ღმეთო ყველაფრისთვის თუნდაც ამ ტკივილისთვის ამ უსაზღვრო ნიჭისთვის ყოველი დღისთვის

ერის ტკივილი

უაზრო ფიქრებით სავსე დღე ცხოვრება სიზმრები ოცნება წესები ხალხს სისხლს წოვენ უბიწო მწერები უაზრო ლაყაფში გავიდა ეს დღე

დრო

წლები გავიდა, ჩვენ კი ისევ იქ და ისეთად დავრჩით სახეზე შეყინული ცრემლის ამარა, ვერა დააკლო დღეღამის ცვლამ ამ „ერთად ყოფნას“ თუმცა კი „ერთნი“ ღრმა თეზისად შეაკვდა გრძნობას.

ცა დაილია

ცა დაილია აღარ არის ჩემშიც კოსმოსი, ვარსკვლავებს ხედავ?! სულ არ დარჩა შენ რომ გიწყვეტდი. აქ ტკივილია,სისასტიკე დარდებს მოშორდი... შენ მიდიოდი,მე კი ისევ ფიქრად მიწვედი.

შენ რომ იცხოვრებ...

შენ რომ იცხოვრებ იმ ქუჩაზე, მე წვიმად მოვალ წვიმის წვეთებად დაგეცემი მაგ ტკბილ ტუჩებზე ამ სიყვარულის ასაღწერად სიტყვებს ვერ ვიხმობ მინდა ვიფიქრო უსასრულოდ კვლავ იმ ქუჩებზე.

მე შენ შეგიყვარე

მე შენ შეგიყვარე, ჩემში შეგიფარე... სულში აღმოცენდი, როგორც ლოცვით - სიტყვა და მზის სათბილულებს... ცა რომ კვლავ აცოცხლებს, გული გააოცებს - გრძნობამ ასე მითხრა.

მხოლოდ შენ იცი

მხოლოდ შენ იცი, რა ხდება გულში მხოლოდ შენ ხედავ, რა ხდება სულში. მხოლოდ შენ იცი, რისთვის მდის ცრემლი მხოლოდ შენ იცი, რისთვის ვიღიმი. მხოლოდ შენ იცი, თუ როგორ მტკივა მხოლოდ შენ იცი, თუ მიხარია. მხოლოდ შენ იცი, რა მინდა ახლა

გამშორდი..

გამშორდი - უბრძანა ღრუბელთა მეუფემ ჰერას და წყვდიადში განერთხა ოლიმპო, გამშორდი - წავიდა ქალღმერთი ზვიადი, თითქოს და საშველად არავინ მოიხმო..

უხმო ქვითინი !..

თუკი გსურს სხვასაც მოუყევი ჩემი ბოდვები, ჯანდაბას... ისევ გავუყვები კენტად ხეივანს. ვერც იგრძნობ ისე ლამაზად და წყნარად მოვკვდები ოღონდ ღვთის ღალატს ნუ დამწამებ სულით ღმერთიანს.