* * *

მე პოეტობა არ შემძლებია,ვერას ავყევი რითმების ბოგინს.თავში ბგერევბი ვერას დარბიან და თავის მოკლვა კვლავ მდომებია.უცებ ფიქრები უკან წამიღებს, წლები მახსენებს დროების მგოსნებს:ტერენტის, ვაჟას, აკაკის, რუსთველსდა მეც ვნებდები ამ მარად ღმერთებს.

ისევ მოვა თეთრი თოვლი

ისევ მოვა თეთრი თოვლი,დეკემბერს რომ დააფიქრებს და ზამთარი დღეთა ათვლით,სიცივესაც დაამკვიდრებს,მაგრამ ჩვენს გულს დრო რას უზამს...თუკი, მონატრება გვათბობს,მერე - რა, თუ დავბერდებით...სიყვარული მაინც გვახსოვს!

გამიმათხოვრდი!

გამიმათხოვრდი! ახლა ამ წუთას,ბოლო ღიმილიც მომპარე სახიდან გამიმათხოვრდი! და გარდამსახე ბოლოს სულყველა წაიღე ჩემგან!გამიმათხოვრდი! ხელს იშვერ ჩემსკენ ბოოლო ყლუპს მპარავ ჩემი ბაგიდან.გამიმათხოვრდი! ბოლო წუთამდე,ისევ აღმოგხდა სიტყვა

(არასდროს უნდა გამეშვი)...

[i][/i]სიმშვიდეს ვეძებდი შენს მზისფერ თვალებში და ბოლოს შენც გაქრი როგორც შენ გჩვევია ჩემიდან არასდროს არ უნდა გამეშვი, არ უნდა გამეშვა არასდროს ჩემიდან

ხალხი

ხალხი ფულისათვის ყველაფერს აკეთებს, უკვე ამისათვის ტუჩს ტუჩზე აკერებს, საკუთარი ხელით სამარეს ითხრიან, ვითომ მეგობრები,დანას რომ გვიყრიან.

მადმუაზელ

მე ახლა უნდა წავიდე sorry, მადმუაზელ , ცრემლებს ნუ დაღვრით ... პარდონ. გამიხდა სიცოცხლე სიკვდილის ტოლი, ამიტომ მიწევს სიცოცხლე დავთმო.

..როგორც მეტსახელად გულქვა..

ახლა ღამეა და შორს ხარ, ახლა ფიქრებს გიშლის ქარი, თურმე ადრე იყო მოსვლა, ჯერ არ შობილიყო ქალი..

ბოდიშს ვუხდი ბოლო სიყვარულს

ამ ლექსს მივუძღვნი მხოლოდ იმ გოგოს რომელიც ვერა და ვერ წავშალე ეს იმედი კი კვდება სულ ბოლოს მე ეს ფურცელი ვერ გადავშალე

წარმოდგენა დედამთილზე

წარმოდგენა დედამთილზე მქონდა მეტად მდარე,მეგონა რომ უეჭველად იქნებოდა მწარე,კამათის დროს ჩვენს ოთახზე ყურს მოადებს ღამედა ნერვებს ისე მომიშლის მათქმევინოს რამე.დედამთილი ასეთია,დედამთილი ისეთი,გთხოვთ ამას ნუ დაიჯერებთ სულ ყოფილა მითები,

ანნა ამილახვარს

მე ხომ შენთვის მიძგერს გული შენთვის ცოცხლობს ჩემი სული შენთვის სიცოცხლეს დავთმობ და წერასაც განვაგრძობ