ბავშვობა..

ვდგავარ და სევდიანი თვალებით ვიმზირები.. სადრაც ფანჯრებს მიღმა ბავშვებმა ჩაიარეს; ვუცქერ და თვალებში ცრემლები ჩამიგუბდნენ, იმათ სიცილში კი სულ ვერ დამინახეს!

მიყვარს!

მიყვარს როდესაც მიღიმი, როცა მისრულებ ოცნებებს, როცა თვალების ციმციმი შენს ჩახუტებას მანდომებს.

შენ ხარ...

შენ ხარ სულიდან ამოსული ჩემი დუმილი, შენ ხარ ოთახში ანთებული სინათლის სხივი , მიმოფანტილი გონების მიღმა , შენ ხარ ამბორი უმწიკლო წლების შემორჩენილი ოცნების ბოლო ! შენ ხარ ტკიბილო გლოვა და დარდი!

შენთვის

რომ შენ ჩამაბარე გული ეს პატარა და თან დამიბარე მისთვის მომეარა სიტყვა რა გატეხე სად წაიღე გული ვის გადაულოცე ჩვენი სიყვარული წუთი წუთს მიყვაება და დღეც დაილევა დარდი მიყუჩდება სევდაც დაილევა და ერთ მშვენიერ დღეს ჩვენი სიყვარული სულ მოუდნელად ვიცი

მე სიყალბეს ომს ვუცხადებ

ყველას მოგმართავთ ვინც მე მღალატობთ ყველას მოგმართავთ ვინც კი ჯალათობთ უმადურებო, ბევრს ნუ ბაასობთ ჩემს წინააღმდეგ ვერას გააწყობთ

ნეტავი გუშინ რა იყო...

არ ვიცი გუშინ რა იყო ფიქრები ქარმა წაიღო; ბინდი გაჰკვრია გონებას არ მახსოვს ადრე რა იყო! არ ვიცი თავში რა იყო, არ ვიცი გულში რა იყო; მე მხოლოდ ერთი რამ ვიცი წუთები ქარმა წაიღო!

siyvaruli

შენთვის მიხარია დილა რომ თენდება, შენი ცხოვრებისთვის როცა ვემზადები. და მძულს ღამეები როცა მეკარგება, შენთან დასახარჯი ჩემი საათები.

წვიმიან გზებზე ...

წვიმიან გზებზე დავდივარ, ვფიქრობ, სიყვარულისთვის ოცნებას გითმობ. ახლა ქარია შემოდგომის, სდუმან ჩიტები, შენ ჩემთვის კარგო სანატრელი მუდამ იქნები.

არსებობაა რაღაცნაირ ტკივილიანი...

ვითომ რა არის ერთ ღიმილს რომ ვემათხოვრები... ერთი სითბოთი გაჟღენთილი მზერა მჭირდება...

გამოდი, ლაზარე!

უსულო ჰაერით სუნთქავდა სიახლე, უგულო სხეულით ხარობდა მაშველი, ყინვაში, ისე რომ არავინ ვიახლე, გავედი.. რადგან სხვა არ იყო საშველი.