ისევ შენზე

გულში ისევ სევდის ფარდა ჩამოეშვა,სულში ისევ მონატრების რეკენ ზარებს,მოლოდინში რამდენი დღე გაილია კიდევ რამდენს მივუხურავ სევდის კარებს.თვალში ისევ შენზე ფიქრის ლანდებია,ისევ შენზე მონატრება ათევს ღამეს,ფანჯარაში მთვარეს ნისლი დასდებია,ეხლა

გადაწვდი ფანჯრიდან დაწყვიტე ვარდები

მიდი რა ფანჯრიდან დაწყვიტე ვარდები, გადაწვდი ეკლებიც დააძრე ღეროებს, ველური სურნელით იკალი დარდები, ტირილი არ გინდა, შენ უნდა მღეროდე...

ჩემს უკანასკნელ სიყვარულს

შენ მასწავლე სიყვარული მხოლოდ დაუვიწყარი შენ მასწავლე სიხარული და მე ყველა გითხარი

მამა

ყოველთვის მესმის ლექსები დედაზე, მის სათნოებაზე, მისივე ღელვაზე, დედა კარგი არის, თბილია, ტკბილია, მაგრამ რატომღაც მამა მის ჩრდილშია.

ბანალურად...

წვიმს და ნისლივით გადაეკრა ქალაქს სიკვდილი ახლა თუ წახვალ გამაგიჟებს შენი სიშორე.რთული ყოფილა სხეულის და სულის ჭიდილი და როგორ უღვთოდ მომენატრე ნეტავ იცოდე.ნეტავ შენც გრძნობდე რა ძნელია დამტოვო ახლა,მაშინ როდესაც იარების

სადღაც ქუჩაში...!

სადღაც ქუჩაში ღამე ჩამოწვა...სადღაც ქუჩაში ლანდი გამოჩნდა...ფეხს უჩქარებდა, ალბათ სციოდა...ლოყაზე ცრემლი ჩამოსდიოდა...პატარა გულში ტკივილს მალავდა,გული კი უკვე ძლიერ ღელავდა...სიცივისაგან სულ კანკალებდა,ხელებს კი პატარა

გაგა გოგრიჭიანი - რას ერჩიან მსუქან გოგოს

რას ერჩიან მსუქან გოგოს,რად არ ტოვებს ლამაზ იერს?ქალი ხელში თუ არ მოგყვა,ისეთს რა გაგუებიებს.მზისებრ ნახატს არ ამგვანებთ,ფუნჯითა და აკვარელით, თუმცა თავისებურია,ფუმფულა და საყვარელი.მეგობრობაც კარგი იცის,სიყვარულიც ძლიერი,რას აშავებს

ო, როგორც გინდა, ჩემო..

მოვინანიებ წუხილს, მოვინანიებ აქვე,რაც უნდა მოჰყვეს ქუხილს მიდი, ადექი..გაჰყე...დაე მოვიდეს წვიმა, თუნდაც ნიანგის ცრემლი ვითხოვ დაცალე ბინა გული დატოვე ჩემი..ნუთუ..ლაზარე, აღსდექ..ნუთუ აიღე თავი..ნუ.. სირცხვილია.. დადექ..აქეთ სუდარა შავი..

ნუ დაბრუნდები

და ღვთის გულისთვის ნუ დამიწყებ ცრემლების წმენდას,გზები ხსნილია,ნურასოდეს შეხვდები ტკივილს,ბუნებრივია საბოლოოდ ყოველი ქრებადა მეც გავქრები, ჩვეულებრივ, შევხვდები სიკვდილს.და ღვთის გულისთვის ნუ დაიწყებ ტირილს და მოთქმას,და სასთუმალთან

ქარი და მე : დიალოგი ქარიან ამინდში

ომი და ჭიდილი: ქარი ჭადარს აშრიალებს, ახლოსაა განა შორი , უნებურად მაჟრიალებს, ვარ ვნებისგან განათოში, ძებნას გიწყებ, ძლიერ ვიწყენ ჩემს გულში რომ თამაშობდი... -დაივიწყე,-მეუბნება შემოდგომის ქარაშოტი.