და ქარი გვირილებს მატანდა

ჰო ვიცი ბევრს ეს არ ადარდებს, მაგრამ მე,უბრალოდ მიყვარდა!მიყვარდა როგორაც აღვწერდი... ღამეებს სევდიანს ვინ ხატავს... მე ვხატავ...წვიმებით დავსველდი...

როგორ მიყვარხარ პატარავ

ერთ დღეს როდესაც მე ცუდად გავხდი შენ მომევლინე მე ანგელოზად შენ გამიქარვე ტკივილი, დარდი მაშინ დამკვიდრდი შენ ჩემს დედოფლად

სიკვდილის შემდეგ

მე რომ მოვკვდები არ მომიტანოთ ვარდები ტონა, არც მიხაკები მინდა ჩემთვის რომ მოაქვთ. გთხოვთ მომიტანოთ ბევრი გვირილა და გამიკეთოთ მისით გვირგვინი.

შენ კი აღარა ხარ ჩემი

ყველაფერმა დაკარგა ფერი ახლა შენც კი აღარ გქვია ჩემი, ქარი ქრის ქარი ქრის და თან მღერის ისევ მდუმარეა ხევი,

მე ვიცი, კარგო..

ღიმილშერჩენილ ჩემს ბაგეებს დაუწყებ კოცნას, თითის ბალიშებს რუდუნებით შემახებ კანზე, მე, ვიცი, კარგო თავდახრილი გვამთან რომ მოხვალ, გაგახსენდება თუ რამდენჯერ გადექი განზე.

ორსული ქალი უფრო ნაზია

ორსული ქალი უფრო ნაზია ის უფრთხილდება გარედან ნაყოფს ორსული ქალი ისე თბილია რომ მის სიყვარულს ყველასთვის გაყოფს

დაიკოს ვერავინ წამართმევს

სულ ცოტა დროა მართმევენ შენს თავს ჩემი გული ხომ სულ შენთვის ფეთქავს შენს თავს არავის დავუთმობ მარად შენთვის ყოველთვის ვიდგები ფარად

ახლა არც ფიროსმანს მოვპარავ იდეას

ახლა არც ფიროსმანს მოვპარავ იდეას, სად ვნახო თბილისში ამდენი ვარდები? ეს ლექსი იმდენად არ გაიყიდება... ნისია? არ მომცეს... და არც განვადებით, ვიცი, არ გიხდება ახლა სიმარტოვე, არც ბილწი პოეტის მორიგი სტროფები_

ცა რომ ჩაღვრილა, იმ თვალებს

ნამქერი ჰფარავს ყიამეთს სევდის ცრემლები დედის, ცა რომ ჩაღვრილა იმ თვალებს, მივანდე ჩემი ბედი. ცის მუქ, ლურჯ ოკეანეში, მთვარე იღვრება ოფლად, ცაში ჩაღვრილი თვალების, სახე დავტოვე ობლად.

რა გჭირს საქართველო ჩემო?

რა გჭირს საქართველო ჩემო? რატომ გეღუპება ერი? უნდა გაძლიერდეს ლოცვა უნდა გაძლიერდეს მრევლი.