მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი

მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი... ან გალაკტიონს, მე რომ რითმაში გავჯიბრებოდი თუნდაც ილიას... ახლა ვიცი ამ ჩემი მეთოდით დარდს ვგარანტიობ, ახლა ის ცრემლი სად მოვაგროვო, რაც დაღვრილია?...

ბეგი მამალაძე.

ვერ კი არა არ ცვლილი,მილიონჯერ განცდილი დაცდილი,ტკივილით გარდაცვლილი ღიმილით ვარ აცრილი თქვენზე. და არ მიხედავთ,გაიხედავთ,დაიკიდებთ ფეხზე. და რა მიყიდე? აღარ ჰკითხავ დედას

ამორძალი

რომ შეგხედე, ვერ ვიპოვნე შენში ნაკლი, დღეს პირველად მგონია რომ შეგვქმნა ღმერთმა, რომ გძერწავდა, ალბად იყო ძალზედ ლაღი, ფანტაზია ამოუშრე მას შენ ერთმა,

მდუმარე დრო

მე შენი ლოცვა ავ თვალთაგან უთუოდ მიცავს, სხვისი ტკივილიც მაგიჟებს და სულთან პაექრობს. საკუთარ მესაც ვერ ვპატრონობ დედაო ღვთისავ და არც ის ვიცი სადა ვარ და ვინ ვარ საერთოდ.

სულ ერთი ა

მახსენდება ის დღეები რომ ვიყავით ერთად უზნეობა მარადიულ თაყვანს სცემდა ღმერთად მარტოსული ნარკომანი,აღიკვეცა ბერად

თათია ნარჩემაშვილს(ძველი მუზის დაბრუნება)

შენ ზღვას გავხარ მე მიყვარხარ მე მკვდარს ვგავარ განა არ ვარ?

შენ ზღვის პირად

შენ ზღვის პირად რომ ცეკვავდი მაშინ, მე შორიდან გიყურებდი კრძალვით, ატმის ყვავილს გამსგავსებდი გაშლილს და ვტკბებოდი უსასრულო ვარდნით.

მიდი შენ სცადე

მიდი შენ სცადე ჩემო ძვირფასო იქნებ სიყვარულის არის ტყუილი მიდი შენ სცადე ჩემო ძვირფასო იქნებ სიყვარული არის ნამდვილი მიდი შენ სცადე, აქ ვარ და გელი იქნებ სიყვარულია მთელი სამყარო

ეს ისე ..

ნამუსახდილ ქარცეცხლში გამოვლილი იმედები წახდენილი სურვილების კვალი ვეღარ ახდენილი მიტოვებულ გრძნობებს მიღმა დამალული ლანდები

ჟანგბადივით გამომელიე...

ვცახცახებ სულ მთლად ემოციას ვეღარ ვაოკებ... ისევ თვალებში აბობოქრდა ჩამდგარი ქარი... ვცახცახებ სულ მთლად ველოდები როდის რას მეტყვი... შენ კი მიყურებ... ტკივილივით გამიორმაგდი...