ლუციფერ

მოდი ლუციფერ... დაკარგულა ცხოვრება მშვიდი ღმერთი დავკარგე და ჯიუტად შენც კი არ ჩანხარ მოდი ლუციფერ... ისე ვარ ახლა სულსაც კი ვყიდი და გააჩნია რამდენი გაქვს ჯიბეში თანხა.

და მე დღემდე მჯერა

ტაძრის ერთ კუთხეში დაჩოქილი მორცხვად ვემალები ცოდვებს, თვალებ დახუჭული, დამხობილი, ჩუმად ვიმეორებ ლოცვებს. ცამდე აღმართული გუმბათიდან

ივნისის ზამთრის ელეგია

ივნისია გული ფეთქავს და ნიაღვრებს იტევს, ცა მოცისფროდ მღიმარია სქელ დარაბებს მიღმა. იქ ზაფხულის ენერგია შესევია ჩიტებს, მე კი ზამთრის ელეგია მომრგებია ნიღბად.

არა...სჯობია რომ იქ არ ვიყო

სიბნელეს შევცქერი სახით ლოიალურ გარეთ ალბათ თოვს და ალბათ სიცივეა შენ კი თბილად წევხარ საბან შემოხვევით და არც გეფიქრება აქ რა ამინდია ,

შენ გახდი ჩემი ცხოვრების აზრი

შენ გახდი ჩემი ცხოვრების აზრი და მე ვოცნებობ ყოველდღე შენზე მე ამ სიყვარულს ვერაფერს ვადრი არ განმიცდია არასდროს ესე და მე მინდება კვალ შენთან ყოფნა როგორც ტარიელს თავის ნესტანთან და მე მჭირდება თან იმის ცოდნა რომ შენ შორსახარ გაჭირვებასთან

მე ისევ ისე

მე ისევ ისე ძველებურად გიმზადებ ჩაის, უშაქრობა და უშენობა მიხდება ერთობ, შენ ფიქრობ მზეზე და სხივები თითებში ჩაგდის,

ჩემი სურვილები

ჩემი სიყვარული თითქოს უნარია და ეს სურვილებიც მართლა ულევია ასეთი ცხოვრება მართლაც უკვდავია ასეთი გრძნობები ჩვენთვის უკალმით

მე მაინც ვხედავ ბედნიერებას

მე მაინც ვხედავ ბედნიერებას" ვიღვიძებ ყოველდღე ამ ბორდოს ოთახში სიამის გრძნობანი თანდათან წყნარდება სამყაროს სიცოცხლის უკვდავი ჰანგები ახლა სხვის სმენას ეთამაშება. გამირბის ყოველი უკვდავი , მოკვდავი აღარვის სწადია ჩემს გვერდით ცხოვრება

მონატრება ეხეთქება ძარღვებს...

მონატრება ეხეთქება ძარღვებს... სუნთქვა მიჭიირს უკვე ძვლებშიც მამტვრევს... აღარ ვიცი როგორ მოვერიო დარდებს...

შენი თვალები

შენი თვალები სითბოთი სავსე სულ მუდამ მახსოვს და მენატრება, შენი ღიმილი სიკეთით სავსე მე არასოდეს არ მავიწყდება.