მიყვარს

მიყვარს როცა უგზოუკლოდ ვიკარგები რადგან მინდა გავერიყო ზღვას მიყვარს როცა ბედს მანდობენ ბრმად როცა მასში მე აღარსად ჩანს

***

და სულ სხვა არის არჩევანი ჩემი ცხოვრების, რომელსაც უწინ სატრფო შევარქვი. ის გამუდმებით ფიქრებში მეტრფის, ფიქრებიც მასზე ლექსად ამოვთქვი. მე პოეზია გავიშალე ცხოვრების გზაზე,

მონოს ლექსი

სიტყვებით ძნელია გადმოვცე რასაც ვგრძნობ ცრემლები ბურუსად მომადგა თვალებზე გამიშვით მინდა რომ მე ჩემი სათქმელი ფუნჯებით ლამაზად დავხატო მთვარეზე

მომხიბლელი ქალბატონი

უკაცრავად ქალბატონო აქ რად უნდა იბატონოთ ეს სხეული მე მეკუთვნის თქვენ რად უნდა ეპატრონოთ ვერ გავიგე ქალბატონო ჩემი გულიც დაგიპყვრიათ გულზე ალი აგინთიათ, ზედ ლოდები დაგიყრიათ.

ღ ა მ ე

მე რად მინდა მზე, როცა მთვარე ცაზე ანათებს!, მე რად მინდა დგე, ღამე სულს ისევ გამინათებს!...

მინდა სიცოცხლე რაღაცას გავდეს!

რატომ ხდება ნეტავ ასე? ალბათ ისევ ქროლავს ქარი?! ვთქვი: რითმებით დავიღალე ჩემ გულში მზე აღარ არის.

ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში,

ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში თორემ დარდი მოვა და გულში ჩამიკრავს დარდი ცრემლს მომიტანს, ტუჩებს დამინამავს გულს მომიხებს და გრძნობებსაც ჩამიკლავს

ერთი ქალი მიყვარს!

ერთი ქალი მიყვარს, ჩემი კოლხი ცოლი. ზღვისფერთვალება და აშოლტილი ტანით, მისი სურნელია ჩემი ჰაერი და ჩემი მზის ამოსვლა, ჩემი დილის ნამი. მისი თმებით ვთბები, თმებით მზის სხივებით.

შოშია

ჩემი სულის მპყრობელო გულის კარის მფლობელო იასამნის ყვავილო შენთვის მინდა ყოველი

მე ჩემს ოცნებებს ვემალები ჩემსავე სულში

და მინდა რაღაც შეიცვალოს ჩემი სიგიჟით, რომელსაც იწვევს წარუშლელი გრძნობების ძალა, მაგრამ გიტარის დაჭიმული, გრძელი სიმივით გადის ცხოვრება და არ ვიცი, მიღირს თუ არა… რადგან ვიხილე ალიონი ფიქრიან გულში, როცა ჩამოყვა ნორჩი გრძნობა უვალ ნაპირებს,