ძმა

ნიკუშ, უმოწყალოდ ბევრი მეფიქრება ღმერთზე. ამ ბოლო დროს გავხდი სასაცილო. ახლა რომ ვკვდებოდე, ასე არ იქნება, ახლა ცოცხალი ვარ და ვის დავაჯერო,

სიჩუმე ყველაფერია

რამხელა სევდას მალავდი მაშინ როცა ბაგეზე ღიმილი გედგა, მინდოდა ჩუმად შემოგხვეოდი, შემოგხვეოდი და ისე მეთქვა,[

უკანასკნელად

ხელი ჩამკიდე ისე ძლიერად, რომ თვით სიკვდილმაც ვერ დაგვაშოროს, მე შენ მიყვარხარო ისე დამიძახე, რომ თვით ღმერთებსაც ზეცად გააგონო.

გავა დრო,და მოვუყვებით შვილებს..

გავა დრო, და მოვუყვებით შვილებს თუ ამ გრძნობამ რა უღმერთოდ გვძლია რომ სიხარულს გული ვეღარ იტევს რომ ამ გრძნობას სიყვარული ჰქვია..

დღეს ჩემს მაისურს ისევ შენი სურნელი ასდის

და ჩემს მაისურს ისევ შენი სურნელი ასდის, ახლა ისე მსურს "გემრიელად" გულში ჩამიკრა, რომ არ მეხები ჩემს ბაგეებს ფერიც კი გასდის, თუ არ გიყვარვარ,გეხვეწები... ახლა არ მითხრა

ადამიანი

თუ ძალგიძს დარჩე, ძველებურად მშვიდი და მტკიცე, და არ დაიბნე,როცა თავგზა ებნევა ყველას. თუ ძლგიძს სიმხნედ,შემართებად და რწმენად იქცე, როცა შენს ირგვლივ მკვდარი არის შენდამი რწმენა.

ორი სიცოცხლე

მე ლექსს ვწერ მისთვის, რომ გავიფანტო გულში დარდები სულში ავრიო,ტვინში დავგლიჯო და გადავყარო შავი ფარდები.

სად ხარ უფალო?!

უსამართლობამ შუღლმა და ბოღმამ დაისადგურა თითქოს და ყველგან... ისეთი ავი გახდა სამყარო სურვილი არ მაქვს მათ დავემსგავსო...

დღეს ქარმა ფოთლები არია,მიყარა!

დღეს ქარმა ფოთლები არია... მიყარა, ძალიან რომ დაცხეს არ არის მოტივი, ახლა თუ მოხვედი?!იქნება მიქარვა, სიყვარულს აღარ ვგრძნობ,გრძნობაა ყოფილი.

პახმელია

უძილო თვალები ჩალურჯებული, გუგები მკვდარი დასიებული, ძარღვებში სისხლი შესქელებული, დაცლილი ჭიქა ,ღვინო ქებული...