ტკივილმა გამტეხა...

ტკივილმა იმდენად გამტეხა სულით მიჭირს დავიბრუნო ძველი იერი... ის აღმაფრენის უნარი წლებია არის ჩემში ჩამკვდარი...

ერთი სიცოცხლე თურმე ცოტაა, ერთი სიკვდილი ძალზე ბევრია

შერჩება ლექსი ხსოვნის ბარათებს, ვით უშოვარი წამლის რეცეპტი, მე კი გავყვები იმ მისამართებს უმისამართოდ რომ დავეძებდი.

ხელოვანის საოცრება

შენს მუქ თმას გავს ეს ქალაქი, მიმზიდველს და სურნელოვანს შენთვის ჩუმად სულ გახსოვდეს, სულ უყვარხარ შენს ხელოვანს!!

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო,

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო, ოღონდ არ მკითხო,ვერ გეტყვი რატომ. ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული, მაგრამ მკვდარია ჩემი სხეული.

უძლური განშორება

სულამდე მწვდება, შენი მონატრება. გულამდე მოდის, შენი სიყვარული, შენი კოცნები და თბილი ჩახუტება, გულში უიმედოდ, წვეთად მეღვინთება.

გულს ვიფიცებ

გულს ვიფიცებ, ლექსს არ დავწერ უგულოდ, ჩემს მღვიმეში, ბგორგავ, როგორც მწირი, - მე რა მიჭირს, სიყვარულით ვსულდგმულობ, მე რა მეთქმის, ჩემი ცრემლით ვტირი.

ის გოგო

მიყვარდა ის გოგო, ვუყვარდი რომელსაც, ვუყვარდი იმ გოგოს რომელიც მიყვარდა. მისი ხმა წუხელი სიზმარში მომესმა ფანჯრიდან შემოსულ მშფოთვარე ნიავთან.

ბები

ბავშვობასთან ერთად ღრმა წარსულში დარჩი ტკივილი და სევდა თან დამყვება ბები... ისე მინდა შენი სითბო სანატრელი ვიგრძნო თუნდაც წამით სიახლოვე შენი ჩემში...

სიკვდილი

დამეცემიან ცხელი ცრემლები. ნელა,უხეშად მიწვავენ სახეს. განწირული ხმით,მესმის ტირილი.ტირილი?არა უფრო ღრიალი, არ წაიყვანოდ,მე დამიტოვედ, ჩემია,ჩემთვის ჩემთან მყოფელი.

ღამის ზმანებად მევლინები ( თითქმის ყოველთვის )

ღამის ზმანებად მევლინები თითქმის ყოველთვის და შემიყვარდა ძილი, როგორც შენი თვალები, როცა სიზმრიან უშენობას ცრემლები ერთვის, როცა უაზრო მღელვარებას იძენს ძალები,