მე _ ქალი

დაბადებიდან, ანდა უფრო დაბადებამდე, მე დამყვა ბედი, უცნაური, გასაოცარი.

ჩვენ

ასე მგონია, წლები გავა ძალიან ბევრი... და არაფერი არ დარჩება ამაზე მეტი, რომ შენს თვალებში მსურდეს ისევ დანახვა ჩემი! არც არაფერი იარსებებს ამაზე წმინდა...

მომისმინე!!!

უმთვარო ღამე, უძილო ღამე და ღამის წყვდიადი - იბადება აზრი დიადი. ამ მომენტისთვის არ არსებობს წუთი გვიანი, არც დღე მზიანი,

განშორება

მე აღარასდროს დაგიწერ ლექსებს. შენ ჩემთვის ახლა ხარ_ აღარავინ. აღარ ხარ უკვე ჩემი იმედი, ჩემი ტკივილის თავშესაფარი.

ყოველთვის დაგელოდები...

დავიღალე... და არ ვიცი რით... ალბად ცხოვრებით.. მრავალფეროვნებით... მარტოობით..ჩაკეტილობით... მე თვითონაც არ ვიცი რით დავიღალე...ცხოვრება სასტიკია... ამავ დროს მშვენიერიც... მიეცი თავს იყო ბედნიერი! ნუ გახდები სხვა... იყავი ის რაც ხარ.. ცხოვრების

სიყვარული როგორც ასეთი

მტკივა მტკივა მართლა გული მტკივე გაჩუმებას ვერ ვახერხებ მცივა უნდა მოკვდეს უნდა ჩავკლა მტკივა არვიცოდი სულსაც ჩავიკეტავ

ისევ ისე

მოვა, მოვა ალბათ მოვა ისევ მეტყვის_ ვიცი საით წავალ ისევ , თუმცა ვიცი გზა გასაყარს ვეტყვი ტყუილად ნუ გაიფანტავ ფიქრებს

ჩვენ

ჩემზე ვწერ, გიამბობ საიდან მოვედი. გიამბობ, ვინა ვარ, რა მსურს და მისმინე.

შემდეგ

როცა არ იცი შენი რა იქნება შემდეგ

ლეგენდა მეფეთა მედილეგეზე

მზე ნასამხრალი, უცნობ მთებს იქით მიირწეოდა ცეცხლისფრად, ნაზად.. ბინდს თაფლუჭიან ხვდებოდა ჭიქით ხვატით დამწვარი ბებერი ღაზა..