ჩემი შინაგანი მე!

თუ კი ცხოვრება ფილმია, და სცენარის ავტორი შენხარ მენდე უფალო, წერა შენი საქმეა მაგრამ, კარგი მწერალი ვერხარ. განა უსასრულო სიცოცხლე მსურდა? როცა განწირული ვყვიროდი არავის ესმოდა სუყველა დუმდა!

ფიქრები

ვწევარ საწოლზე ფიქრებით ხელში არ მაქ იდეა დრო გადის ბნელში დიდიხანია არ მიწერია ხოდა, გადმოგცემ მე შენ ამ ლექსში

სიყვარულს

ფოთოლდაცვენილ ყვავილებს ჰგავდა, ჩემი ფიქრები მაშინ და ახლაც... შენი თვალები სხივჩამქვრალ ლამპარს, თუ ემსგავსება...თითქოს მეც სადღაც ...

წყდება სიმები

ნახე როგორ უჩუმრად წყდება სიმები ღამღამობით დანაჩრდილევი თანაც ცივები ძალზედ ცივები ტკივლ შენაჩერები ტრფობით შენაბერები

უკანასკნელი მუზა

აქ,მხოლოდ მე ვარ და ჩემი ფიქრი, ისევ ჩავჯექი ფიქრების ნავში, ჩემია ისევ მთელი სამყარო, მივიწევ ისევ სრული სვლით ქარში.

,,სევდიანი სიხარული”

მითხარი რას გრძნობ როცა მას ხედავ მის ლამაზ თვალებს როვა ჩახედავ როცა უყურებ გიყურებს ისიც ამ სილამაზსს თან ახლავს ნისლიც.

სიკვდილიც ერთად

იცი?არარის დრო რომ გითხრა ფიქრი რომელიც მაწუხებს მაგრამ მე ვიცდი.

ზამთარია უკვე

ზამთარია უკვე დაიწყო თოვა, გულმა გაუძელიო ისევ მთხოვა, იმედს არ ვკარგავ რომ ისწვ მოვა, მე კი ველოდები ისევ უაზროდ, იმიტომ რომ მიყვარხარ უსაზღვროდ.

ბებია

ბებო ჩემო სიყვარულო. სიცოცხლევ და სიხარულო. მე შენ მიყვარხარ გულით და სულით. მე შენ მიყვარხარ მე შენ მჭირდები. შენ ჩემთვისახარ. ღმერთი. დედა და მამაც. შენ ჩემთვისა ხარ დასაფიცარი.

სადღაც სდუმს მთები, სადღაც ნისლია

სადღაც სდუმს მთები, სადღაც ნისლია, ვერ გადურჩები სულის წვალებას მე რომ გაფრენა არ შემიძლია ეს უკვე ნიშნავს გარდაცვალებას.