მამი ...

ახლა შორი ხარ... ცაზე შორი... ფიქრებზე შორი... რა უცნაური სიმახინჯით გათენდა ეს დღე. გემშვიდობები სამუდამოდ და შუბლზე კოცნით, გაცილებ სადაც კვლავ შევხვდებით დიდი ხნის შემდეგ.

რას გრძნობ

დილა თენდება შენზე ვფიქრდები, მე არც კი ვიცი ასე რად მეფიქრები.

სიყვარული რომ წაგვართვას ქარმა

მე შევეჩვიე ჩვენს თავზე ტირილს სიყვარული რომ წაგვართვას ქარმა თუმცა ეს ფესვი ვიცი ღრმად მიდის და სასოება ყველა ეჭვს ფანტავს

***

არაფერია ორი ნაჭერი, ჩაი დაასხი ტორტი დაჭერი, გვერდით მომიჯექ სულში ჩაგხედო შენ ხომ ეს გული ორად გაჭერი.

თორნიკე გიორგაძის ლექსები

******* და მომესურვა მე ლექსის წერა, კარგა ხანია არ მიწერია, ვიგრძენი გულის ძალუმი ძგერა, ვგრძნობ დაძინება არ მიწერია.

შეშლილი მარტი

ეს ულევი ფიფქები მოდის და მოდის, არ ვიცი თოვა შეწყდება როდის.

წუხელ დამესიზმრე

გუშინ დამესიზმრე ნეტა ამხდენოდა ან არ მღირსებოდა სულ ეს გათენება, სიზმარშიც მას ვფიქრობდი ასე შეიცვალა? არ შეიცვლებოდა ალბათ მაჩვენდება.

წუხს შემოდგომა დაკარგულ ფერებს

წუხს შემოდგომა დაკარგულ ფერებს, მოვა ზამთარი ჩაიცვამს თეთრებს, ვუყურებ ფოთლებს, რომ ცვივა ხეებს, თუ როგორ ნატრობს გარდასულ დღეებს.

გარდაცვლილ მამას

არვიცი, რაზედ მინდება წერა, გრძნობები მერევა ერთად ყველა, შეცდომებს ვუშვებ და გახდა ჩვევა, რატომღაც მინდა ყველაფრის მტვრევა

ჩვენს ზემოთ კი ქვეყანა იწვის

ვხედავ ხასიათს როგორ გიცვლის ცვალებადობა ხან ღრუბელია ხან მზე არის მეტყველ თვალებში როცა ბრაზდები შენზე ფიქრი სახიფათოა გადაიკარებს გამინათებ უკუნ ღამეში