წამოდი ჯონათან, უფალთან ავფრინდეთ ...

წამოდი ავფრინდეთ, სიყვარულს გასწავლი, რაც დამრჩა დამთბარი ჩემს სულში დაგიკრეფ. ხომ იცი, რომ ცაში საზღვარი არ არის, მეც შენთან წამოვალ – მარტო ვერ გაგიშვებ.

ვერასდროს გაიგებ როგორ მიყვარხარ (ნ.ც.)

ვერასდროს გაიგებ როგორ მიყვარხარ! არასდროს გეტყვი რა მოხდა იმ დღეს! ახლა შენ ჩემსგან ძალიან შორს ხარ! მაგრამ მაინც ვგრძნობ შენს სუნთქვას თითებს... მახსოვს ის წამი ჩვენ ორნი ერთად! მარტის ცა ცრემლებს აფრქვევდა ლექსად, შენ შემომხედე და ელდა მეცა შენი

შენფერია ეხლა ღამეც ...

შენნაირი თვალები აქვს ღამის მოსვლას,ეშმაკური და თან ამ დროს თავხედი.უშენობა სულზე დაღად მომებჯინა,რაც შენ ასე მოუსვლელად წახვედი. შენნაირი ღიმილი აქვს ვარსკვლავებსაც,მახსოვს ადრე შენს ღიმილს ვერ ვამჩნევდი.სულ პირველად

ცხრა მთას იქიდან

არ დაიჯერო რომ მე შორსა ვარ, და რომ გაცივდა გული ქართული, ცხრა მთას იქიდან რომ არ მოვჩანვარ განა მართლა ვარ შენგან წასული? მე დედის პური მომნატრებია დედის ცრემლები გამოტნეული, სხვისი ქვეყანა მართლა კარგია მაგრამ უშენოდ იყოს წყეული.

მე შენ მიყვარდი და მეყვარები...

უბრალოდ მითხარი, რას ფიქრობ რამე, მე ჩემს ოცნებას გაგანდობ ღამე, შენ მომატყუე, დამცინე მწარედ და მე ცრემლებით ვათენე ღამე. მთვარეს ვუცქერდი სუსხიან ღამეს და თან ვტიროდი მე ძლიერ, მწარედ უეცრად, ჩუმად შენ დაგინახე, ვიღაცა გოგოს ეხვევი გარეთ,

ჩემს ყურცქვიტას

ჩემი ნაცარა, ბაცანცალა, ყურებპარტყუნა, ჩემი პატარა ონავარი, ბიძას იმედი, ხან ბუზღუნავ და ხან ბუტიავ, ჩემო დათუნავ, ვიჩქარე მაგრამ ოცნებამდე ვეღარ მივედი. გადაღლილი ვარ, თანაც ისე, რომ მეზარება, რაიმე რთული გონს მოსწყდეს და გამოაშუქოს, შენი კისკისი

წამოდი ჯონათან ...

წამოდი ავფრინდეთ...ვიფრინოთ ზეცამდე, უფალთან ჩვენ ტანის ფარფატით ავფრინდეთ. სიყვარულ დაღლილი ღრუბლებზე ჩამოვჯდეთ, ავიდეთ ჯონათან... უფალთან ავიდეთ... წამოდი ავფრინდეთ, სიყვარულს გასწავლი, რაც დამრჩა დამთბარი ჩემს სულში დაგიკრეფ. ხომ იცი, რომ ცაში

გალაკტიონ ტაბიძე - რაც უფრო შორს ხარ

რაც უფრო შორს ხარ - მით უფრო ვტკბები! მე შენში მიყვარს ოცნება ჩემი. ხელუხლებელი - როგორც მზის სხივი, მიუწვდომელი - როგორც ედემი.

სულში მიფათურეთ ყველამ ხელები!

იქნებ ნახოთ ჩემშიც რამე ღირებული, იქნებ ხელიდანაც მთლად არ წასული ვარ, მაგრამ ვერ მოგართვით-თქვენთვის ღირებული ჩემთვის ნულია და კიდეც მინუსშია! მიდით,ჩაიხედეთ ჩემი გულის შიგნით, თქვენთვის ყველა კარი თავად გამიღია, თუმცა ამ კარიდან ცხრა მაქვს

უბრალოდ...

ნავი მიაპობს ტალღებს გრიგალში,ნისლიან ღამეს გრძნომორევში იფლობა ქალი,დღისით ,უკვალოდ იტყვის: ,,დრო არის გავფრინდეთ ცაში, ჩიტების სახლში’’..და გადაცურავს ყინულივით ზღვას.. მიწურულს ..ზამთრის.იგი თვალს ვერ წყვეტს