წამო წავიდეთ

წამო,წავიდეთ,გავეცალოთ ამ მოწყენილ ქალაქს, სადაც ხალხის ზიზღი მე გულით დამაქვს, სადმე წავიდეთ მნიშვნელობაც კი არააქვს, მთავარია გავეცალოთ ამ მოწყენილ ქალაქს.

წუხილს გავექეცი

ისევ ძველებურად სასმელს მივეტანე...ისევ ძველებურად გზებიც ამერია... ეხლა სიმთვრალეა ჩემი თანამგზავრი.. ე

ერთი გოგო...

წყვდიად-უკუნ სიბნელეში მიაბიჯებს ერთი გოგო, ერთდროს ლაღი; ვეღარ ხედავს მის გარშემო რა ხდება და რაა მრუდე რაა კარგი; თვალახვეულს,გზააბნეულს ერთი ფიქრი უტრიალებს ახლა თავში: -წავალ,აღარ დავბრუნდები,წავალ ყველას გავექცევი! ამბობს ის და ამბობს

პირველყვავილად მე ვიყვავილებ...

ისეთმა ხალხმა მოიკლა თავი,დღეს მე ვინ ვარ რომ ჩემზე იდარდოთ.ერთი გოგო ვარ გრძნობებით მთვრალი,რომელსაც სურს რომ უფალს მიმართოს: უფალო... ვიცი დაგღალეთ ძლიერ,ვიცი არავარ შენდობის ღირსი.ვიცი შეცდომაც წამებში ვუშვებ

შენ

შენი თვალები მე რომ მიყურებსშენი თვალები, სულში ჩამყურებს შავი თვალები, თან რომ დამყვება შენი ალერსი ჩემში დარჩება

ღრუბელი

პატარა ღრუბელს დარჩენილს მარტოდ, მხოლოდ ჩრდილი სდევს,ნაზად და ფართოდ. თეთრი ფუმფულა ღრუბელი ახლოს მიდის ნელა, და ისიც მარტო.

სული მორჩილი

ღამის წყვდიადის მე ვარ აჩრდილი... გაუგონარი სიტყვების მეფე

პაემანი

გულში განცდები,ხელში ვარდები-იცი ძვირფასო სულ მეყვარები;ჩურჩულით ეტყვის ბიჭი გოგოს და გოგო კი ამბობს-აი დარდები!-რას მეტენები,რას მივარდები მე სულ ფეხებზე შენი განცდები,არც მეცოდები,არც მებრალები არ მიყვარხარ

მათბობს ცივი ცრემლი... (თ.ჯ)

დღეს ჩემს მონატრებას ჰქვია უშენობა, დღეს ჩემს მონატრებას ასდის ალის ფერი... გულში დარჩენილი გრძნობა მოზღვავდება, ისევ უშენობის მათბობს ცივი ცრემლი... ისევ არეული ფიქრით ანთებული, შენი დავიწყების მიზეზს გავიხსენებ...

თეთრი და ყვითელი ეს ჩვენი ფერია

თეთრი და ყვითელი ეს ჩვენი ფერია ეჭვებით უმზერენ გვირილას ვარდები სითეთრე მე შენი რამდენი მსმენია მიყვარდი, მჯეროდა შენც შემიყვარებდი.