აპრილის თვის იმედები... (თ.ჯ)

გული მიცემს აპრილის თვის იმედებით, თუმც მარტის თვე გამომწვევად მიღიმის... მეშინია მაისის თვის დასაწყისის, გული კვდება ძველებური სიმშვიდით... მეშინია, რომ უშენო დღე ჩაივლის, არა ერთი, არა ორი, მრავალი...

დიდი სიყვარული შემძლებია

ჩემი მოფერება სანუკვარი, გულში ჩამიხუტა გაზაფხულმა თავი მოკრძალებით დავუკარი ვკოცნე იასამანს დანატრულმა. კოცნა სურნელს ისე შეურია სიომ ჩემს სუნთქვამდე მოიტანა ღმერთს ის მხოლოდ ჩემთვის შეუქმნია... მერე, ჩემს ტაძრამდე მოიყვანა. სულში ჩამახუტა სასწაული

როცა დარდი მომაწვება სულში

როცა დარდი მომაწვება სულში,როცა რაღაცას განვიცდი და ვნერვიულობ ვიკარგები სხვა სამყაროში სადაც კითხვები თავს იყრის და პასუხის გაცემას ითხოვს მე კი ამაზე პასუხი არ მაქვს და აი სწორედ ამ დროს იწყება თავის ტკივილი და ნერვიულობა ვარდები დეპრესიაში

ყველაფერი კარგად იქნება

ნუ დაეცემი,სულს ნუ იტანჯავ ტანჯვა ყოველთვის ფიქრით იწყება.იფიქრე კარგი და დაინახავ,რომ ყველაფერი კარგად იქნებამაშინ შეაღე სულის სარკმელი უნდა შეიგრძნო მზის ნეტარება ცრემლს თუ შეიშრობ და გაიღიმებ ბედნიერება შენი გახდება,დაიჯერე

მენატრები

უკვე რვა წელია მენატრები, უკვე თავზე სევდა შემომეხა, იცი შენ მაქციე ჩემო ტკბილო, ამ ლექსების შემოქმედად

მინდა....

მინდა იქ სადაც ბუნებაა, მინდა იქ სადაც ცხოველია, მინდა გავიქცე, მინდა დავიმალო, ბუნების უფსკრულში ჩავიმალო, მინდა გამაოცოს ბუნების სილამაზემ, მინდა ბუნებამ გამიტაცოს.

ჩაკლული სათქმელი

იცი?! უშენობა ვერ შევძელი ისევ მომელანდე გუშინ ღამე, მეტი რაღა გითხრა გუშინდელზე, მე ხომ უსაშველოდ მომენატრე, ისევ ის ფიქრები მომეძალნენ, როცა ერთად ყოფნას ვოცნებობდით, მერე ისევ ფიქრით მომეხმარნენ, დარდებს გასაქანი რომ არ მისცეს, ისევ

წვიმს

როგორ წვიმს თან მცივა და ვერ გგრძნობ ახლოს, მარტო ვარ შენც ასე წარსულს რომ ვნატრობ, სიშორე მე მაინც ცრემლებად მათოვს, შენ კი ცუდად ხარ მარტო ხარ მარტო...

თუკი

თუკი როდესმე დადგება ის დღე, როცა შენ ჩემთან აღარ იქნები ვერ შეგპირდები,რომ დაგივიწყე თუმცა ჩემს გულში ჩაგმარხავ მარად. თუკი როდესმე მომენატრები ნუ შეშინდები არ გეტყვი ამას შენ ვერც კი იგრძნობ თუ როგორ ფეთქავს გული,რომელიც შენს თვალებს ხედავს. თუკი

გალაკტიონ ტაბიძე - თოვლი

მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა, მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის და სიყვარულის ასე მოთმენა.