აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით

აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან არავის ვუმალავ გრძნობებს და ძველ მეგობრებს არ ვგავარ იმით, რომ კვლავ ვაგროვებ მომავლის ცნობებს! აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან ყველასგან არაფერს ვითხოვ და ფორსმაჟორად ქცეულ სინდრომით ჩემს გადაქექილ

დამენახე...

შენ ვერ გამიგებ, სიხარულო, მე რას განვიცდი, და გთხოვ, არ გინდა დაპირებით ამო ფერება, კმარა სიყალბე, დამენახე, ბედი დაიცდის, რად არ მოგწყინდა ილუზიის ჩამომღერება?! ბოლო მოეღო მზის წიაღში შესულ იკაროსს, და შენ პალატის კიბეებთან იდექ მუხთალი, შენი

ღამეც მოგელანდები...

პანორამულ რიტმებში გახვეულა ოცნება, თრობაშემორეული ასე იღებს სიახლეს, დაკარგული გრძნობები გაბნეულან კოცნებად, მათ საძებრად წასულთა, ცა მეგზურად იახლეს.

ზღაპარში მინდა ვცხოვრობდე, სადაც ...

ზღაპარში მინდა ვცხოვრობდე, სადაც წუთი უშენო სევდას გაფანტავს და სანიმუშო სურვილი კვლავაც დაუოკებელ ოცნებებს ფანტავს! არ დაივიწყო დღემდე რაც გიყვარს, რადგან გავიხდი უშენობის ჟამს და დღეს შენ გამო, სამყარო მიყვარს, ისევ შევხარი საოცნებო წამს!

საოცნებო საღამო...

წითელი ბლებით მოკაზმულ ბაღნარს ვხედავდი ნათლად მე იმ საღამოს, წითელ სამოსში ვიყავი მეც და სიხარულისგან ბრწყინავდა ეზოც!.. სურნელი იდგა ზაფხულის-მარწყვის კაცს გადარევდა იმ დღის საღამო, ოცნებას გავდა ლამაზ ოცნებას მომნუსხა კიდეც,კიდეც დამათრო!..

დარღვეულ რითმებში...

ჩემი მფარველი ვარსკვლავი ჩაქვრა,მაგრამ ახლა ციდან მთვარე დამნათის,"Sobranie"-ს ბოლო ღეიც ჩავწვი,მოგონებები კი მარტო ყოფნას არ მაცდის... ამ ცოდვილ მიწას ცოდვილივე დავემატე,მუზებს უხარიათ ჩემი ცქერა სიმთვრალეში,დარღვეულ რითმებში საკუთარ

მერი ...

მესმოდა შენი უგონო ფიცი მერი, ძვირფასო! დღესაც არ მჯერა... ვიცი წამება, მაგრამ არ ვიცი, ეს გლოვა იყო თუ ჯვარისწერა? ლოდებთან ვიღაც მწარედ გოდებდა და ბეჭდების თვლებს ქარში კარგავდა... იყო ობლობა და შეცოდება, დღესასწაულს კი ის დღე არ ჰგავდა.

რამდენჯერ

რამდენჯერ შევნიშნე შენს თვალზე ცრემლები, როცა მე მტკიოდა გატეხილი გული და ისევ ძლიერად ჩამკიდე ხელები, რომ გადაგერჩინა მომაკვდავი სული! რამდენჯერ უთქმელად გამქრალი სიტყვები, რამდენი შესაძლო ლამაზი წამი და ახლა საოცარი გრძნობებით გიყვები: შენს გარდა,

მარტო ბედთან

დაუდევრად მიჩქარდება გულისცემა, ყველა კუნთი მტკივნეულად მეკუმშება, სუნთქვა ყოველ წუთას უფრო რთული ხდება, ბახ...ბახ...ბახ...ტვინი მოკვლით მემუქრება!... ირგვლივ არავისი ხმა არ მეყურება... ხალხნო!სულიერნო! ნუთუ,მოჰკვდით ყველა, მე რად დამტოვეთ ბედის

გიორგი ზანგური ცა-მეტი

შენ მიხვდები, რომ დღეს იანვრის ცა მეტია, ვიდრე ადამიანთა ცრურწმენა რომ თარსი რიცხვია 13 ფერებს იცვლიან ცისარტყელები და ცა მეტია ფერებზე მეტი...