შენს სამყოფელთან...

ჩადგა გრიგალი გადაჯაჭვულ გრძნობათა ხიბლით, და მიტოვებულ არსებებში ჩამკვდარმა ფიქრმა, შემომიტია, გავსებულმა ცრემლით და ჯიბრით, სხეულზე იწყო შემოხვევა სიტყვათა ფითრმა. და მე არ ვიცი სად იყავი, სულო, აქამდის, შენი სხეული ან აქამდის რატომ დაგვიწყდა,

ტანჯული სული

და ტანჯული სულის ნაყოფს ვერვინ შეცვლის ვერვინ შველის იგი იწყებს ამომფრქვევას იგი იწყებს გონის პატრონს ალბათ ნელა ჩვენც დავიწყებთ მასთან ერთად მოძრაობას და ნელ-ნელა გავუყვებით ჯოჯოხეთის ბნელ ბილიკებს.

მიყვარხარ

ვენეციაში რომ ვსეირნობდით, ჯანკო ბარონის ფუნჯით მოგხატე. სიცილიელი მხატვრის პალიტრით, ტუჩებს კოცონის ალი მოვხადე. ვიწრო ქუჩების ჯებირთა ხაზი, გამოეკიდა ნავებს სვიარებს. თოლიამ ფრთები გაშალა ნაზი, მენიჩბე ცაში ნიჩბით სრიალებს.

თორნიკე ნაროზაული "მათხოვარი"

"რა არის წუთია, წამია ცოხვრება, სიმდიდრე ქონება რა ჭირად გვარდია? სამოსი კი არა, სხუელიც ბარგია, ხვალ მიწა წაიღებს, არ გვემახსოვრება!" ქალაქში ისეთი სიცივე გამეფდა, მადლობა უნდა თქვა სითბო თუ იგრძენი, და სახლში შესვლისას შემთხვევით კარებთან დიდხანს

შეჩერდით!

შეჩერდით და ნუ შეეხებით ზარებს სევდიანს! ნუღარ შემოკრებთ ჩემ გარშემო ძლევის არმიას! შეჩერდით! ღამე მიილია თქვენს არყოფნაში, ფეხს ვერ მოიდგამთ ვერასოდეს თქვენ ამ ყოფაში!

ისე...

ისე ჩამოღამდი, ჭრაქი ავანთე და გაბრაზებულ სულში ისე ჩავიხედე, სიყვარულის ცეცხლი თავად დაანთე და ალმა მომიზიდა და ჩამოვიხედე. მე რომ დღეს არა ვარ პროფესიონალი, მხოლოდ იმიტომ რომ თრობის საათია, და რომ ძლიერ გინდა იყო ნაღდი ქალი, გუშინ მაგ ოცნებამ

მინდა წარსულში დავბრუნდე

მინდა წარსულში დავბრუნდე, ცოტათი შენით გავბრუბდე. მინდა მაჩუქო ვარდები, მერე რა თუ შეგიყბარდები.

მე შენი სული შემიყვარდა სხეულზე მეტად,

მე შენი სული შემიყვარდა სხეულზე მეტად, შენს ხელებს კოცნა შეუყვარდათ სითბოზე უფრო. და სანამ გულით, ამ სიტყვების წარმოთქმას ვბედავ, მოდი და შენში შემინახე, ჩუმად და მყუდროდ.

და მილახავენ მოქალაქის მთავარ უფლებას!

ეულ სხეულში მომწყვდეული სული ეულად, ჩურჩულით იტყვის მოგონების ცივ შესანდობარს, სენტიმენტისგან ჩაითვლება გამოწვეულად, წამში რომ იცვლი წარმოდგენებს ანდა მეგობარს!

ძვირფასო მარიამ

ძვირფასო მარიამ, როგორ ბრძანდებით? არ მოგიწერიათ რამდენი ხანია, თბილისსში აპრილი დაგვიდგა თავდებით, და როგორც ქუჩაში, სულშიც წვიმს მარიამ.