მკვდარი გრძნობა

იქნებ გავბედე მეთქვა სიტყვები რომეთაც შენთვის ფასი არ ჰქონდა, შენ არ გესმოდა ჩემი სიტყვები შენ ხომ ყოველთვის შენი გაგქონდა.

წამო წავიდეთ

ხელი ჩამჭიდე, მოდი წავიდეთ წამო წავიდეთ, ამწლებს გავექცეთ ყოველი წამი, გავცვითოთ ფეხით წუთი გავწელოთ, წლებად ვაქციოთ გძნობები ჩვენი სულთან ვათრიოთ.

დედის მონატრება

ლექსი დავწერე მინდა მოგიძღვნა შენ გეუბნები დედავ, მე შენს წინაშე ვალს ვერ მოვიხდი ვერაფერს გავხდები ვხედავ.

ესმერალდა - ბავშვობიდან გამორჩეული, ერკე მიდასი - პასუხი ესმერალდას

დავიწყებ, იმით რომ, ლექსი, რომელსაც ახლა წარმოგიდგენთ, სრულიად მოულოდნელი იყო ჩემთვის, სრულიად განსხვავებული გრძნობის მომტანი და აქამდე უცნობი გრძნობა, მეც რომ გამომაცდევინა. როგორ დავიწყო და რა ვთქვა არ ვიცი. ხშირად დამიწერია სხვისთვის ლექსი, ეს

ქალი გავიცანი...

ქალი გავიცანი ფრთებმოტეხილი, ზეცით იპუდრავდა უნაოჭო სახეს, ტანი ჰქონდა ღამის ლაქებით მოწმენდილი და ესაუბრებოდა საღამოობით მთის ძირს მთვარეს. ქალი გავიცანი ტყის სურნელით აფეთქებული, თითები ვარდის ღეროებს მიუგავდა გათლილს,

ლევან კაპანაძე----მე დავბრუნდები

მე დავბრუნდები მაისის თვეში ეს დაბრუნება იქნება ბოლო მოვალ მოგიტან იასამნებსა და ჩემს მოსვლასაც ექნება ბოლო სად არ ვიყავი სად არ ვიარე ვერავინ ვნახე შენსავით კარგი ვეძიე ქვეყნად თავსა და ბოლოს ვერვინ ვიპოვე მე შენი მსგავსი

მონატრება

როცა გშორდები გული იწყებს ნელ-ნელა ფეთქვას თითქოს წუხილის ხმას გამოსცემს სისხლი რომ ღელავს შენ შორს მიდიხარ მარტოს მტოვებ ვერ გრძნობ ჩემს ღელვას

ნაბიჯები ამერია

სწორი ნაბიჯებით დავდივარ მაგრამ გზაა თვითონ არეული ამ ცხოვრების დედას ვენაცვალე როცა იქნები მთვარეული,როცა ცხოვრებას ვერ ალაგებ და ხარ ცხოვრებით არეული შეესწრების ძმის მკვლელობას და შენც ხარ მასში გარეული,რომ

ოცნება

რა ლამაზია ოცნება.. დაჯდები და დახატავ.. დახატავ შენს სამყაროს... ჩაიკარგები შიგ.. მოსწყდები რეალობას.. იქნები ისევ ლაღი ბავშვი. რატომ ვიზრდებით? მე ისევ თოჯინები... მანქანები მინდა!

გიორგი არაბული - მე და შენ, ღმერთო

მე და შენ ღმერთო, ან მე და თქვენ, ან... (როგორც არი), არ შეგვიძლია, სხეული რომ წამებას მივცეთ, ზოგჯერ ისეთი მარტივია შეაღო კარი და კარის უკან დამწყვდეული ვერ ნახო სივრცე.