ნაბიჯები ამერია

სწორი ნაბიჯებით დავდივარ მაგრამ გზაა თვითონ არეული ამ ცხოვრების დედას ვენაცვალე როცა იქნები მთვარეული,როცა ცხოვრებას ვერ ალაგებ და ხარ ცხოვრებით არეული შეესწრების ძმის მკვლელობას და შენც ხარ მასში გარეული,რომ

ოცნება

რა ლამაზია ოცნება.. დაჯდები და დახატავ.. დახატავ შენს სამყაროს... ჩაიკარგები შიგ.. მოსწყდები რეალობას.. იქნები ისევ ლაღი ბავშვი. რატომ ვიზრდებით? მე ისევ თოჯინები... მანქანები მინდა!

გიორგი არაბული - მე და შენ, ღმერთო

მე და შენ ღმერთო, ან მე და თქვენ, ან... (როგორც არი), არ შეგვიძლია, სხეული რომ წამებას მივცეთ, ზოგჯერ ისეთი მარტივია შეაღო კარი და კარის უკან დამწყვდეული ვერ ნახო სივრცე.

გიორგი არაბული - არ გეგონოს, რომ

არ ვიცი იქნებ მიყვარხარ ქალავ, ან თმები მიყვარს მხრებზე რომ იხვევ, ხევსურ კაცივით სიყვარულს ვმალავ და პოეტივით ლექსებად გიმხელ.

კავშირი გულთა შორის!

დიდო არმია! არის შენი მედგარი მხარი ჩვენი სამშობლო მხარის მარჯვე ხმალი და ფარი. მებრძოლმა ჩვენი ველის, ჩვენი მთისა და გორის, ჩვენ რუსთაველმა გვითხრა: კავშირი გულთა შორის!

მე ვნახე სახე

მე ვნახე სახე, როცა ძილში მესმოდა სევდა, მე ვნახე როგორ ბილწავდნენ თვალებს, და ეს ტკივილი ტანჯვამდე მდევდა. მე ვნახე სახე ცრემლით,სისხლივით სავსე, ღრუბლის სიშავე ეხვევა საგნებს, და ეს ტკივილი მეც ძვრამდე მავსებს.

ლევან კაპანაძე---მოტაცება

გასწი ჩემო ლურჯა რაშო საარაგვოს გავემართოთ გავიტაცოთ მზეხათუნი ძამის მთებში გადავმალოთ გამაქროლე ისე სწრაფად მდევარმა რომ არა გვნახოს ძამის წყალი არ გეგონოს არაგვს უნდა დავეტაკოთ

სურათი ჩვენი

გახუნებული ფერების ფონზე, გრძნობად დაღვრილი ტყუილის გუბე... რითმით გამთბარი ეგ შენი გული წამით მომკვდარი ყოველი გძნობა მოპოვებული ცრემლების ზღვაში გახუნებული ფერების ფონზე კვლავ დაიწყება წამების ათვლა

საათი

წრეზე ტრილაებს საათი ის დრო დაგვიდგა ზამთრისა ერთმანეთს გძნობით ვათბობდით მაგრამ ერთმანეთს არ ვთმობდით. წრეზე ტრიალებს საათი ისრებს იტოვებს წამებით მერე მოძებნის იმ წამებს წუთით გაათბობს გაყინულს..

ლევან კაპანაძე-საალერსო

შენ წუხანდელო სიზმარო ჩემი ოცნების ამხდენო ამაღამ ქალასთან მიმიყვა ეს ლექსიც მინდა დავწერო მივალ და მივუალერსებ ტუჩებსა საარაკოსა თუ გაიღვიძა იცოცხლე გამიშვებს საარაგვოსა