მისს... (Miss)

თქვენი მშვიდი სუნთქვა მიყვარს,მისს...რიჟრაჟის დროს გაგონილი თქვენი ნაზი ხმა...წვიმს,ისევ ისე უმოწყალოდ წვიმს,თქვენ წახვედით,თქვენ წახვედით,მიმატოვეთ კვლავ.თქვენს ღიმილზე კვლავ ლექსებს ვწერ,მისს...ყოველღამით გიხსენებთ და ვსვამ,

"ამოხეული გვერდი" თემურ ელიავა

ნისლის სურნელი მოშორდა დილას,ფანჯრის მინაზე შენს სახელს ვწერდი,ვხედავდი,როგორ დაჰქონდა ნიავს ამოხეული წიგნიდან გვერდი.მას მეოცნებე მკითხველის ნაცვლად ესალმებოდა დახრილი კედრი,ფრთხილად დაეცა ნაწვიმარ ასფალტს ამოხეული

ცოდვანი

ყველას ეზღვევა ცოდვები განა?არა, ცხოვრება უსამართლოა,აქ უკვე ყველა ტყუილით ცხოვრობს სიმართლის მხოლოდღა, მოსჩანს მარცვალი,იცით? აქ სამართალს არავინ ეძებს,აქ სამართალი უაზრო ბოდვაა,იცით? აქ წყვდიადში ყველანი კვდება,ცოცხალი მხოლოდღა

უფერული ცხოვრება

უცნაურია ცხოვრება მართლა, ძლიერს უჭირს და ძლიერი კვდება. სიყვარულია უცნობი სევდა, თვალდახუჭული ბავშვივით ციდა. წინ გაიხედავ,ბნელეთი მოჩანს, უკან დაიხევ ზღვა არის ვრცელი.

ნიკოლოზ ჩერქეზიშვილი

როცა გარშემო არავინაა, მოვა და გამოგელეპარაკება, მოგისმენს, თვითონაც გეტყვის ორიოდ სიტყვას, შეიძლება მხარზეც გადაგხვიოს ხელი. რა მეშველებოდა ამ ცხოვრების გარეშე? გუშინ არაფერი დამიწერია, არც დღეს.

პოეზია კვნესის

პოეზია კვნესის ახლა როცა პოეტები არა ჰყავს რითმებს რითმა არევია შვილს დედა არა ჰბანს,ნიძლავს მივეძალე ახლა მეტოქე არა მყავს ნეტავ რას ცოცხლობ ას წელს დავჩხავლე ყვავს, რითმებს ვერ ვპულობ მაპატიეთ გენიებო მაპატიეთ ყველამ ერთად მაპატიეთ ყვავილებო,

სიყვარულის ახსნა

სიყვარულს გიხსნი უკვე წლებია,მაგრამ ვერაფრით გავცდი, ვიცი სიჩუმეს,როგორ შევჰბედო მაისს მრცხვენია,თან ეს ლექსიც გაუყვა ორღობეს.მოდი დავიწყოთ, რა, როგორ მოხდა,ვითომ სიმართლეს შევსთხზავ ლამაზად,დილას, როცა კვლავ მთვარე მოკვდა,

ძვირფასო მარიამ

წვიმს, როგორც იმ ღამით, ჩუმად, რომ გითხარით, ჩურჩულით - მიყვარხარ, ძვირფასო მარიამ, მერე თქვენ წახვედით, დასრულდა სიზმარი, მე ქუჩას გავყევი, სველსა და ქარიანს. ძვირფასო მარიამ, თქვენს მან

***მე ქვეყანაზე ნახევრად შენი მერქვა!

მე რომ მოვკვდები, ამ ქვეყნიდან, რომ წავალ, ვიღაც დამრჩება, ვინც უსათუოდ იტყვის! __არ წერდა ლექსებს, ის გვიყვებოდა ამბავს, მის ცხოვრებაზე, მოგონილად რომ თვლიდით! მე რომ მოვკვდები, თუკი დამრჩები შენ აქ, თუკი იქნები მომსწრე ამ ჩემი სიტყვის, გეცოდინება,

თუკი ოცნება ახდენილია...

მე ამ ცხოვრებას პირისპირ შევხდი და დავინახე,რომ იყო ფლიდი. სულ მატყუარა გაშიშვლებული, მე ვერ ვხედავდი იდუმალს მასში. მას მერე ვფიქრობ,რომ რასაც ვხედავ, უფერულია,სრულად უგვანო.