ლექსები

მე ცაში მინდა და ცაზე მაღლა ალბათ ღმერთები არიან მხოლოდ, მივდივარ გზაზე, არავინ მახლავს...

მონატრება

სევდა მომგვარა შენმა სიშორემ და გამიჩინა გულში იარა, ეჰ,ნეტავ ეხლა შენს გვერდით ვიყო სხვა არაფერი მე არ მინდა რა. სულაც არ ვნანობ რომ შეგიყვარე შენს გარდა

არვიცი...

არვიცი ფიქრებს რით ვუშველო, ობლად დარჩენილთ, არვიცი, იქნებ გავუმკლავდე დარდებს გამხელით... რა იცი იქნებ შენს გარეშე სხვა ბედს ვეწიო, ვინ იცის იქნებ და ისევ შენ წამოგეწიო.

ლევან კაპანაძე----წყეული.

მოვდივარ მოვფარფატებ როგორც თოლია ეული, გავყურებ გავცქერ მიდამოს ჯიბრში დგას ვიღაც წყეული. ვერცერთი ნაბიჯი ვერ წავდგი ჭაობში მითრევს წყეული.. ვერადა ვეღარ დავჯაბნე ლოდად მაქვს გული ქცეული,

როცა ხვდები რაა სიყვარული

მარტო ცხოვრებას აზრი არა აქვს როცა შენს გვერდით ვინმე არა გყავს ირგვლივ სხვას ხედავ გიჩნდება შური შენ სხვის ლაპარაკს მოჰკარი ყური ვიღაცა ამბობს მე შემიყვარდა იმას ამატებს ვერ ვძლებ მარტოო როცა შევხედე ჰო შეიცვალა მაგრამ ვერ ვხვდები თურმე რატომო შენ

სიკვდილი

როდესაც ქუჩაში მარტო დადიან ფიქრობენ სახლებში რატომ არ ადიან ადამიანებს სჭამენ ფიქრები ყველაზე კარგი ვერასდროს იქნები

ავად ვარ.

დე, დავიგვიანებ, არ ინერვიულო, არ ინერვიულო, დე, დავიგვიანებ, აჰა, შენ ეს ჩემი ლექსების რვეული, თვალები, ხელები და გული მთლიანად. ვიხრჩობი და მაინც არ გეტყვი მიშველე, არ მინდა მოხვიდე, ჩემს დაფშვნილ მუხლებთან, თუ მოვკვდი,

არის დღეები დედას ვუკვდები...

არის წამები, არის წუთები, როცა ცხოვრებას ჯიბრში ვუდგები... არის წუთები ღიმილს ვუნდები, არის დღეები დედას ვუკვდები!

ლევან კაპანაძე----ანას

ზარი დაირეკა სკოლაში ხმაურია, სკლასო ოთახში ვლავ აურზაურია. ანბანი დაგიწყია, კალამი აგიღია რვეულის წაღება კვლავ დაგვიწყნია.

არ მიეჩვიო...

არ მიეჩვიო,ორ საათამდე ძილს და უზმოზე სიგარეტის მოწევას. არ მიეჩვიო ქარიანი ამინდის ნატვრას. არ მიეჩვიო ფეხით სიარულს უსასრულობის ფსკერზე. არ მიეჩვიო სევდიანი მუსიკის მოსმენას. არ მიეჩვიო ჩუმად ყოფნას. არ მიეჩვიო წარსულზე ფიქრს.არ მიეჩვიო მარტო