ბედი მქონია

საით მივყავარ ამდენ ფერებას რა სასწაული ბედი მქონია ღვთის წმინდანისგან განებივრება, სიზმარია და ცხადი მგონია? ცრემლები უკვე თითქმის გამიშრა გული თავს მაინც მარტოს შეიგრძნობს

ჩვენ ერთი ფიქრით

ვგრძნობ გულის ფეთქვას მუდამ წუთს და წამს ჩემიც მის ნებას ჰყვება უყვარს სწამს ჩვენ ერთი ფიქრით ყოველ წუთს და წამს

შენს გვერდით

შენ რომ ჩაიარე ვითარც შენელებული კადრი სუნთქვა შემეკრო კინაღამ ავყირავდი გამახსენდა პირველ ნაბიჯს როგორ ვდგამდი გავიფიქრე, “უჰ რა მაგრად დი”

დუმილის საფარქვეშ

რა დუმილია ასეთი მჭექი, რომ ჩამოქცევას აპირებს ჭერი. სათქმელი ალბათ დაგროვდა ბევრი, ვიღაცაც დარდის გამხელას ელის...

იორდანეს წყალი უსვამს

იორდანეს წყალი უსვავს თაბორს ისე აუვლია მისიონერთ, პატიოსანთ ცეცხლი თბილისს წაუღიათ. ცეცხლი წყალი ნისლი თაბორს სასწაულნი ქადაგებენ

ეგ არაფერი მამა

ეგ არაფერი მამა ეგ არაფერი მამა ნახე შენი ხმა მაქ ნახე შენი თმა მაქ შენ ბიკიკებს სანთლით ვკვალავ

მზე ხარ შენ...

პირველი დღე და შენ ხარ მზე მზე რომელიც მწვავს და მაბედნიერებს

რამდენი გეძებე

რამდენი გეძებე მთელი მთა და მთელო ბოლოს შენ გიპოვე, ჩემო სანატრელო, მსურს ჩემი გრძნობებით, სულზე გადაგევლო

ჩიორას

ცოდვას არავცნობ.ვცნობ მხოლოდ სხივებს და მის სიკეთეს ოქროსფერ სხივებს რომელიც მათბობს მზის კალთას,ჩემს გაყiნულ გულს რომ ალღობს წუთისოფლის ცივი წვეთებით,ნელ-ნელა ივსება სულის საუფლო

მელანქოლია ამოსდევს სუნთქვას...

განცდები ახლაც მაბჯენენ ლულას, ვერ ვერკინები წარსულის ლანდებს, მე ხომ აწმყოში მომავალს ვმუსრავ, მე ხომ სიზრებში დაგეძებ ღამეს...