შხაპუნა წვიმა

დილა გათენდა, მზე ამოვიდა,ღრუბელმა ცაზე გადაირბინა,წვიმა მოვიდა-ნელი,შხაპუნა,გოგონას თავზე დააშხაპუნა.ბიჭი გამოჩნდა და უცებ ქოლგა, პატარა გოგოს გადადააფარა,გოგონას შერცხვა, მიმოიხედა,ლოყებზე წითლად სიმორცხვე გაჩნდა დიდხანს აკვირდა

ამიტირდება ფიქრები ქარში...

არ გადაიღებს ეს წვიმა, ვიცი, შენზე ფიქრები არ დამასვენებს, გაზაფხულია, აპრილის თვეში მოგონებები თავზარს დამცემენ... არ შეჩერდება ცრემლების თქეში, შენი სიშორე თუ გამახსენეს,

შეხვედრა პირველ სიყვარულთან

მოვიდა ბიჭი- თითქმის უცნობი, გამომიწოდა ხელი სალმისთვის, გამარჯობაო და ვერ ვიცანი, გადამკოცნა და გულის ფანცქალი... პირველი სიყვარულიც ვიცანი, გაგიმარჯოსთქო ძლივსღა ვუთხარი,

და მერე ერთხელ შენც გამიხსენებ

და მერე ერთხელ შენც გამიხსენებ, როგორ მიყვარდი თავდავიწყებით, ჩემს თვალებს ჩემს ღიმილს კვლავ გაიხსენებ, მე კი შენს გვერდით აღარ ვიქნები. მერე მოხვალ და ვარდებს მომიტან,

წითელი ჰოლი და ლურჯი კაბარე

წითელი ჰოლი და ლურჯი კაბარე, მაღალ ნოტაზე ცეკვავდა ვალსი.. მთვარის ცრუ მოლოდინს დასცინის ვარსკვლავი, მზე უკვე ჩასულა არ მისცა შანსი. –გთხოვთ ჭიქა შემივსოღ ბატონო სალვატორ.. უნდა გამოვცალო ცხოვრების მრწამსი...ძნელია სიცოცხლე როცა მას აღარ გრძნობ,

წვიმა

წვიმა მოდის და ასველებს მთებს,წვიმა მოდის და მისველებს თმებს,წვიმა ტირილად მექცევა გულში,ჩაიღვენთება სანთლად ჩემს სულში.წვიმის წვეთები მამშვიდებს,როგორც-ძილის წინ დედის ნანა ნამღერი,წვიმას ვუყვები ჩემს ისტორიას და ერთად ვტირით ტირილს

შენ გეკუთვნის...

მე არ ვაღმერთებ უბრალო მოკვდავს,შენში მე მხიბლავს თვით ღვთის იერი,კვლავ შენს სახელზე ავანთებ სანთელს,ღმერთს ვთხოვ რომ ვიყოთ სულ ბედნიერი!ვაღმერთებ მაგ შენს მომნუსხველ ღიმილს,მაბნევს ციმციმი შენი თვალების,ვერ ვძლებ უშენოდ უსიყვარულოდ,სულ მარტოდმარტო

ზღვას გადავცურავთ

როცა ამ ღამეს მე შენზე ვფიქრობ,მოგონებები, თითქოს გულს მითბობს,რომ მახსენდება განვლილნი დღენი,რაღაც მიპყრობს და მე ისევ ვმღერი.ვმღერი უნოტოდ, უსიტყვოდ,უხმოდ,მხოლოდ გრძნობების ღრმა ჰანგებს ვუხმობ,ვიმღერე ქართან, წვიმასთან

მთა

ერთად წავიდეთ სადმე ძაან შორს, მთაზე ავიდეთ-უფალთან ახლოს, მთის წვერზე მდგარი ტაძრები ვნახოთ,

ოთახში სადაც მარტოობა კედლებსაც არ სურთ....

ქალაქში სადაც მარტოობა არავის არ სურს, და მაინც არსად, სიყვარულის არ ჩანს მისხალი, წამოდი გავქრეთ, შევეხიზნოთ მე და შენ წარსულს, თორემ ლანდებიც სილამაზის ფორმას ისხამენ. მსგავსად სიძველით გახუნებულ წიგნსა თუ ქაღალდს, მკაფიო, მაგრამ სასურველი შენი