* * *

უკვე მერამდენე ღამე მათენდება, დილა სუსხიანი ღრუბლებს ესალმება; მე კი მეღიმება, აღარც მერიდება; ქარი ჩადგება და მალეც გათენდება;

ქალის სურნელი

ეს ლექსი ეძღვნება ყველა იმ მანდილოსანს, რომელსაც სიყვარულის აღქმა და შეთვისება შეუძლია. ჩემი პირველი ლექსი.

არარაობად ნუ დარჩები...

არარაობავ არსი აზრი ცხოვრების ჰპოვე, ნუ დაემდური ბედისწერას სიავეს შენსას, ჩაუთრევიხარ მრუდე აზრთა, ულმობელ მორევს, ისე ჩანთქმულხარ, აღარ გესმის მაგ გულის ძგერა...

კვლავ სისხლიანი ოცდასამია...

ვიცი იბრძოლებს, ბოლო სუნთქვამდე წინ მიუძღვებათ უშიშრად ლომი. შენ გეშინოდეს მისი თვალების! რადგან მან უკვე მოიგო ომი!

სიყვარული

უკვდავება რომ დაიწყოს ღმერთს მოსურდეს აღწერა ღმერთს ვფიცავარ ღმერთს დავტოვებ ნაწყენად

(.....)

ალბათ გამიმართლა იმ დღეს სხვაზე მეტად, ალბათ მივიქციე შენი ყურადღება, ალბათ მოვიხიბლე შენი სილამაზით, ლაღი, მხიარული,  ჩანდი უდარდელა.

ბეცის მონოლოგი (დაეჭვების პოემა)

უცნაურად ვწერ ლექსებს - ქუჩა-ქუჩა, კარდაკარ... და ჩემსავე ცრემლებზე დავალ ცოცხალ ქანდაკად…

მე შემიყვარდა შენი ღიმილი.....

მე შენში მომწონს ღიმილი მორცხვი, როცა ბაგეს ხსნი ლამაზად ჩუმად, და შენი სახე გაბრწყინებული, ყურში რომ გეტყვი, მე შენით ვსუნთქავ...

განხეთქილება

აღარ მინდა წარვიწყმიდო სული, დავემსგავსო უარყოფილს უკუნ, საკუთარ თავს დავუწესე ზღვარი, ცალი ფეხით გავცდენილვარ ნიშნულს...

რეზო ამაშუკელის ხსოვნას

დრო დადგა, დიდი ჭირნახულით წარსდექ უფალთან, ღირსეულ მგოსანს პატივგებით შეგხვდა უფალი, იყავ იმედი უქრობელი ქვეყნის მწუხართა, მსახური ნათლის, დაუღლელი რისხვა ყრუ ფარის...