გალაკტიონ ტაბიძე - ვერხვები

ყოველთვის, როცა დაბერავს ქარი და ტყეს მთებისას გაიფრენს აფრად, ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი აშრიალდება უშორეს ზღაპრად.

აღარ განვიცდი...

აღარ განვიცდი, აღარ დაგიცდი თუ კი წახვედი გრძნობაც გაივლის. როგორ არ ვიცი, წარსულს დავცინი ნუთუ დასასრულს არც კი განიცდი?!

სიყვარულს ვითხოვ...

გაჩუმდა ზეცა,თითქოს გვიხმობს სიცოცხლის ზარი...სადა ხარ ახლა?იქნებ გცივა და დაგქრის ქარი...მოლიპულია მინდორ-ველი...ნამია, ცვარი... როგორც დღესა ვარ,არ ვყოფილვარ მე ასე მთვრალი...ამ ცხოვრებაში სასიკვდილო არა მაქვს ვალი,და არც მოკვდავთა ცოდვებია

(გიჟი ვარ სისხლიდან ხორცამდე)

დავდივარ ქუჩებში უაზროდ გრძნეული. მაცვია თხლად და არასდროს ვიღიმი, ტკივილი უფრო ღმად ცხოვრობს თვალებში, და ისევ ღამეში ნაზად ვეხები ლამაზ სხეულზე, და უფრო ვოცდები.

ტერენტი გრანელი - შემოდგომის მოლოდინი

ახლა უფრო მდუმარეა ზეცა, ვინ მიხვდება ჩემს ამნაირ გლოვას? ისევ ციდან ველოდები მერცხალს, მაგრამ ციდან ქარიშხალი მოვა. გათენდება ქარიანი კვირა. ბედისწერა დაეტყობა ხელებს. მოვა დარდი და ვეწვევი ხშირად შემოდგომის გაყვითლებულ ველებს.

შანდორ პეტეფი - მიყვარხარ ძლიერ... ძლიერ...

შენი პატარა ტანი.მიყვარხარ ძლიერ... ძლიერ... რაც გადის დრო და ხანი, მე უფრო მეტად მიყვარს შენი პატარა ტანი. შენი შავი თმის ბუჩქი ეგ თეთრი შუბლის სერი თვალები გიშრისფერი ლოყები ვარდისფერი,

შხაპუნა წვიმა

დილა გათენდა, მზე ამოვიდა,ღრუბელმა ცაზე გადაირბინა,წვიმა მოვიდა-ნელი,შხაპუნა,გოგონას თავზე დააშხაპუნა.ბიჭი გამოჩნდა და უცებ ქოლგა, პატარა გოგოს გადადააფარა,გოგონას შერცხვა, მიმოიხედა,ლოყებზე წითლად სიმორცხვე გაჩნდა დიდხანს აკვირდა

ამიტირდება ფიქრები ქარში...

არ გადაიღებს ეს წვიმა, ვიცი, შენზე ფიქრები არ დამასვენებს, გაზაფხულია, აპრილის თვეში მოგონებები თავზარს დამცემენ... არ შეჩერდება ცრემლების თქეში, შენი სიშორე თუ გამახსენეს,

შეხვედრა პირველ სიყვარულთან

მოვიდა ბიჭი- თითქმის უცნობი, გამომიწოდა ხელი სალმისთვის, გამარჯობაო და ვერ ვიცანი, გადამკოცნა და გულის ფანცქალი... პირველი სიყვარულიც ვიცანი, გაგიმარჯოსთქო ძლივსღა ვუთხარი,

და მერე ერთხელ შენც გამიხსენებ

და მერე ერთხელ შენც გამიხსენებ, როგორ მიყვარდი თავდავიწყებით, ჩემს თვალებს ჩემს ღიმილს კვლავ გაიხსენებ, მე კი შენს გვერდით აღარ ვიქნები. მერე მოხვალ და ვარდებს მომიტან,