პირველ სიყვარულს

დედა ღვთისმშობელს როცა შევხედავ, ლოცვით ვედრებით შევთხოვ: „ის ვინც მიყვარდა და მეყვარება, არ მიატოვო ღმერთო!’’ ხატი შეისმენს, ალბათ ჩემს თხოვნას და დამშვიდდება გულიც, არ მენანება ღმერთმა იცოდეს, ძვირფასო შენთვის სულიც! სულ მარტოდ დავრჩი ამ

იცი რა მინდა

იცი რა მინდა? შენს მკლავებში თვალის გახელა. იცი რა მინდა? მხოლოდ ჩემი გერქვას სახელად. დედამიწაზე რომ ვცოცხლობდეთ მე და შენ მხოლოდ, და ჩვენს სიყვარულს არასოდეს არ ქონდეს ბოლო.

ვიღაცა მელის

ატმის ყვავილი გაშლილა უკვე, ბაღში დედოფლობს ყვავილი ტყემლის. საოცარია კაცის ბუნება, ვიღაც მისტუმრებს, ვიღაცა მელის. გაზაფხულს უყვარს ვარდთა სურნელი, და გვირილების ფურცვლაც უხდება. ვიღაცას უყვარს დანახვა ჩემი,

ფიქრში დავიკარგე - გიორგი ბაზოიანი

ფიქრში დავიკარგე: ფიქრით ისევ ვფიქრობ აზრებად ვშიშობ თვალ-დახუჩული შენზე ვფიქრობ მხოლოდ შენ მიხვდები ვიზე ვრითმობ. 1. 000 - დან მხოლოდ შენ 1-რთი თუ წაიკითხავ რა თქმა უნდა „ გეტყვი “ !!.. შენი ჩახუტება მინდა,, ისე ძაან რო მზად ვარ..! თვები,

ადრე თუ გვიან

მე შენთან მოსვლას სიკვდილამდე აღარ ვაპირებ, თუმცა სიკვდილიც... ადრე თუ გვიან, ვიცი იქნება. თუკი შენ წადი ამ ქვეყნიდან იქ ჩემზე ადრე, არ გაგიჭირდეს სამოთხის გზის

ვით მეფე ლირი

რატომღაც ცხოვრება თითქოსდა მკლავს! რატომღაც ვტირი ვით მეფე ლირი ლირი ყველასგან მიტოვებული! რატომღაც ყველას ეძნელება გამიგოს. რატომღაც მეც ვერ ვუგებ სხვ

როგორ მოვიდე მე შენამდე

როგორ მოვიდე მე შენამდე... ამ გაზაფხულზე... როცა ამ მარტმა... შენთან მოსვლა უკვე დამასწრო... როგორ მოვიდე... როცა უკვე გზაც გაიბზარა... და სიყვარულმაც... შენგან თითქოს... უკვე გამაქრო... ღმერთსღა შევკადრე... ეს გრძნობები გადაემალა... გულს ვერ

გთხოვ შემამჩნიე

იქნებ ფიქრებმა მომიღოს ბოლო, იქნებ ამ სევდამ ძალა წამართვას, იქნებ გამოჩნდეს უშენოდ ვინმე და შენს სიყვარულს მისი დამარქვას. იქნებ არ ახდესჩემი სურვილი, იქნებ და გულში ჩაგუბდეს სისხლი, იქნებ და მოხდეს რამე ისეთი,

დრო2 - გიორგი ბაზოიანი

ფიქრში დავიკარგე ცხოვრებაში ავისახე რად აღარ „დავიარსე“ ცხოვრებაში გავიშანსე....! ყოველ დღე 1-თი შანსი მეორე დღეს ისევ 1-თი შანსი, დღები შანსებია წუთები წამებია, წამები კი უშინარსოებია..!

მეგობარი

ბევრჯერ შევსულვარ ტაძარში, სანთლები ამინთია, გულის წადილი უფლისთვის ჩურჩულით გამინდვია, პირჯვარს ვიწერდი ხატის წინ, ღმერთს მოწყალებას ვთხოვდი, მეგობარს ვადიდებდი და უმეგობრობას ვგმობდი. სიტყვა”მეგობრის”ხსენებით გახარებული ვკრთოდი,