ნიკოლოზ ტოტოტღაშვილი ,,ლენონები"

დავდივარ ქალაქში ყინვა ძრავს შენობებს, პირველი თოვლი მაქვს, მოკუმულ მუჭაში გზის პირას ვჩერდები დაბლა ვწევ ლენონებს ვამჩნევ, რომ ლამაზი გოგო დგას ქუჩაში. მაღალი, ტანსაცმელს ატარებს კლასიკურს, ყოველ წუთს დეკოლტის სწორებას არ იშლის, ემჩნევა ვარდისფერს

უფალი

როდესაც გრძნობ, რომ ხარ ერთადერთი, უყურებ შენს ირგვლივ ბედნიერ სახეებს, როდესაც ხვდები რომ ხარ მარტოსული, შესცქერი მყარად ჩაჭიდულ ხელებს. მაშინ გრძნობ უფალს ყველაზე მეტად, მაშინ მიილტვი და ევედრები იესოსს ჩვენსას, შედიხარ ტაძარში და დგახარ შიგნით,

ბახი-ბუხი....! - გიორგი ბაზოიანი

ბახი-ბუხი....! ბახი-ბუხია წამია, ერთადერთი ნამია ასწია ყველაფერი გასწია სიყვარულთან ერთად გულიც კი გასწია ცხოვრება გაწირა, კითხვა ისმის ვისთვის? რისთვის ? ისევ სიყვარულისთვის ანუ იგივე თემა ერთმანეთში ლაპარაკი სხვადასხვა ჰონორემა ჰონო რამა ისევ

ღმერთო მოვეთრიე

ცოდვით დავთვერი და აქ მოვეთრიე, ფეხზე ვერ ვდგავარ ისე ვარ მთვრალი, ღმერთო შენს სახლში შემოვეთრიე, მინდა გავსწორდეთ, მომცე ჩემი ვალი. ცოტა თუ გჭორავდა მასთან ნათელია, გოლგოთის მთას რომ თელავდი ჯვარით, ცოდვები მარტო როცა გათელინა. ვის

ერთი ამოსუნთქვით ნათქვამი სისულელე

წვიმს გარეთ და გულისცემა ბარემ სამჯერ გამიხშირდა, ისევ ისე ჩვეულებრივ თეთრი ღვინო დავისხი და დარდის გუდა მოვიკიდე,სუნთქვა ისევ გამიჭირდა, ერთი ღერი ჩავაქრე და მივხვდი თურმე არ მიღირდა : რომ ამდენი ვიარე და გავუძელი ამდენ ტკივილს, რომ სულ ყველა ვინც

ყვარებია - გიორგი ბაზოიანი

ყვარებია მას ყვარებია ბევრი ცრემლიც ღვარებია რადგან იმ გრძნობასავით არავის არ ჰყავარებია ზღვასავით იგრძნობ რა ქარებია, - გაგრძელება სრულადში..!

გპატიობ

ლამაზი ხარო და გამაწითლე, ხელი მომხვიე და გამიღიმე. ჩემი გონება შენ სულ დაბინდე, ჩემი სული კი კვლავ აღაშფოთე. სულ მიღიმოდი,მიალერსებდი, ჩემთან ყოფნისას აღწევდი ზენიტს. სწორედ იმ ზენიტს,რომ გიზიდავდა და გულში ასე რომ გიელავდა. მერე დამტოვე,უცბად

საქართველოს გაუფრთხილდით

საქართველო იღუპება, საქართველო იყინება, ქართველის თბილი გული უბრალოდ იყინება. სისხლით მოღწეული დაიკარგა ტრადიცია ვითომ არც არაფერიო ამას არც კი განიცდიან

ფრაზა - გიორგი ბაზოიანი

ფიქრებით თუ ერთად ვართ ფიზიკურად რატო არა ხედავ დამღლელი აღმოჩნდა ეს ვირტუალური ფრაზა, გამგონისა ერთი ორი მასა, არც იმათი არ მჯერა გასა, (აზრი კომენტარებში)

ადრე მეგონა თვე საუკუნედ

რა მალე გადის ეს წლები გრძელი, გრძელი დღეები და ღამეები. ადრე მეგონა თვე საუკუნედ, ახლა კი ვხვდები,ყოფილა წამი.რისთვის ვიცხოვრე?-თავს ვეკითხები, იქნებ ეს მხოლოდ იყო სიზმარი და წამიერი ეს ილუზია, რომელიც ასე მალე გაფრინდა.