მე და შენ ღამე

ტაბიძე დიდია, მე კი პატარა თავს არ ვუყადრებ, ვცდი მაინც ჩემგან რა საერთო ერთი გვაქვს, ლამაზი მარადჟამს სიყვარულს ვეტრფით, დიადს და თაკარას

წინ უკან მოუხედავად

სიცოცხელე გვიხმობს სულ ყველას ერთად,სიცოცხლე ჩვენი სავსე ტკივილით,სჯობს შეუწყვეტლივ ვიმღეროთ ერთხმად,ვიდრე გავფლანგოთ დრონი ჩივილით.სულ წინ იაირეთ ცხოვრების გზაზე,გაჰყევით ნათელს ნუ მობრუნდებით,

A warm illusion / თბილი ილუზია

რაც არ უნდა დააჯერო საკუთარ თავს, რომ გყავს ბავშვი, რომ შენი ნახატი სხვისთვის თავის ცხოვრებაზე მეტია, რომ შენი ხილვები დედამიწის მეორე მხარეს — ვიღაცისთვის რეალობაა, რომ შენ მინიმუმ იმაზე მეტი ღირხარ — რასაც ქმნი . . .

დღის ბოლოსკენ მიჰყავს წუთებს

გულისცემას აჩქარებულს ყურს მიუგდებს, დაიმშვიდებს. მოქალაქეს გაღიმებულს შეხედავს და თვალს არიდებს.

მინდა შეგღებო

მინდა შეგღებო ლურჯად, დაგაჭერინო ქაღალდის გემი. მინდა მკლავებში გამაქრო და ჩამითრიო ფსკერისკენ საშიშად ლამაზი ოკეანისა. მინდა შეგღებო მწვანედ, რათა მინდორი გახდე ნანატრი, ტყის შუაგულს რომ გადაეფინა. ფერადი ფუნჯი გაგისვა ნაზად და ყვავილების მდელოდ

შენთვის მეგობრობა

შენთვის მეგობრობა წმინდა მირონია ჩემთვის ის გამხდარა ბედის ირონია

ადამიანი

ცხოვრება ერთი წუთია წამია სიყვარულს უნდა მივეცეთ ამაოდ იქნება ჟამი ყოვლისა სუფევა სულის ცხონებას მივცეთ

ცივი შემოდგომა.

მიქრის დღეები,მიქრის ფოთლები,მოსდევს ზაფხულს ცივი შემოდგომა,და ისევ ფოთლებს ჰყვება ქარი როგორც სოფელი ჩამქრალი წყნარი.ტოტები შიშვლდება, ფოთლები წითლდება.დღეები ღამეს წამიერ მიჰყვება.კუდ მოშვერილი

მეტი სითბო♡

მაჩუქეთ ვარდები,ყოველმან ერთ-ერთი. ფერები? რაც გინდათ იყოს, ეს სულერთი, რამინდა?ეკლები დატეხეთ თითებით, რომ თქვენმა ეკლებმა,არ მომკლას სრულებით. მე,თქვენ შეგისწავლეთ,თვალების ფეთებით,

ბებიას სახლი

აქ რა მომიყვანს დამრჩა კი რამე სევდის და დარდის გარდა?! მიტოვებული და დალეწილი ხის ღობეების მსგავსსად.