დამი'ბრუნდები

თუნდაც გითხრა, რომ აღარ გგრძნობ და აღარ განგიცდი, ტყუილებს ვსწავლობ, რომ ჩემს სულში ნაკლებად ქუხდე. და რომც გამიშვა სადღაც ... ჩუმად მაინც დაგიცდი, შენ კი უღმერთო უნდა იყო რომ არ დაბრუნდე.

მე მოვიწამლე

მე მოვიწამლე შენი ტუჩებით, შხამი შევიდა ჩემში მალულად, ტანჯვა მოვიდა შენი ტუჩებით შხამი ვერა და ვერ გაილია. მე მომწამლა შენმა თვალებმა,ასე უაზროდ რომ შემცქერიან

***

საკუთარ თავზე წერა ძნელია, ქება კი კიდევ ძალზედ მარტივი, რომ მოვიფიქროთ შევთხზათ ზღაპარი,

**?**

ჩაგჭიდებ ხელს და აღარ გაგიშვებ, რომგავა დრო კვლავ ხელს დაგიჭერ, ფიცს მოგცემ ძლიერს ერთად ვიქნებით

ნოსტალგია

ახლა ისე მომერია ნოსტალგია, შემომაწვა ისევ ყველა ფიქრი. გრძნობამ გულში გაიელვა წამით, უწამესად შევიგრძენი წუთი.

გვიან

მაშინ, როცა იტყვი კარგო "ვბედავ, ნეტავ, ვნახო კარგ დროს". როცა გულში ჩუმად მნატრობ,

აგონია

ისევ ღამღამობით მდევნი შუქი არსად ჩანს, გითიშავ და მაინც მირთავ განთიადზე ჩატს, აღარ მძინავს ღამღამობით დავემგვანე გიჟს, ამ სამყაროს უშენოდ სულ რაღაც რატომ სჭირს?!

ფიქრები შენზე

ვუმზერ ზღვის პირას, ცას მოელვარეს. და თითქოს გულშიც სითბო იღვრება. ყოველი დილა გათენებული, შენით ხარობს და შენით ივსება

ქურდი თვალები

“მე მომწონს ეს შავი თვალები ასე რომ მიმზერს,რომ ვდნები. მომწონს ეს შავი თვალები ასე რომ მწვავს და მაბრმავებს. მაგიჟებს მე შენი თვალები, ასე რომ მცქერის, მაწამებს. მაგიჟებს შენი ქურდი თვალები ასე რომ მიპყრობს და მატყუებს. ჩავიმალები მე შენს თვალებში

პირველი

ლოყაზე ხელი მომადე და ნაზად დამისვი თავი ჩავღუნე სიმორცხვემ და იმატა კრთოლვამ, ამაწევინე თავი ჩემი და მიჩურჩულე რამდენ ძვირფასი არის შენთვის ეს ჩემი თრთოლვა.